neerlandés » alemán

Traducciones de „Gestirne“ en el diccionario neerlandés » alemán (Ir a alemán » neerlandés)

Mostrar un resumen de todos los resultados

ge·stor·ven: verbo
ge·steen·te: sustantivo
ge·sticht: sustantivo
ge·stal·te: sustantivo
ge·streng: adjetivo y adverbio
ge·stikt: adjetivo y adverbio
ge·sti·leerd: adjetivo y adverbio
ge·stre·ken: verbo
ge·stom·mel: sustantivo
ge·ston·ken: verbo
ge·stre·den: verbo
ge·streept: adjetivo y adverbio
ges·ti·cu·le·ren: verbo
ge·sto·len: verbo
ge·stoord: adjetivo y adverbio
ge·sto·ven: verbo
ge·sta·dig: adverbio
ge·stampt: adjetivo y adverbio
ge·ste·gen: verbo
ge·ste·ven: verbo

Los resultados a continuación se escriben de forma parecida: gesteente , gestorven , gestikt , gestreng , gestalte , gesticht , gestileerd , gestreept , gestreden , gestonken , gestommel , gestreken , digestie , gestudeerd , gestrekt , gestoten , gestoken , gesteven , gestegen , gestampt , gestadig , gestoven , gestoord , gestolen y/e gesticuleren

ge·stor·ven V.

gestorven volt. deelw. van sterven¹, sterven², sterven³

Véase también: sterven , sterven , sterven

ster·ven³ <stierf, i. gestorven> [stɛrvə(n)] V. intr.

1. sterven (doodgaan):

sterven aan een ziekte

an einer Krankheit sterben

op sterven liggen

im Sterben liegen

op sterven na dood zijn

in den letzten Zügen liegen

sterven van kou fig.

vor Kälte sterben

stervende zijn

im Sterben liegen

te veel om te sterven, te weinig om te leven

zum Leben zu wenig, zum Sterben zu viel

2. sterven fig. (wegkwijnen):

het woord stierf op zijn lippen

das Wort erstarb ihm auf den Lippen

ster·ven² <stierf, i. gestorven> [stɛrvə(n)] V. trans. (op de genoemde wijze overlijden)

een stille dood sterven fig.

een zachte dood sterven

einen sanften [o. schönen] Tod haben

een natuurlijke dood sterven

eines natürlichen Todes sterben

ster·ven¹ <stierf, i. gestorven> [stɛrvə(n)] V. v. impers. ww (vol zijn met)

het sterft hier van de vliegen

es wimmelt hier von Fliegen

ge·steen·te <gesteente|n, gesteente|s> [ɣəstentə] SUST. nt

1. gesteente (steen(achtige delfstof)):

Gestein nt

2. gesteente (edele stenen):

ge·sticht <gesticht|en> [ɣəstɪxt] SUST. nt

1. gesticht (inrichting voor krankzinnigen):

psychiatrische Anstalt f

2. gesticht:

gesticht (gebouw met een bestemming; stichting)

Heim nt

gesticht (gebouw met een bestemming; stichting)

Anstalt f

gesticht (kerk)

Stift nt

ge·stal·te <gestalte|n, gestalte|s> [ɣəstɑltə] SUST. f

1. gestalte (figuur):

Gestalt f

Figur f

een rijzige gestalte

eine hochwüchsige Gestalt

2. gestalte (gedaante):

Gestalt f

gestalte geven (aan iets)

einer Sache Gestalt geben

gestalte krijgen

Gestalt annehmen

ge·streng [ɣəstrɛŋ] ADJ.

op gestrenge toon

in einem strengen Ton

ge·stikt [ɣəstɪkt] ADJ.

Stepp-

een gestikte deken

eine Steppdecke

ge·sti·leerd [ɣəstilert] ADJ.

ge·stre·ken V.

gestreken volt. deelw. van strijken¹, strijken²

Véase también: strijken , strijken

strij·ken² <streek, h./i. gestreken> [strɛikə(n)] V. intr.

1. strijken (zich laten gladmaken):

sich bügeln (lassen)

2. strijken (bespelen):

3. strijken (gaan langs, over):

haar adem streek langs zijn gezicht

ihr Atem streifte sein Gesicht

de zwaluwen strijken over het water

die Schwalben streichen über das Wasser

met de prijs/de eer (gaan) strijken

den Preis davontragen/den Ruhm einstreichen

strij·ken¹ <streek, h. gestreken> [strɛikə(n)] V. trans.

1. strijken (met een strijkende beweging aanraken):

met de hand langs zijn kin strijken

sich dat. mit der Hand übers Kinn streichen

iem over de haren strijken

jdm über die Haare streichen [o. fahren]

2. strijken ((textiel) gladmaken):

3. strijken (met een strijkende beweging verplaatsen, veranderen):

kreukels uit het papier strijken

zerknittertes Papier glätten

mosterd over de kaas strijken

den Käse mit Senf bestreichen

4. strijken:

strijken (laten zakken)

strijken (laten zakken)

strijken (vlag)

strijken (vlag)

de mast/zeilen strijken

den Mast umlegen/die Segel einziehen [o. herunterholen]

5. strijken (dichtsmeren):

voegen strijken

Fugen verschmieren

6. strijken:

strijken (met een strijkijzer: aanbrengen op iets)

strijken (met een strijkijzer: iets verwijderen)

plooien uit een rok strijken

Falten aus einem Rock bügeln

ge·stom·mel [ɣəstɔməl] SUST. nt geen pl.

