neerlandés » alemán

neerlandés)

Mostrar un resumen de todos los resultados

spra·ke
sprank·je: sustantivo
spran·ke·len: verbo
spraak·ge·brek: sustantivo
uit·chec·ken: verbo
prach·tig: adjetivo y adverbio
spraak: sustantivo
sprak: verbo
spra·ken: verbo
spray·en: verbo

Los resultados a continuación se escriben de forma parecida: sprake , sprayen , spraken , sprak , spraak , prachtig , uitchecken , spraakgebrek , sprankelen y/e sprankje

spra·ke [sprakə]

er is sprake van dat …

es ist die Rede davon, dass …

er is hier sprake van een misverstand

hier liegt ein Missverständnis vor

geen sprake van! (als antwoord op een verzoek)

das kommt nicht infrage!

geen sprake van! (dat had je gedacht; ook)

von wegen!

iets ter sprake brengen

etw zur Sprache bringen

sprank·je <sprankje|s> [sprɑŋkjə] SUST. nt

1. sprankje fig.:

sprankje (greintje)

Quäntchen nt

sprankje (zweempje)

Schimmer m

sprankje (waas)

Hauch m

er is nog een sprankje hoop

es gibt noch einen Funken Hoffnung

er kwam weer een sprankje hoop op

es glomm neue Hoffnung auf

2. sprankje:

sprankje (straaltje)

Schimmer m

sprankje (allgemeen)

Schein m

een sprankje licht

ein Lichtschimmer

3. sprankje (vonkje):

sprankje

Funke m

sprankje

Fünkchen nt

een sprankje leven

ein Lebensfunke

spran·ke·len <sprankelde, h. gesprankeld> [sprɑŋkələ(n)] V. intr.

sprankelen

sprühen

sprankelen

sprudeln

sprankelen (fonkelen) ook fig.

funkeln

sprankelen (bruisen)

überschäumen

een sprankelende geest

ein sprühender Geist

sprankelende ogen

funkelnde Augen pl.

sprankelend temperament

sprühende(s) Temperament nt

hij sprankelt van levenslust

er sprüht vor Lebenslust

sprankelend (vlot ook)

spritzig

spraak·ge·brek <spraakgebrek|en> [sprakxəbrɛk] SUST. nt

spraakgebrek

Sprachfehler m

spraakgebrek med., psych.

Sprachstörung f

uit·chec·ken <checkte uit, h. uitgecheckt> [œytʃɛkə(n)] V. intr. verk.

uitchecken

auschecken

prach·tig <prachtige, prachtiger, prachtigst> [prɑxtəx] ADJ.

spraak [sprak] SUST. f geen pl.

spraak

Sprache f

de spraak missen

stumm sein

de spraak missen

nicht sprechen können

de spraak van de ogen

die Sprache der Augen

hij heeft zijn spraak verloren

ihm bleibt die Sprache weg

een zware spraak hebben (allgemeen)

nur mühsam sprechen können

een zware spraak hebben (door alcohol ook)

eine schwere Zunge haben

sprak V.

sprak 3. pers. sing. imperf. van spreken¹, spreken²

Véase también: spreken , spreken

spre·ken² <sprak, h. gesproken> [sprekə(n)] V. trans.

1. spreken (uitspreken):

spreken

sprechen

kwaad van iem spreken

schlecht über jdn reden

2. spreken (praten met):

spreken

sprechen

ik ben voor niemand te spreken

ich bin für niemanden zu sprechen

iem spreken

jdn sprechen

ik spreek je nader

wir sprechen uns noch

iem te spreken vragen

jdn zu sprechen verlangen

3. spreken (zich (kunnen) uiten in):

spreken

sprechen

Duits spreken

Deutsch sprechen

vloeiend zijn talen spreken

Fremdsprachen fließend sprechen

iem heilig spreken

jdn heiligsprechen

slecht te spreken zijn

schlecht gelaunt [o. aufgelegt] sein

niet te spreken zijn over iem/iets

auf jdn/etw nicht gut zu sprechen sein

spre·ken¹ <sprak, h. gesproken> [sprekə(n)] V. intr.

