neerlandés » alemán

Traducciones de „Hunden“ en el diccionario neerlandés » alemán

(Ir a alemán » neerlandés)

Mostrar un resumen de todos los resultados

wen·den: verbo
zen·den: verbo
bin·den: verbo
ron·den: verbo
von·den: verbo
bon·den: verbo
kon·den: verbo
lan·den: verbo
Lon·den: sustantivo
pan·den: verbo
vin·den: verbo
win·den: verbo
won·den: verbo
zonden: verbo
hu·wen: verbo
hu·ren: verbo
hui·len: verbo
hui·zen: verbo
hul·len: verbo
hur·ken: sustantivo

Los resultados a continuación se escriben de forma parecida: hurken , hullen , huizen , huilen , huren , huwen , zonden , wonden , winden , vinden , panden , Londen , landen , konden , bonden , vonden , ronden , binden , zenden , wenden , branden y/e hunebed

wen·den¹ <wendde, h. gewend> [wɛndə(n)] V. trans. (draaien, keren)

het hoofd wenden

den Kopf drehen [o. wenden]

hoe je het ook wendt of keert fig.

wie man es auch nimmt

hoe men zich ook wendt of keert fig.

(egal,) wie man es auch macht

zijn blik wenden naar

den Blick richten auf +acus.

het roer wenden

das Ruder herumwerfen a. fig.

zijn schreden wenden naar

seine Schritte wenden nach

zen·den¹ <zond, h. gezonden> [zɛndə(n)] V. intr.

zenden RADIO, TV

zenden RADIO, TV

bin·den² <bond, h. gebonden> [bɪndə(n)] V. intr.

1. binden (dik worden):

dickflüssig werden

2. binden fig. (een band smeden):

ron·den¹ <rondde, h. gerond> [rɔndə(n)] V. trans.

1. ronden (omvaren):

2. ronden (rond maken):

3. ronden (afronden):

von·den V.

vonden 3. pers. pl. imperf. van vinden

Véase también: vinden

vin·den <vond, h. gevonden> [vɪndə(n)] V. trans.

1. vinden:

vinden (aantreffen, verkrijgen)

vinden (ontdekken, opsporen)

gevonden voorwerpen

ik zal hem weten te vinden

ich werde ihn schon kriegen

2. vinden (aantreffen, ontwaren):

iem tot iets bereid vinden

jdn finden, der zu etw dat. ist

ergens voor te vinden zijn fig.

für etw zu haben sein

iem thuis vinden

jdn zu Hause antreffen

er was niemand te vinden, die

es fand sich niemand, der

3. vinden (bedenken, uitdenken):

heb je er al iets op gevonden?

hast du schon eine Lösung gefunden?

4. vinden:

vinden (achten, oordelen)

vinden (beschouwen als)

vindt u het goed, dat ik rook?

gestatten Sie, dass ich rauche?

ik vind het jammer, dat …

es tut mir leid, dass …

ik vind haar mooi

ich finde sie schön

vind je (ook) niet?

findest du nicht auch?

ik zou het prettig vinden als …

es wäre mir angenehm, wenn …

iets terecht vinden

etw für richtig halten

ik vind het zonde van het geld

mir ist es leid um das Geld

5. vinden (ondervinden, ten deel krijgen):

de dood vinden

doorgang vinden

zijn oorsprong in iets vinden

seinen Ursprung in etw dat. haben

6. vinden (komen tot gelijke gezindheid):

zij hebben elkaar gevonden (zijn het eens geworden)

sie sind sich einig geworden

zij hebben elkaar gevonden (vormen een paar)

sie haben sich gefunden

het met iem kunnen vinden

gut mit jdm auskommen

zich ergens in kunnen vinden

mit etw dat. einverstanden sein

bon·den V.

bonden 3. pers. pl. imperf. van binden¹, binden², binden³

Véase también: binden , binden , binden

bin·den³ <bond zich, h. zich gebonden> [bɪndə(n)] V. wk ww

binden zich binden (een verplichting op zich nemen):

sich verpflichten

bin·den² <bond, h. gebonden> [bɪndə(n)] V. intr.

1. binden (dik worden):

dickflüssig werden

2. binden fig. (een band smeden):

bin·den¹ <bond, h. gebonden> [bɪndə(n)] V. trans.

1. binden (vastmaken):

ik ben aan huis gebonden fig.

ich bin ans Haus gefesselt

iem iets op het hart binden fig.

jdm etw ans Herz legen

2. binden fig.:

onze idealen binden ons

unsere Ideale verbinden uns

3. binden (boekwezen):

4. binden kookk.:

kon·den V.

konden 3. pers. pl. imperf. van kunnen², kunnen³

Véase también: kunnen , kunnen , kunnen

kun·nen³ <kon, h. gekund> [kʏnə(n)] V. mod aux.

