neerlandés » alemán

Traducciones de „vonke“ en el diccionario neerlandés » alemán (Ir a alemán » neerlandés)

Mostrar un resumen de todos los resultados

von·ken: verbo
vonk: sustantivo
von·den: verbo
bon·ken: verbo
don·ker: adjetivo y adverbio
jon·ker: sustantivo
lon·ken: verbo
ron·ken: verbo
zonken: verbo
von·ke·len: verbo
vond: verbo
dron·ken: verbo
pron·ken: verbo
ston·ken: verbo
blon·ken: verbo
klon·ken: verbo
kron·kel: sustantivo
slon·ken: verbo
vondst: sustantivo
von·nis: sustantivo

Los resultados a continuación se escriben de forma parecida: vonken , vonk , zonken , ronken , lonken , jonker , donker , bonken , vonden , vonkelen , vond , slonken , kronkel , klonken , blonken , stonken , pronken , dronken , blanke , vonnis y/e vondst

von·ken <vonkte, h. gevonkt> [vɔŋkə(n)] V. intr.

Funken sprühen

een vonkend vuur

ein Funken sprühendes Feuer

vonk <vonk|en> [vɔŋk] SUST. f

vonk

Funke m

de vonk sloeg over fig.

der Funke sprang über

von·den V.

vonden 3. pers. pl. imperf. van vinden

Véase también: vinden

vin·den <vond, h. gevonden> [vɪndə(n)] V. trans.

1. vinden:

vinden (aantreffen, verkrijgen)

vinden (ontdekken, opsporen)

gevonden voorwerpen

ik zal hem weten te vinden

ich werde ihn schon kriegen

2. vinden (aantreffen, ontwaren):

iem tot iets bereid vinden

jdn finden, der zu etw dat. ist

ergens voor te vinden zijn fig.

für etw zu haben sein

iem thuis vinden

jdn zu Hause antreffen

er was niemand te vinden, die

es fand sich niemand, der

3. vinden (bedenken, uitdenken):

heb je er al iets op gevonden?

hast du schon eine Lösung gefunden?

4. vinden:

vinden (achten, oordelen)

vinden (beschouwen als)

vindt u het goed, dat ik rook?

gestatten Sie, dass ich rauche?

ik vind het jammer, dat …

es tut mir leid, dass …

ik vind haar mooi

ich finde sie schön

vind je (ook) niet?

findest du nicht auch?

ik zou het prettig vinden als …

es wäre mir angenehm, wenn …

iets terecht vinden

etw für richtig halten

ik vind het zonde van het geld

mir ist es leid um das Geld

5. vinden (ondervinden, ten deel krijgen):

de dood vinden

doorgang vinden

zijn oorsprong in iets vinden

seinen Ursprung in etw dat. haben

6. vinden (komen tot gelijke gezindheid):

zij hebben elkaar gevonden (zijn het eens geworden)

sie sind sich einig geworden

zij hebben elkaar gevonden (vormen een paar)

sie haben sich gefunden

het met iem kunnen vinden

gut mit jdm auskommen

zich ergens in kunnen vinden

mit etw dat. einverstanden sein

bon·ken <bonkte, h. gebonkt> [bɔŋkə(n)] V. intr.

1. bonken (hard aankomen tegen):

2. bonken (hard slaan):

op een piano bonken

auf einem Klavier herumhämmern

don·ker² <donkere, donkerder, donkerst> [dɔŋkər] ADJ.

1. donker:

donker (duister)

donker (sterker)

zo donker als de nacht

(so) schwarz wie die Nacht

de donkere kamer foto.

die Dunkelkammer

een donkere lucht

ein finsterer Himmel

2. donker:

donker (somber, droevig)

donker (somber, droevig)

donker (onheilspellend)

de toekomst donker inzien

für die Zukunft schwarzsehen

het zijn donkere tijden

es sind düstere Zeiten

3. donker (niet licht van kleur):

4. donker (geluiden):

jon·ker <jonker|s> [jɔŋkər] SUST. m

Junker m

een kale jonker plantk.

eine Sumpf-Kratzdistel

lon·ken <lonkte, h. gelonkt> [lɔŋkə(n)] V. intr.