1. spreken (klanken voortbrengen):

spreken

sprechen

de manier van spreken

der Redestil

de manier van spreken

die Redeweise

2. spreken:

spreken (gedachten uiten)

sprechen

spreken (praten)

reden

je spreekt nu heel anders

jetzt redest du ganz anders

spreken door gebarentaal fig.

sich durch Zeichensprache verständigen

Duits sprekend

deutschsprachig

spreek mij er niet van

erinnere mich bloß nicht daran

in zichzelf spreken

mit sich selbst sprechen

daar spreekt u mee (telefoon)

am Apparat

u spreekt met … (telefoon)

… am Apparat

met iem spreken

sich mit jdm unterhalten

iem naar de mond spreken

jdm nach dem Mund(e) reden

namens iem spreken

in jds Namen [o. Auftrag] dat. sprechen

over iem/iets spreken

über jdn/etw sprechen

recht van spreken hebben

mitreden können

niet tegen elkaar spreken

nicht miteinander sprechen

iem tot spreken brengen

jdn zum Reden bringen

van boeken gesproken

apropos Bücher

van boeken gesproken

weil wir gerade von Büchern sprechen

bij wijze van spreken

sozusagen

van zichzelf doen spreken

von sich dat. reden machen

om niet te spreken van …

geschweige denn …

spreken voor iem/iets

sprechen für jdn/etw

3. spreken (zich doen gelden):

spreken

sprechen

spreken

sich regen

4. spreken (getuigen) + van:

spreken

zeugen von

de natuur spreekt van Gods almacht

die Natur zeugt von der Allmacht Gottes

5. spreken (blijken) + uit:

spreken

sprechen

6. spreken (overtuigend zijn):

spreken

für sich (selbst) sprechen

dat spreekt

das versteht sich

de feiten spreken

die Tatsachen sprechen für sich

dit voorbeeld spreekt voor zich(zelf)

dieses Beispiel spricht für sich

tot het hart/de verbeelding spreken

ans Herz rühren/die Fantasie beflügeln

spra·ken V.

spraken 3. pers. pl. imperf. van spreken¹, spreken²

Véase también: spreken , spreken

spre·ken² <sprak, h. gesproken> [sprekə(n)] V. trans.

1. spreken (uitspreken):

spreken

sprechen

kwaad van iem spreken

schlecht über jdn reden

2. spreken (praten met):

spreken

sprechen

ik ben voor niemand te spreken

ich bin für niemanden zu sprechen

iem spreken

jdn sprechen

ik spreek je nader

wir sprechen uns noch

iem te spreken vragen

jdn zu sprechen verlangen

3. spreken (zich (kunnen) uiten in):

spreken

sprechen

Duits spreken

Deutsch sprechen

vloeiend zijn talen spreken

Fremdsprachen fließend sprechen

iem heilig spreken

jdn heiligsprechen

slecht te spreken zijn

schlecht gelaunt [o. aufgelegt] sein

niet te spreken zijn over iem/iets

auf jdn/etw nicht gut zu sprechen sein

spre·ken¹ <sprak, h. gesproken> [sprekə(n)] V. intr.

1. spreken (klanken voortbrengen):

spreken

sprechen

de manier van spreken

der Redestil

de manier van spreken

die Redeweise

2. spreken:

spreken (gedachten uiten)

sprechen

spreken (praten)

reden

je spreekt nu heel anders

jetzt redest du ganz anders

spreken door gebarentaal fig.

sich durch Zeichensprache verständigen

Duits sprekend

deutschsprachig

spreek mij er niet van

erinnere mich bloß nicht daran

in zichzelf spreken

mit sich selbst sprechen

daar spreekt u mee (telefoon)

am Apparat

u spreekt met … (telefoon)

