neerlandés » alemán

Traducciones de „gestreckter“ en el diccionario neerlandés » alemán

(Ir a alemán » neerlandés)

Mostrar un resumen de todos los resultados

ge·strekt: adjetivo y adverbio
ge·stre·ken: verbo
ge·streept: adjetivo y adverbio
ge·stre·den: verbo
ge·steen·te: sustantivo
ge·streng: adjetivo y adverbio
ge·ste·ven: verbo
ge·stal·te: sustantivo
ge·ste·gen: verbo
ge·sticht: sustantivo
ge·sto·ken: verbo
ge·sto·ten: verbo
ge·ston·ken: verbo

Los resultados a continuación se escriben de forma parecida: gestreken , gestrekt , gesteente , gestreden , gestreept , gestonken , gestoten , gestoken , gesticht , gestegen , gestalte , gesteven y/e gestreng

ge·strekt [ɣəstrɛkt] ADJ.

gestrekt

gestreckt

in gestrekte galop

in gestrecktem Galopp

ge·stre·ken V.

gestreken volt. deelw. van strijken¹, strijken²

Véase también: strijken , strijken

strij·ken² <streek, h./i. gestreken> [strɛikə(n)] V. intr.

strij·ken¹ <streek, h. gestreken> [strɛikə(n)] V. trans.

1. strijken (met een strijkende beweging aanraken):

strijken

streichen

strijken

anstreifen

strijken

entlangfahren

met de hand langs zijn kin strijken

sich dat. mit der Hand übers Kinn streichen

iem over de haren strijken

jdm über die Haare streichen [o. fahren]

2. strijken ((textiel) gladmaken):

strijken

bügeln

3. strijken (met een strijkende beweging verplaatsen, veranderen):

strijken

streichen

kreukels uit het papier strijken

zerknittertes Papier glätten

mosterd over de kaas strijken

den Käse mit Senf bestreichen

4. strijken:

strijken (laten zakken)

herunterholen

strijken (laten zakken)

niederholen

strijken (vlag)

streichen

strijken (vlag)

einholen

de mast/zeilen strijken

den Mast umlegen/die Segel einziehen [o. herunterholen]

5. strijken (dichtsmeren):

strijken

verstreichen

strijken

verschmieren

voegen strijken

Fugen verschmieren

6. strijken:

strijken (met een strijkijzer: aanbrengen op iets)

(auf)bügeln

strijken (met een strijkijzer: iets verwijderen)

ausbügeln

plooien uit een rok strijken

Falten aus einem Rock bügeln

ge·streept [ɣəstrept] ADJ.

1. gestreept (met strepen):

gestreept

gestreift

2. gestreept muz.:

gestreept

gestrichen

ge·stre·den V.

gestreden volt. deelw. van strijden

Véase también: strijden

strij·den <streed, h. gestreden> [strɛidə(n)] V. intr.

1. strijden (vechten):

strijden

kämpfen

de strijdende partijen (proces)

die streitenden Parteien

de strijdende partijen (oorlog)

die kämpfenden Parteien

tegen de dood strijden

mit dem Tode ringen

strijden voor waardering

um Anerkennung ringen

voor de vrijheid strijden

für die Freiheit kämpfen

2. strijden (twisten):

strijden

(sich) streiten

3. strijden (in tweestrijd zijn):

strijden

kämpfen

strijden

mit sich ringen

4. strijden (wedstrijd houden):

strijden

kämpfen

om de eerste plaats strijden

um den Sieg kämpfen

5. strijden (onverenigbaar zijn):

strijden

verstoßen

dat strijdt met zijn karakter

das widerstrebt seinem Charakter

dat strijdt met de goede zeden

das ist verstößt gegen die guten Sitten

ge·steen·te <gesteente|n, gesteente|s> [ɣəstentə] SUST. nt

1. gesteente (steen(achtige delfstof)):

gesteente

Gestein nt

2. gesteente (edele stenen):

gesteente

Edelsteine pl.

ge·streng [ɣəstrɛŋ] ADJ.

gestreng

streng

op gestrenge toon

in einem strengen Ton

ge·ste·ven V.

gesteven volt. deelw. van stijven¹, stijven²

Véase también: stijven , stijven

stij·ven² <stijfde, h. gestijfd> [stɛivə(n)] V. trans.