1. lonken (een blik toewerpen):

lonken coloq.

naar een meisje lonken

nach einem Mädchen äugeln

lonken naar een betere positie fig.

nach einem höheren Posten schielen

2. lonken (kijken of iets recht is):

ron·ken <ronkte, h. geronkt> [rɔŋkə(n)] V. intr.

1. ronken (snurken):

2. ronken coloq. (in diepe slaap zijn):

ratzen argot

3. ronken:

ronken (motoren)

ronken (onaangenaam)

ronken (onaangenaam)

zonken V.

zonken 3. pers. pl. imperf. van zinken²

Véase también: zinken , zinken

zin·ken² <zonk, i. gezonken> [zɪŋkə(n)] V. intr.

1. zinken (niet blijven drijven):

een schip tot zinken brengen

ein Schiff versenken

2. zinken ((weg)zakken):

in elkaar zinken

bij iem in het niets zinken

neben jdm verblassen

de moed zonk hem in de schoenen fig.

ihm rutschte das Herz in die Hose

van schaamte door de grond zinken fig.

vor Scham im Boden versinken

zin·ken¹ [zɪŋkə(n)] ADJ.

Zink-

een zinken dakgoot

eine Zinkdachrinne

von·ke·len V. intr.

vonkelen → vonken

Véase también: vonken

von·ken <vonkte, h. gevonkt> [vɔŋkə(n)] V. intr.

Funken sprühen

een vonkend vuur

ein Funken sprühendes Feuer

vond V.

vond 3. pers. sing. imperf. van vinden

Véase también: vinden

vin·den <vond, h. gevonden> [vɪndə(n)] V. trans.

1. vinden:

vinden (aantreffen, verkrijgen)

vinden (ontdekken, opsporen)

gevonden voorwerpen

ik zal hem weten te vinden

ich werde ihn schon kriegen

2. vinden (aantreffen, ontwaren):

iem tot iets bereid vinden

jdn finden, der zu etw dat. ist

ergens voor te vinden zijn fig.

für etw zu haben sein

iem thuis vinden

jdn zu Hause antreffen

er was niemand te vinden, die

es fand sich niemand, der

3. vinden (bedenken, uitdenken):

heb je er al iets op gevonden?

hast du schon eine Lösung gefunden?

4. vinden:

vinden (achten, oordelen)

vinden (beschouwen als)

vindt u het goed, dat ik rook?

gestatten Sie, dass ich rauche?

ik vind het jammer, dat …

es tut mir leid, dass …

ik vind haar mooi

ich finde sie schön

vind je (ook) niet?

findest du nicht auch?

ik zou het prettig vinden als …

es wäre mir angenehm, wenn …

iets terecht vinden

etw für richtig halten

ik vind het zonde van het geld

mir ist es leid um das Geld

5. vinden (ondervinden, ten deel krijgen):

de dood vinden

doorgang vinden

zijn oorsprong in iets vinden

seinen Ursprung in etw dat. haben

6. vinden (komen tot gelijke gezindheid):

zij hebben elkaar gevonden (zijn het eens geworden)

sie sind sich einig geworden

zij hebben elkaar gevonden (vormen een paar)

sie haben sich gefunden

het met iem kunnen vinden

gut mit jdm auskommen

zich ergens in kunnen vinden

mit etw dat. einverstanden sein

dron·ken² V.

dronken 3. pers. pl. imperf. van drinken²

Véase también: drinken , drinken

drin·ken² <dronk, h. gedronken> [drɪŋkə(n)] V. trans. (tot zich nemen)

een dier te drinken geven

ein Tier tränken

die koffie is niet te drinken

der Kaffee ist ungenießbar

zich een roes drinken

sich dat. einen Rausch antrinken

iem onder de tafel drinken

jdn unter den Tisch trinken

wijn bij het eten drinken

zum Essen Wein trinken

drin·ken¹ [drɪŋkə(n)] SUST. nt geen pl.

