neerlandés » alemán

neerlandés)

Mostrar un resumen de todos los resultados

schei·den: verbo
scheid·den: verbo
schel·den: verbo
schel·len: verbo
schen·den: verbo
schen·ken: verbo
schei·ding: sustantivo
scheid·de: verbo
schen·kel: sustantivo

Los resultados a continuación se escriben de forma parecida: scheiden , scheidden , schenken , schenden , schellen , schelden , scheiding , schenkel y/e scheidde

schei·den¹ <scheidde zich, h. zich gescheiden> [sxɛidə(n)] V. wk ww zich scheiden

1. scheiden (losgaan):

scheiden

sich (ab)lösen

de bast scheidde zich van de boom

die Rinde löste sich vom Baum (ab)

2. scheiden (uiteengaan):

scheiden

sich scheiden

scheiden

sich trennen

hier scheiden zich de lijnen/onze wegen

hier trennen sich die Linien/unsere Wege

scheid·den V.

scheidden 3. pers. pl. imperf. van scheiden¹, scheiden², scheiden³

Véase también: scheiden , scheiden , scheiden

schei·den³ <scheidde, h. gescheiden> [sxɛidə(n)] V. trans.

schei·den² <scheidde, i. gescheiden> [sxɛidə(n)] V. intr.

1. scheiden (niet langer samen gaan):

scheiden

sich scheiden

scheiden

sich trennen

hier scheiden de geesten fig.

da scheiden sich die Geister

hier scheiden onze wegen

hier trennen sich unsere Wege

2. scheiden (huwelijk):

scheiden

sich scheiden

scheiden

sich trennen

zij gaan scheiden

sie wollen sich scheiden lassen

3. scheiden (zich losmaken):

scheiden

sich trennen

schei·den¹ <scheidde zich, h. zich gescheiden> [sxɛidə(n)] V. wk ww zich scheiden

1. scheiden (losgaan):

scheiden

sich (ab)lösen

de bast scheidde zich van de boom

die Rinde löste sich vom Baum (ab)

2. scheiden (uiteengaan):

scheiden

sich scheiden

scheiden

sich trennen

hier scheiden zich de lijnen/onze wegen

hier trennen sich die Linien/unsere Wege

schel·den¹ <schold, h. gescholden> [sxɛldə(n)] V. intr.

1. schelden (tieren):

schelden

schimpfen

schelden

keifen pey.

schelden

zetern pey.

schelden als een viswijf

schimpfen wie ein Rohrspatz

op iem schelden

auf [o. über] jdn schimpfen

schelden doet geen zeer (slaan zoveel te meer)

Schimpfen tut nicht weh

2. schelden (knorren):

schelden

keifen pey.

schel·len¹ <schelde, h. gescheld> [sxɛlə(n)] V. intr. (aan een schel trekken)

schellen

schellen

schellen

läuten

schellen

klingeln

om iets schellen

nach etw klingeln

om iem schellen

(nach) jdm klingeln

schen·den <schond, h. geschonden> [sxɛndə(n)] V. trans.

1. schenden (schade berokkenen):

schenden

verletzen

de geschonden lichamen van de gevangenen

die verletzten Körper der Gefangenen

2. schenden (onteren):

schenden

schänden form.

schenden

entehren form.

3. schenden (beschadigen):

schenden

beschädigen

schenden

verunstalten

een geschonden exemplaar

ein beschädigtes [o. schadhaftes] Exemplar

een van de pokken geschonden gezicht

ein blatternarbiges Gesicht

4. schenden (ontwijden):

schenden

schänden

schenden

entweihen

graven schenden

Gräber schänden

5. schenden:

schenden (verbreken)

verletzen

schenden (niet nakomen)

brechen

zijn eed schenden

seinen Eid verletzen [o. brechen]

de mensenrechten schenden

die Menschenrechte verletzen

schen·ken <schonk, h. geschonken> [sxɛŋkə(n)] V. trans.