1. stijven (versterken):

stijven

bestärken

iem in zijn overmoed stijven

jdn in seinem Übermut bestärken

2. stijven (stijf maken):

stijven

versteifen

stij·ven¹ <steef, h. gesteven> [stɛivə(n)] V. trans. (met stijfsel bewerken)

stijven

stärken

linnengoed stijven

Wäsche stärken

ge·stal·te <gestalte|n, gestalte|s> [ɣəstɑltə] SUST. f

1. gestalte (figuur):

gestalte

Gestalt f

gestalte

Figur f

een rijzige gestalte

eine hochwüchsige Gestalt

2. gestalte (gedaante):

gestalte

Gestalt f

gestalte

Erscheinung f

gestalte geven (aan iets)

einer Sache Gestalt geben

gestalte krijgen

Gestalt annehmen

ge·ste·gen V.

gestegen volt. deelw. van stijgen

Véase también: stijgen

stij·gen <steeg, i. gestegen> [stɛiɣə(n)] V. intr.

stijgen

steigen

stijgen

ansteigen

het bergpad stijgt

der Bergpfad steigt an

in aanzien stijgen

zu höherem Ansehen kommen

in stijgende lijn

in aufsteigender Linie

een stijgende lijn

eine steigende Linie

de prijzen stijgen

die Preise steigen (an) [o. klettern]

de rivier stijgt

der Fluss steigt

van het paard stijgen

absitzen

van het paard stijgen

vom Pferd steigen

ge·sticht <gesticht|en> [ɣəstɪxt] SUST. nt

1. gesticht (inrichting voor krankzinnigen):

gesticht

psychiatrische Anstalt f

2. gesticht:

gesticht (gebouw met een bestemming; stichting)

Heim nt

gesticht (gebouw met een bestemming; stichting)

Anstalt f

gesticht (kerk)

Stift nt

ge·sto·ken V.

gestoken volt. deelw. van steken¹, steken²

Véase también: steken , steken

ste·ken² [stekə(n)] V. intr.

1. steken (vastzitten):

steken

stecken

in de modder blijven steken

im Schlamm stecken bleiben

onderweg met panne blijven steken

mit einer Panne liegen bleiben

het mes stak in de boom

das Messer steckte im Baum

2. steken (in iets, ergens zijn):

steken

stecken

wie steekt daar achter?

wer steckt dahinter?

daar steekt geen kwaad in

darin steckt nichts Böses

er steekt een schrijver in hem

in ihm steckt ein Schriftsteller

uit de toren stak een vlag

aus dem Turm ragte eine Fahne

3. steken (gevoel van pijn veroorzaken):

steken

stechen

haar ogen steken van de slaap

ihr brennen die Augen vor Müdigkeit

de zon steekt

die Sonne sticht

4. steken (doorborend kijken):

steken

stechen

5. steken (erop aan komen):

steken

darauf ankommen

dat steekt zo nauw niet

das braucht man nicht so genau zu nehmen

6. steken (stekende beweging maken):

steken

stechen

hij stak met het zwaard naar de tegenstander

er stach mit dem Schwert nach dem Gegner

ste·ken¹ <stak, h. gestoken> [stekə(n)] V. trans.