1. kunnen (een mogelijkheid):

waar kan dat boek gebleven zijn?

wo kann [o. mag] das Buch (nur) geblieben sein?

het kan een vergissing zijn

es kann ein Irrtum sein

daar zou u zich weleens (in) kunnen vergissen

da könnten [o. dürften] Sie sich irren

2. kunnen:

kunnen (een geoorloofd zijn)

kunnen (mogen)

zoiets kun je niet doen

so etw kannst du nicht machen

hoe heb je zoiets kunnen doen?

wie konntest du nur!

je had tenminste kunnen opbellen

du hättest wenigstens anrufen können

ze kán me wat coloq.

sie kann mich mal!

kun·nen² <kon, h. gekund> [kʏnə(n)] V. trans.

1. kunnen (de kracht, macht bezitten iets te doen):

vermögen form.

buiten iets kunnen

ohne etw auskommen

had jij dat gekund?

hättest du das gekonnt [o. geschafft] ?

dat kan er bij mij niet in

das will mir nicht in den Sinn

ergens tegen kunnen

etw vertragen (können)

ik kan er niet meer tegen!

ich vertrage das nicht länger!

hij kan er wat van

er hat eine Menge los

hij kan er wat van ook irón.

er ist nicht ohne

tegen iem op kunnen

es mit jdm aufnehmen können

2. kunnen (in staat, de gelegenheid gesteld worden iets te doen):

hij kan er niet bij (niet zover reiken)

er kommt nicht hin [o. heran]

hij kan er niet bij (niet begrijpen)

das ist ihm zu hoch

hij kan er niet over uit

er kann über nichts anderes mehr reden

hij heeft [o. is niet] kunnen komen

er hat nicht kommen können

dat kan geen kwaad (schaadt niet)

das schadet nichts

dat kan geen kwaad (ongevaarlijk, onschuldig)

es ist doch nichts dabei

ervan op aan kunnen

sich darauf verlassen können

in de zaal kunnen 500 mensen

in den Saal passen 500 Menschen rein

3. kunnen (mogelijk zijn):

dat kan (waarschijnlijk)

(das) kann sein

dat kan (waarschijnlijk)

dat kan (uitvoerbaar)

das geht (schon)

het kon (allemaal) erger

es hätte (alles) schlimmer kommen können

zó kan het niet langer

so kann es nicht weitergehen

dat kan moeilijk

das geht schlecht

dat kan niet (niet te doen)

dat kan niet (niet te geloven)

das gibts nicht

dat kan niet ontkend worden

das lässt sich nicht bestreiten

het kan niet op

da wird aus dem Vollen geschöpft

het zou kunnen (waarschijnlijk)

es könnte sein, es wäre (schon) möglich

het zou kunnen (uitvoerbaar)

es könnte gehen [o. klappen]

het had toch gekund

es hätte ja sein können

kun·nen¹ [kʏnə(n)] SUST. nt geen pl.

Können nt

zijn prestaties zijn beneden zijn kunnen

seine Leistungen liegen unter seinen Möglichkeiten [o. unter seinem Können]

lan·den <landde, i. geland> [lɑndə(n)] V. intr.

op de maan landen

auf dem Mond landen

de piloot landde vlot

der Pilot landete seine Maschine glatt

Lon·den [lɔndə(n)] SUST. nt geen pl.

London nt

pan·den <pandde, h. gepand> [pɑndə(n)] V. trans.

1. panden (belenen):

2. panden jur.:

vin·den <vond, h. gevonden> [vɪndə(n)] V. trans.

1. vinden:

vinden (aantreffen, verkrijgen)

vinden (ontdekken, opsporen)

gevonden voorwerpen

ik zal hem weten te vinden

ich werde ihn schon kriegen

2. vinden (aantreffen, ontwaren):

iem tot iets bereid vinden

jdn finden, der zu etw dat. ist

ergens voor te vinden zijn fig.

für etw zu haben sein

iem thuis vinden

jdn zu Hause antreffen

er was niemand te vinden, die

es fand sich niemand, der

3. vinden (bedenken, uitdenken):

heb je er al iets op gevonden?

hast du schon eine Lösung gefunden?