1. schenken (uitgieten):

schenken

schenken in +acus.

schenken

(ein)gießen

schenken

einschenken

melk in bekers schenken

Milch in Becher schenken [o. gießen]

2. schenken (slijten):

schenken

ausschenken

schenken

verkaufen

hier wordt geen alcohol geschonken

hier werden keine alkoholischen Getränke ausgeschenkt [o. verkauft]

3. schenken (serveren):

schenken

ausschenken

schenken

reichen

schenken

servieren

4. schenken:

schenken (cadeau geven)

schenken

schenken (cadeau geven)

spenden

schenken (bij het kerstfeest)

bescheren

schenken (bijv. grote bedragen)

stiften

geld schenken

Geld spenden

iem kinderen schenken

jdm Kinder schenken [o. gebären]

5. schenken (verlenen):

schenken

schenken

iem geloof schenken

jdm Glauben schenken

6. schenken (van een verplichting ontslaan):

schenken

schenken

de details schenk ik u

die Einzelheiten schenke ich Ihnen

schei·ding <scheiding|en> [sxɛidɪŋ] SUST. f

1. scheiding:

scheiding (het verbreken)

Trennung f

scheiding (van elkaar)

Scheidung f

het uur van de scheiding

die Stunde der Trennung

de scheiding van Noord en Zuid

die Trennung von Nord und Süd

de scheiding van de drie staatsmachten

die Gewaltenteilung

2. scheiding (het niet-verbonden zijn):

scheiding

Trennung f

de scheiding der geesten

die Scheidung der Geister

3. scheiding:

scheiding (verbreking van huwelijk)

Trennung f

scheiding (van elkaar)

Scheidung f

in scheiding liggen

in Scheidung liegen

scheiding van tafel en bed

Trennung von Tisch und Bett

4. scheiding (boedelscheiding):

scheiding

Auseinandersetzung f

5. scheiding (grens(lijn)):

scheiding

Grenze f

6. scheiding (haar):

scheiding

Scheitel m

hij draagt een scheiding in het midden

er trägt einen Mittelscheitel

een scheiding in het haar maken

das Haar scheiteln

een scheiding in het haar maken

einen Scheitel ziehen

scheid·de V.

scheidde 3. pers. sing. imperf. van scheiden¹, scheiden², scheiden³

Véase también: scheiden , scheiden , scheiden

schei·den³ <scheidde, h. gescheiden> [sxɛidə(n)] V. trans.

1. scheiden:

scheiden (samenzijn, verbinding tegengaan)

trennen

scheiden (van elkaar)

scheiden

een kamer door schotten in tweeën scheiden

ein Zimmer mit Trennwänden teilen

een brede gracht scheidde ons van het kasteel

ein breiter Graben trennte uns von dem Schloss

2. scheiden:

scheiden (samenzijn, eenheid verbreken)

trennen

scheiden (van elkaar)

scheiden

een boedel scheiden

einen Besitz aufteilen

een boedel scheiden jur.

einen Besitz auseinandersetzen espec.

dooier en eiwit scheiden

das Eigelb vom Eiweiß trennen

het haar/de haren scheiden

das Haar/die Haare scheiteln

twee vechtenden scheiden

zwei Kämpfende auseinanderbringen [o. trennen]

3. scheiden (echtscheiding uitspreken):

scheiden

scheiden

zich laten scheiden

sich scheiden lassen

hij leeft van zijn vrouw gescheiden

er lebt von seiner Frau getrennt

gescheiden van tafel en bed

von Tisch und Bett getrennt

een gescheiden vrouw

eine geschiedene Frau

4. scheiden (afzonderen):

scheiden

trennen

scheiden scheik.

scheiden

scheiden foto., nat.

auflösen

huisvuil scheiden

Müll trennen

5. scheiden (onderscheid maken tussen):

scheiden

trennen

die begrippen zijn niet scherp van elkaar te scheiden

die Begriffe lassen sich nicht klar (voneinander) trennen

schei·den² <scheidde, i. gescheiden> [sxɛidə(n)] V. intr.

1. scheiden (niet langer samen gaan):

scheiden

sich scheiden

scheiden

sich trennen

hier scheiden de geesten fig.

da scheiden sich die Geister

hier scheiden onze wegen

hier trennen sich unsere Wege

2. scheiden (huwelijk):

scheiden

sich scheiden

scheiden

sich trennen

zij gaan scheiden

sie wollen sich scheiden lassen

3. scheiden (zich losmaken):

scheiden

sich trennen

schei·den¹ <scheidde zich, h. zich gescheiden> [sxɛidə(n)] V. wk ww zich scheiden

1. scheiden (losgaan):

scheiden

sich (ab)lösen

de bast scheidde zich van de boom

die Rinde löste sich vom Baum (ab)