… am Apparat

met iem spreken

sich mit jdm unterhalten

iem naar de mond spreken

jdm nach dem Mund(e) reden

namens iem spreken

in jds Namen [o. Auftrag] dat. sprechen

over iem/iets spreken

über jdn/etw sprechen

recht van spreken hebben

mitreden können

niet tegen elkaar spreken

nicht miteinander sprechen

iem tot spreken brengen

jdn zum Reden bringen

van boeken gesproken

apropos Bücher

van boeken gesproken

weil wir gerade von Büchern sprechen

bij wijze van spreken

sozusagen

van zichzelf doen spreken

von sich dat. reden machen

om niet te spreken van …

geschweige denn …

spreken voor iem/iets

sprechen für jdn/etw

3. spreken (zich doen gelden):

spreken

sprechen

spreken

sich regen

4. spreken (getuigen) + van:

spreken

zeugen von

de natuur spreekt van Gods almacht

die Natur zeugt von der Allmacht Gottes

5. spreken (blijken) + uit:

spreken

sprechen

6. spreken (overtuigend zijn):

spreken

für sich (selbst) sprechen

dat spreekt

das versteht sich

de feiten spreken

die Tatsachen sprechen für sich

dit voorbeeld spreekt voor zich(zelf)

dieses Beispiel spricht für sich

tot het hart/de verbeelding spreken

ans Herz rühren/die Fantasie beflügeln

spray·en <sprayde, h. gesprayd> [sprejə(n)] V. trans.

sprayen

sprayen

Consultar el diccionario

neerlandés

Traducciones de „sprachecke“ en el diccionario neerlandés » alemán (Ir a alemán » neerlandés)

spra·ke [sprakə]

sprank·je <sprankje|s> [sprɑŋkjə] SUST. nt

1. sprankje fig.:

2. sprankje:

3. sprankje (vonkje):

spran·ke·len <sprankelde, h. gesprankeld> [sprɑŋkələ(n)] V. intr.

spraak·ge·brek <spraakgebrek|en> [sprakxəbrɛk] SUST. nt

uit·chec·ken <checkte uit, h. uitgecheckt> [œytʃɛkə(n)] V. intr. verk.

prach·tig <prachtige, prachtiger, prachtigst> [prɑxtəx] ADJ.

1. prachtig (kostbaar ingericht, versierd):

2. prachtig (van grote esthetische waarde):

3. prachtig (bijzonder goed):

4. prachtig (bijzonder geschikt):

spraak [sprak] SUST. f geen pl.

sprak V.

sprak 3. pers. sing. imperf. van spreken¹, spreken²

Véase también: spreken , spreken

spre·ken2 <sprak, h. gesproken> [sprekə(n)] V. trans.

1. spreken (uitspreken):

2. spreken (praten met):

3. spreken (zich (kunnen) uiten in):

spre·ken1 <sprak, h. gesproken> [sprekə(n)] V. intr.

1. spreken (klanken voortbrengen):

2. spreken:

3. spreken (zich doen gelden):

4. spreken (getuigen) + van:

5. spreken (blijken) + uit:

6. spreken (overtuigend zijn):

spra·ken V.

spraken 3. pers. pl. imperf. van spreken¹, spreken²

Véase también: spreken , spreken

spre·ken2 <sprak, h. gesproken> [sprekə(n)] V. trans.

1. spreken (uitspreken):

2. spreken (praten met):

3. spreken (zich (kunnen) uiten in):

spre·ken1 <sprak, h. gesproken> [sprekə(n)] V. intr.

1. spreken (klanken voortbrengen):

2. spreken:

3. spreken (zich doen gelden):

4. spreken (getuigen) + van:

5. spreken (blijken) + uit:

6. spreken (overtuigend zijn):

spray·en <sprayde, h. gesprayd> [sprejə(n)] V. trans.

Consultar el diccionario

Enlaces de acceso para más información

Envíanos tu opinión

Entrenador de vocabulario

Synonyms

Mi historial de búsqueda

spre·ken² <sprak, h. gesproken> [sprekə(n)] V. trans.

spre·ken¹ <sprak, h. gesproken> [sprekə(n)] V. intr.

spre·ken² <sprak, h. gesproken> [sprekə(n)] V. trans.

spre·ken¹ <sprak, h. gesproken> [sprekə(n)] V. intr.