1. steken (verwonden):

steken

stechen

hij is door een bij gestoken

er ist von einer Biene gestochen worden

ik heb (me) met een speld in mijn vinger gestoken

ich habe mir [o. mich] mit einer Stecknadel in den Finger gestochen

2. steken (plaatsen):

steken

stecken

een stok in de grond steken

einen Stock in den Boden stecken

zich in het zwart steken

sich schwarz kleiden

een bril in de koker steken

eine Brille in das Etui stecken

zijn geld in een zaak steken

sein Geld in ein Unternehmen stecken

iem in de nieuwe kleren steken

jdn neu einkleiden

veel tijd in iets steken fig.

viel Zeit in etw acus. (hinein)stecken

3. steken (in een plaats, richting, toestand brengen):

steken

stecken

een ring aan zijn vinger steken

(sich dat. ) einen Ring an den Finger stecken

de draad in een naald steken

den Faden einfädeln

zijn vingers in de oren steken

sich dat. die Finger in die Ohren stecken

zich diep in de schulden steken

sich in Schulden acus. stürzen

de stekker in het stopcontact steken

den Stecker in die Steckdose stecken

de bomen steken hun toppen ten hemel

die Baumwipfel ragen in den Himmel

zijn hoofd uit het raam steken

den Kopf aus dem Fenster strecken

iets in elkaar steken

etw (zusammen)basteln

4. steken (uitspitten):

steken

stechen

asperges steken

Spargel stechen

5. steken:

steken (door steken)

stechen

steken (door spitten)

graben

6. steken (grieven):

steken

schmerzen

steken

verletzen

steken

kränken

dat steekt hem (dat zit hem dwars)

das ärgert ihn

dat steekt hem (daarop is hij afgunstig)

das macht ihn eifersüchtig

alle banden waren lek gestoken

alle Reifen waren kaputtgestochen

de trompet steken

die Trompete blasen

ge·sto·ten V.

gestoten volt. deelw. van stoten¹, stoten², stoten³

Véase también: stoten , stoten , stoten

sto·ten³ <stootte/stiet zich, h. zich gestoten> [stotə(n)] V. wk ww zich stoten

1. stoten (botsen):

stoten

sich stoßen

zich aan de tafel stoten

sich am Tisch stoßen

2. stoten (zich ergeren):

stoten

sich stoßen

zich aan iems gedrag stoten

sich an jds Benehmen stoßen

sto·ten² <stootte/stiet, h. gestoten> [stotə(n)] V. trans.

1. stoten (duwen):

stoten

stoßen

2. stoten (door botsen bezeren):

stoten

stoßen

iem voor het hoofd stoten fig.

jdn vor den Kopf stoßen

3. stoten (stampen):

stoten

(zer)stoßen

sto·ten¹ <stootte/stiet, h./i. gestoten> [stotə(n)] V. intr.

1. stoten (horten: wagens e.d.):

stoten

stoßen

stoten

rütteln

stoten

rucken

op die weg stoot het erg

auf dieser Straße wird man durchgerüttelt

2. stoten (aanstoot geven):

stoten

schockieren

stoten

anstößig sein

die uitdrukkingen stoten

diese Ausdrücke sind anstößig

die uitdrukkingen stoten

diese Ausdrücke erregen Anstoß

3. stoten (botsen):

stoten

stoßen

op de vijand stoten

auf den Feind stoßen

op/tegen iets stoten

an/gegen etw acus. stoßen

ge·ston·ken V.

gestonken volt. deelw. van stinken

Véase también: stinken

stin·ken <stonk, h. gestonken> [stɪŋkə(n)] V. intr.

stinken

stinken

stinken (allgemeen)

(übel) riechen

stinken als een bunzing [o. als de pest]

stinken wie die Pest

het stinkt hier fig.

Eigenlob stinkt

een uur in de wind stinken

drei [o. sieben] Meilen gegen den Wind stinken

erin stinken coloq. (betrapt worden)

erwischt werden

erin stinken (erin lopen)

hereinfallen

Consultar el diccionario

neerlandés

Traducciones de „gestreckter“ en el diccionario neerlandés » alemán

ge·strekt [ɣəstrɛkt] ADJ.

ge·stre·ken V.

gestreken volt. deelw. van strijken¹, strijken²

Véase también: strijken , strijken

strij·ken2 <streek, h./i. gestreken> [strɛikə(n)] V. intr.

1. strijken (zich laten gladmaken):

2. strijken (bespelen):

3. strijken (gaan langs, over):

strij·ken1 <streek, h. gestreken> [strɛikə(n)] V. trans.