Getränke pl.

Trank m form.

het eten en drinken is er goed

die Verpflegung ist dort gut

pron·ken <pronkte, h. gepronkt> [prɔŋkə(n)] V. intr.

met andermans veren pronken fig.

sich mit fremden Federn schmücken

de pauw pronkt

der Pfau schlägt ein Rad

ston·ken V.

stonken 3. pers. pl. imperf. van stinken

Véase también: stinken

stin·ken <stonk, h. gestonken> [stɪŋkə(n)] V. intr.

stinken (allgemeen)

(übel) riechen

stinken als een bunzing [o. als de pest]

stinken wie die Pest

het stinkt hier fig.

Eigenlob stinkt

een uur in de wind stinken

drei [o. sieben] Meilen gegen den Wind stinken

erin stinken coloq. (betrapt worden)

erwischt werden

erin stinken (erin lopen)

blon·ken V.

blonken 3. pl. sing. imperf. van blinken

Véase también: blinken

blin·ken <blonk, h. geblonken> [blɪŋkə(n)] V. intr.

blinken (licht(jes), spiegel, water)

blinken (goud, water, ogen)

blinken (goud, water, ogen)

gleißen form.

blinken (ogen)

alles blinkt er

alles blitzt und blinkt

blinkend goud

gleißendes Gold

in haar ogen blonken tranen

in ihren Augen glänzten Tränen

van netheid blinken

vor Sauberkeit blitzen [o. blinken] [o. glänzen]

zijn gezicht blonk van vreugde fig.

sein Gesicht strahlte vor Freude

klon·ken V.

klonken 3. pers. pl. imperf. van klinken¹, klinken²

Véase también: klinken , klinken

klin·ken² <klonk, h. geklonken> [klɪŋkə(n)] V. intr.

1. klinken:

klinken (luiden, galmen)

klinken (luiden, galmen)

klinken (weerklinken)

er klinkt een luid gejuich

ein lautes Jubeln erklingt

er klonk een schot

es knallte ein Schuss

zijn stem klonk triomfantelijk

Triumph klang in seiner Stimme

zuiver/vals klinken

rein/falsch klingen

2. klinken (toeschijnen, voorkomen):

dat zal u vreemd in de oren klinken

das wird Ihnen fremd vorkommen

dat klinkt ongelofelijk

das hört sich unglaubwürdig an

dat klinkt ongelofelijk

das klingt unglaubhaft

3. klinken (toosten):

op iets klinken

auf etw acus. anstoßen

klin·ken¹ <klonk, h. geklonken> [klɪŋkə(n)] V. trans. (ambacht(elijk))

buizen/platen klinken

Röhren/Platten (ver)nieten

het zit geklonken fig.

die Sache ist unter Dach und Fach

kron·kel <kronkel|s> [krɔŋkəl] SUST. m

kronkel (rivier, weg)

kronkel (rivier, weg)

kronkel (touw, darm)

een rare kronkel in zijn hersens hebben fig.

nicht ganz richtig im Kopf sein

slon·ken V.

slonken 3. pers. pl. imperf. van slinken

Véase también: slinken

slin·ken <slonk, i. geslonken> [slɪŋkə(n)] V. intr.

slinken (voorraad, kapitaal ook)

slinken (in aantal, kracht)

slinkende krachten

abnehmende [o. schwindende] Kräfte

vondst <vondst|en> [vɔnst] SUST. f

1. vondst (ontdekking):

Einfall m

2. vondst (omstandigheid dat men iets vindt):

Fund m

een vondst doen

einen Fund machen

3. vondst (gevonden voorwerp):

Fund m

von·nis <vonnis|sen> [vɔnɪs] SUST. nt

Urteil nt

hij heeft zijn vonnis getekend fig.

er hat sein Todesurteil unterschrieben

de uitspraak van het vonnis

die Urteilsverkündung

een vonnis vellen/uitspreken (over)

ein Urteil fällen/sprechen über +acus.

Consultar el diccionario

neerlandés

Página en Deutsch | English | Español | Italiano | Polski