neerlandés » alemán

Traducciones de „ruhigen“ en el diccionario neerlandés » alemán

(Ir a alemán » neerlandés)

Mostrar un resumen de todos los resultados

zui·gen: verbo
bui·gen: verbo
tui·gen: verbo
rui·en: verbo
rui·ken: verbo
rui·ten: adjetivo y adverbio
rui·len: verbo
rui·men: verbo
rui·sen: verbo
ei·gen: adjetivo y adverbio
nei·gen: verbo
le·ni·gen: verbo
le·di·gen: verbo
ma·ti·gen: verbo
no·di·gen: verbo
be·zi·gen: verbo
drei·gen: verbo
ruk·ken: verbo
run·nen: verbo
ru·ziën: verbo

Los resultados a continuación se escriben de forma parecida: ruisen , ruimen , ruilen , ruiten , ruiken , ruien , tuigen , buigen , zuigen , rugbyen , rusten , ruziën , runnen , rukken , dreigen , bezigen , nodigen , matigen , ledigen , lenigen , neigen y/e eigen

zui·gen² <zoog, h. gezogen> [zœyɣə(n)] V. intr.

zuigen (stofzuigen)

op zijn duim zuigen

am Daumen lutschen

bui·gen¹ <boog, h./i. gebogen> [bœyɣə(n)] V. intr.

1. buigen (een buiging maken):

sich verbeugen vor +dat.

sich verneigen form.

voor iems wil buigen fig.

sich jds Willen dat. beugen

2. buigen (zich krommen):

het is buigen of barsten fig.

es geht auf Biegen und Brechen

de weg buigt hier naar links

der Weg biegt [o. zweigt] hier nach links ab

tui·gen <tuigde, h. getuigd> [tœyɣə(n)] V. trans.

1. tuigen (paard):

een paard tuigen

ein Pferd anschirren

2. tuigen scheepv.:

rui·en <ruide, i. geruid> [rœyə(n)] V. intr.

ruien (van veren wisselen)

ruien (van veren wisselen)

mausern espec.

ruien (verharen)

rui·ken¹ <rook, h. geroken> [rœykə(n)] V. trans.

1. ruiken:

ruiken (met de reukzin gewaarworden)

ruiken (dieren)

2. ruiken fig. (lucht krijgen van):

geld ruiken

ein gutes Geschäft wittern

hoe kon ik dat nu ruiken!

das konnte ich doch nicht riechen! coloq.

rui·ten [rœytə(n)] ADJ.

een ruiten jasje

eine karierte Jacke

rui·len <ruilde, h. geruild> [rœylə(n)] V. trans.

ruilen (inruilen)

ruilen (omruilen)

ruilen AJEDR.

met iem van plaats ruilen

mit jdm die Plätze tauschen

postzegels ruilen

Briefmarken tauschen

de woning tegen een grotere ruilen

die Wohnung gegen eine größere (ein)tauschen

ruilen toegestaan

Umtausch gestattet

zullen we ruilen?

wollen wir tauschen?

waar (er) twee ruilen moet er één huilen

beim Tauschen kommt immer einer zu kurz

rui·men <ruimde, h. geruimd> [rœymə(n)] V. trans.

1. ruimen:

ruimen (plaatsmaken in)

ruimen (woning)

een kamer ruimen

ein Zimmer ausräumen

2. ruimen:

ruimen (schoonmaken: beerput)

ruimen (schoonmaken: riool)

3. ruimen:

ruimen (wegruimen)

ruimen (wegruimen)

ruimen (sneeuw)

geschillen uit de weg ruimen fig.

Zwistigkeiten beilegen

moeilijkheden uit de weg ruimen

Schwierigkeiten aus dem Weg räumen

wantoestanden uit de weg ruimen

Missstände beseitigen

iets/iem uit de weg ruimen fig.

etw/jdn aus dem Weg räumen

4. ruimen (een plaats verlaten):

een woning ruimen

eine Wohnung räumen

5. ruimen (snoeien):

rui·sen <ruiste, h. geruist> [rœysə(n)] V. intr.

1. ruisen:

ruisen (een stroom lucht, vloeistof; de bladeren)

ruisen (wind)

ruisen (zacht)

ruisen (sterk)

ruisen (van water ook)

mijn oren ruisen

ich habe Ohrensausen

het ruisen van de zee

das Rauschen des Meeres

2. ruisen (zachte muziek):

3. ruisen (stoffen):

ei·gen <eigen, eigener, meest eigen> [ɛiɣə(n)] ADJ.

1. eigen (aan de betrokkene(n) toebehorend):

eigen

eigen baas zijn

sein eigener Herr sein

op eigen benen staan

auf eigenen Füßen stehen

voor eigen gebruik

zum persönlichen Bedarf

hij kwam in eigen persoon

er kam höchstpersönlich

bemoei je met je eigen zaken

kümmere dich um deine eigenen Angelegenheiten

2. eigen (uitgaand van iem zelf):

eigen

op eigen gezag

auf eigene Verantwortung

naar eigen goeddunken

nach eigenem Ermessen

op (zijn) eigen houtje

auf eigene Faust

uit eigen wil

aus eigenem Entschluss

3. eigen (kenmerkend):

eigen

dat is hem eigen

das ist ihm eigen

4. eigen (vertrouwd):

zich iets eigen maken

sich dat. etw aneignen

5. eigen (de streek, het land van herkomst):

eigen

de eigen taal

die eigene Sprache

nei·gen¹ <neigde, h. geneigd> [nɛiɣə(n)] V. trans.

le·ni·gen <lenigde, h. gelenigd> [lenəɣə(n)] V. trans.

le·di·gen <ledigde, h. geledigd> [ledəɣə(n)] V. trans.

ma·ti·gen² <matigde zich, h. zich gematigd> [matəɣə(n)] V. wk ww

matigen zich matigen:

no·di·gen <nodigde, h. genodigd> [nodəɣə(n)] V. trans.

be·zi·gen <bezigde, h. gebezigd> [bezəɣə(n)] V. trans.

al zijn invloed bezigen

all seinen Einfluss anwenden

drei·gen¹ <dreigde, h. gedreigd> [drɛiɣə(n)] V. trans.

hij dreigde hem te zullen ontslaan

er drohte, ihn zu entlassen

iem met straf dreigen

jdm eine Strafe androhen

ruk·ken² <rukte, h./i. gerukt> [rʏkə(n)] V. intr.

1. rukken:

rukken (hard trekken)

rukken (harder)

aan een touw rukken

an einer Leine zerren

2. rukken (zich voortbewegen):

run·nen <runde, h. gerund> [rʏnə(n)] V. trans.

runnen (boerderij)

ru·ziën <ruziede, h. geruzied> [ryzijə(n)] V. intr.

1. ruziën (ruzie maken):

(sich) streiten

2. ruziën (kijven):

keifen pey.

Consultar el diccionario

neerlandés

Página en Deutsch | English | Español | Italiano | Polski