1. strijken (met een strijkende beweging aanraken):

2. strijken ((textiel) gladmaken):

3. strijken (met een strijkende beweging verplaatsen, veranderen):

4. strijken:

5. strijken (dichtsmeren):

6. strijken:

ge·streept [ɣəstrept] ADJ.

1. gestreept (met strepen):

2. gestreept muz.:

ge·stre·den V.

gestreden volt. deelw. van strijden

Véase también: strijden

strij·den <streed, h. gestreden> [strɛidə(n)] V. intr.

1. strijden (vechten):

2. strijden (twisten):

3. strijden (in tweestrijd zijn):

4. strijden (wedstrijd houden):

5. strijden (onverenigbaar zijn):

ge·steen·te <gesteente|n, gesteente|s> [ɣəstentə] SUST. nt

1. gesteente (steen(achtige delfstof)):

2. gesteente (edele stenen):

ge·streng [ɣəstrɛŋ] ADJ.

ge·ste·ven V.

gesteven volt. deelw. van stijven¹, stijven²

Véase también: stijven , stijven

stij·ven2 <stijfde, h. gestijfd> [stɛivə(n)] V. trans.

1. stijven (versterken):

2. stijven (stijf maken):

stij·ven1 <steef, h. gesteven> [stɛivə(n)] V. trans. (met stijfsel bewerken)

ge·stal·te <gestalte|n, gestalte|s> [ɣəstɑltə] SUST. f

1. gestalte (figuur):

2. gestalte (gedaante):

ge·ste·gen V.

gestegen volt. deelw. van stijgen

Véase también: stijgen

stij·gen <steeg, i. gestegen> [stɛiɣə(n)] V. intr.

ge·sticht <gesticht|en> [ɣəstɪxt] SUST. nt

1. gesticht (inrichting voor krankzinnigen):

2. gesticht:

ge·sto·ken V.

gestoken volt. deelw. van steken¹, steken²

Véase también: steken , steken

ste·ken2 [stekə(n)] V. intr.

1. steken (vastzitten):

2. steken (in iets, ergens zijn):

3. steken (gevoel van pijn veroorzaken):

4. steken (doorborend kijken):

5. steken (erop aan komen):

6. steken (stekende beweging maken):

ste·ken1 <stak, h. gestoken> [stekə(n)] V. trans.

1. steken (verwonden):

2. steken (plaatsen):

3. steken (in een plaats, richting, toestand brengen):

4. steken (uitspitten):

5. steken:

6. steken (grieven):

ge·sto·ten V.

gestoten volt. deelw. van stoten¹, stoten², stoten³

Véase también: stoten , stoten , stoten

sto·ten3 <stootte/stiet zich, h. zich gestoten> [stotə(n)] V. wk ww zich stoten

1. stoten (botsen):

2. stoten (zich ergeren):

sto·ten2 <stootte/stiet, h. gestoten> [stotə(n)] V. trans.

1. stoten (duwen):

2. stoten (door botsen bezeren):

3. stoten (stampen):

sto·ten1 <stootte/stiet, h./i. gestoten> [stotə(n)] V. intr.

1. stoten (horten: wagens e.d.):

2. stoten (aanstoot geven):

3. stoten (botsen):

strij·ken² <streek, h./i. gestreken> [strɛikə(n)] V. intr.

strij·ken¹ <streek, h. gestreken> [strɛikə(n)] V. trans.

stij·ven² <stijfde, h. gestijfd> [stɛivə(n)] V. trans.

stij·ven¹ <steef, h. gesteven> [stɛivə(n)] V. trans. (met stijfsel bewerken)

ste·ken² [stekə(n)] V. intr.

ste·ken¹ <stak, h. gestoken> [stekə(n)] V. trans.

sto·ten³ <stootte/stiet zich, h. zich gestoten> [stotə(n)] V. wk ww zich stoten

sto·ten² <stootte/stiet, h. gestoten> [stotə(n)] V. trans.

sto·ten¹ <stootte/stiet, h./i. gestoten> [stotə(n)] V. intr.