2. scheiden (uiteengaan):

scheiden

sich scheiden

scheiden

sich trennen

hier scheiden zich de lijnen/onze wegen

hier trennen sich die Linien/unsere Wege

schen·kel <schenkel|s> [sxɛŋkəl] SUST. m

schenkel

Schenkel m

Consultar el diccionario

neerlandés

Traducciones de „Scheiben“ en el diccionario neerlandés » alemán (Ir a alemán » neerlandés)

schei·den1 <scheidde zich, h. zich gescheiden> [sxɛidə(n)] V. wk ww zich scheiden

1. scheiden (losgaan):

2. scheiden (uiteengaan):

scheid·den V.

scheidden 3. pers. pl. imperf. van scheiden¹, scheiden², scheiden³

Véase también: scheiden , scheiden , scheiden

schei·den3 <scheidde, h. gescheiden> [sxɛidə(n)] V. trans.

1. scheiden:

2. scheiden:

3. scheiden (echtscheiding uitspreken):

4. scheiden (afzonderen):

5. scheiden (onderscheid maken tussen):

schei·den2 <scheidde, i. gescheiden> [sxɛidə(n)] V. intr.

1. scheiden (niet langer samen gaan):

2. scheiden (huwelijk):

3. scheiden (zich losmaken):

schei·den1 <scheidde zich, h. zich gescheiden> [sxɛidə(n)] V. wk ww zich scheiden

1. scheiden (losgaan):

2. scheiden (uiteengaan):

schel·den1 <schold, h. gescholden> [sxɛldə(n)] V. intr.

1. schelden (tieren):

2. schelden (knorren):

schel·len1 <schelde, h. gescheld> [sxɛlə(n)] V. intr. (aan een schel trekken)

schen·den <schond, h. geschonden> [sxɛndə(n)] V. trans.

1. schenden (schade berokkenen):

2. schenden (onteren):

3. schenden (beschadigen):

4. schenden (ontwijden):

5. schenden:

schen·ken <schonk, h. geschonken> [sxɛŋkə(n)] V. trans.

1. schenken (uitgieten):

2. schenken (slijten):

3. schenken (serveren):

4. schenken:

5. schenken (verlenen):

6. schenken (van een verplichting ontslaan):

schei·ding <scheiding|en> [sxɛidɪŋ] SUST. f

1. scheiding:

2. scheiding (het niet-verbonden zijn):

3. scheiding:

4. scheiding (boedelscheiding):

5. scheiding (grens(lijn)):

6. scheiding (haar):

scheid·de V.

scheidde 3. pers. sing. imperf. van scheiden¹, scheiden², scheiden³

Véase también: scheiden , scheiden , scheiden

schei·den3 <scheidde, h. gescheiden> [sxɛidə(n)] V. trans.

1. scheiden:

2. scheiden:

3. scheiden (echtscheiding uitspreken):

4. scheiden (afzonderen):

5. scheiden (onderscheid maken tussen):

schei·den2 <scheidde, i. gescheiden> [sxɛidə(n)] V. intr.

1. scheiden (niet langer samen gaan):

2. scheiden (huwelijk):

3. scheiden (zich losmaken):

schei·den1 <scheidde zich, h. zich gescheiden> [sxɛidə(n)] V. wk ww zich scheiden

1. scheiden (losgaan):

2. scheiden (uiteengaan):

schen·kel <schenkel|s> [sxɛŋkəl] SUST. m

Consultar el diccionario

Enlaces de acceso para más información

Envíanos tu opinión

Entrenador de vocabulario

Synonyms

Mi historial de búsqueda

schei·den¹ <scheidde zich, h. zich gescheiden> [sxɛidə(n)] V. wk ww zich scheiden

schei·den³ <scheidde, h. gescheiden> [sxɛidə(n)] V. trans.

schei·den² <scheidde, i. gescheiden> [sxɛidə(n)] V. intr.

schei·den¹ <scheidde zich, h. zich gescheiden> [sxɛidə(n)] V. wk ww zich scheiden

schel·den¹ <schold, h. gescholden> [sxɛldə(n)] V. intr.

schel·len¹ <schelde, h. gescheld> [sxɛlə(n)] V. intr. (aan een schel trekken)

schei·den³ <scheidde, h. gescheiden> [sxɛidə(n)] V. trans.

schei·den² <scheidde, i. gescheiden> [sxɛidə(n)] V. intr.

schei·den¹ <scheidde zich, h. zich gescheiden> [sxɛidə(n)] V. wk ww zich scheiden