4. vinden:

vinden (achten, oordelen)

vinden (beschouwen als)

vindt u het goed, dat ik rook?

gestatten Sie, dass ich rauche?

ik vind het jammer, dat …

es tut mir leid, dass …

ik vind haar mooi

ich finde sie schön

vind je (ook) niet?

findest du nicht auch?

ik zou het prettig vinden als …

es wäre mir angenehm, wenn …

iets terecht vinden

etw für richtig halten

ik vind het zonde van het geld

mir ist es leid um das Geld

5. vinden (ondervinden, ten deel krijgen):

de dood vinden

doorgang vinden

zijn oorsprong in iets vinden

seinen Ursprung in etw dat. haben

6. vinden (komen tot gelijke gezindheid):

zij hebben elkaar gevonden (zijn het eens geworden)

sie sind sich einig geworden

zij hebben elkaar gevonden (vormen een paar)

sie haben sich gefunden

het met iem kunnen vinden

gut mit jdm auskommen

zich ergens in kunnen vinden

mit etw dat. einverstanden sein

win·den <wond, h. gewonden> [wɪndə(n)] V. trans.

1. winden (wikkelen):

een doekje om zijn vinger winden

sich dat. einen Lappen um den Finger wickeln

zich uit iets winden fig.

sich aus etw herauswinden

2. winden:

winden (met een lier verplaatsen)

winden (ophijsen ook)

het anker winden

den Anker lichten

won·den V.

wonden 3. pers. pl. imperf. van winden

Véase también: winden

win·den <wond, h. gewonden> [wɪndə(n)] V. trans.

1. winden (wikkelen):

een doekje om zijn vinger winden

sich dat. einen Lappen um den Finger wickeln

zich uit iets winden fig.

sich aus etw herauswinden

2. winden:

winden (met een lier verplaatsen)

winden (ophijsen ook)

het anker winden

den Anker lichten

zonden V.

zonden 3. pers. pl. imperf. van zenden¹, zenden²

Véase también: zenden , zenden

zen·den² <zond, h. gezonden> [zɛndə(n)] V. trans.

zenden (sturen)

zenden (sturen)

zenden gesch.

zenden (doen toekomen)

iem naar de andere wereld zenden

jdn ins Jenseits befördern coloq.

iem met verlof zenden

zen·den¹ <zond, h. gezonden> [zɛndə(n)] V. intr.

zenden RADIO, TV

zenden RADIO, TV

hu·wen¹ <huwde, h. gehuwd> [hywə(n)] V. trans. (tot echtgeno(o)t(e) nemen)

ehelichen form. veraltet

een man/een vrouw huwen

einen Mann/eine Frau heiraten

hu·ren <huurde, h. gehuurd> [hyrə(n)] V. trans.

1. huren (een zaak):

een huis huren

ein Haus mieten

2. huren (een persoon):

in Dienst nehmen

een kok huren

einen Koch in Dienst nehmen

hui·len <huilde, h. gehuild> [hœylə(n)] V. intr.

1. huilen (mensen):

ik moet huilen van de uienlucht fig.

mir tränen die Augen vom Zwiebelschälen

om iets huilen

über eine Sache weinen

tranen met tuiten huilen

dicke Tränen weinen

huilen van pijn

vor Schmerz weinen

het is huilen met de pet op coloq.

es ist unter aller Kanone coloq. [o. Kritik]

2. huilen (janken, loeien):

de hond huilt

met de wolven (honden) in het bos mee huilen fig.

mit den Wölfen heulen coloq.

het is om (van) te huilen

es ist zum Weinen

de sirenes huilen dagelijks

die Sirenen heulen täglich

hui·zen <huisde, h. gehuisd> [hœyzə(n)] V. intr.

1. huizen (wonen):

wij huizen nu in de voorkamer

wir hausen jetzt im Vorderzimmer

2. huizen (aanwezig zijn):

sich eingenistet haben

de in iem huizende kracht

die jdm innewohnende Kraft

er huist onrust in zijn binnenste

eine innere Unruhe hat sich bei ihm eingenistet

hul·len <hulde, h. gehuld> [hʏlə(n)] V. trans.

hullen (omhullen met)

hüllen in +acus.

hullen (inwikkelen)

einhüllen in +acus.

zich in stilzwijgen hullen fig.

sich in Stillschweigen hüllen

hij was in een deken gehuld

er war in eine Decke gehüllt

in een waas van geheimzinnigheid gehuld

geheimnisumwittert

hur·ken¹ [hʏrkə(n)] SUST. pl.

op zijn hurken zitten

op zijn hurken gaan zitten

in die Hocke gehen

Consultar el diccionario

neerlandés

Página en Deutsch | English | Español | Italiano | Polski