Gepolter nt

Poltern nt

ge·ston·ken V.

gestonken volt. deelw. van stinken

Véase también: stinken

stin·ken <stonk, h. gestonken> [stɪŋkə(n)] V. intr.

stinken (allgemeen)

(übel) riechen

stinken als een bunzing [o. als de pest]

stinken wie die Pest

het stinkt hier fig.

Eigenlob stinkt

een uur in de wind stinken

drei [o. sieben] Meilen gegen den Wind stinken

erin stinken coloq. (betrapt worden)

erwischt werden

erin stinken (erin lopen)

ge·stre·den V.

gestreden volt. deelw. van strijden

Véase también: strijden

strij·den <streed, h. gestreden> [strɛidə(n)] V. intr.

1. strijden (vechten):

de strijdende partijen (proces)

die streitenden Parteien

de strijdende partijen (oorlog)

die kämpfenden Parteien

tegen de dood strijden

mit dem Tode ringen

strijden voor waardering

um Anerkennung ringen

voor de vrijheid strijden

für die Freiheit kämpfen

2. strijden (twisten):

(sich) streiten

3. strijden (in tweestrijd zijn):

mit sich ringen

4. strijden (wedstrijd houden):

om de eerste plaats strijden

um den Sieg kämpfen

5. strijden (onverenigbaar zijn):

dat strijdt met zijn karakter

das widerstrebt seinem Charakter

dat strijdt met de goede zeden

das ist verstößt gegen die guten Sitten

ge·streept [ɣəstrept] ADJ.

1. gestreept (met strepen):

2. gestreept muz.:

ges·ti·cu·le·ren <gesticuleerde, h. gegesticuleerd> [ɣɛstikylerə(n)] V. intr.

gesticuleren

ge·sto·len V.

gestolen volt. deelw. van stelen

Véase también: stelen

ste·len <stal, h. gestolen> [stelə(n)] V. trans.

entwenden form.

het gestolen goed

dat/hij kan me gestolen worden

das/er kann mir gestohlen bleiben

van iem een kus stelen

jdm einen Kuss rauben [o. stehlen]

dat is om te stelen

das ist entzückend [o. reizend] [o. niedlich]

zijn portemonnee is gestolen

sein Portemonnaie ist gestohlen worden

zijn portemonnee is gestolen

ihm ist das Portemonnaie gestohlen worden

ge·stoord <gestoorde, gestoorder, gestoordst> [ɣəstort] ADJ.

1. gestoord (waarin storing is):

2. gestoord (psychotisch):

(geistig) gestört

geistesgestört pey. coloq.

irre pey. coloq.

de geestelijk gestoorden

die Geistesgestörten pl. pey. coloq.

prettig gestoord zijn

ein liebenswürdiger Chaot sein

ge·sto·ven V.

gestoven volt. deelw. van stuiven¹, stuiven²

Véase también: stuiven , stuiven

stui·ven² <stoof, h. gestoven> [stœyvə(n)] V. v. impers. ww (in deeltjes opvliegen)

het stuift hier verschrikkelijk

es staubt hier fürchterlich

stui·ven¹ <stoof, h./i. gestoven> [stœyvə(n)] V. intr.

1. stuiven (waaien):

het zand stoof in mijn ogen

der Sand stob mir in die Augen

de sneeuw stuift tegen de ramen

der Schnee stiebt gegen die Fenster

2. stuiven (met grote snelheid voortbewegen):

zij stoof de deur uit

sie flitzte [o. schoss] zur Tür hinaus

uit elkaar stuiven

auseinanderstieben

uit elkaar stuiven

auseinanderfahren

3. stuiven (stof opjagen):

Staub aufwirbeln

ge·sta·dig [ɣəstadəx] ADV.

gestadig → gestaag

Véase también: gestaag

ge·staag [ɣəstax] ADJ.

1. gestaag (zonder ophouden, voortdurend):

een gestage arbeid

eine regelmäßige Arbeit

2. gestaag (bestendig):

het aantal nam gestaag toe

die Zahl nahm ständig zu

3. gestaag (telkens herhaald):

de gestage koortsen

die wiederholten Fieberanfälle pl.

ge·stampt [ɣəstɑmt] ADJ.

gestampt (tot poeder)

gestampte muisjes

gestoßene Aniszuckerstreusel pl.

ge·ste·gen V.

gestegen volt. deelw. van stijgen

Véase también: stijgen

stij·gen <steeg, i. gestegen> [stɛiɣə(n)] V. intr.

het bergpad stijgt

der Bergpfad steigt an

in aanzien stijgen

zu höherem Ansehen kommen

in stijgende lijn

in aufsteigender Linie

een stijgende lijn

eine steigende Linie

de prijzen stijgen

die Preise steigen (an) [o. klettern]

de rivier stijgt

der Fluss steigt

van het paard stijgen

van het paard stijgen

vom Pferd steigen

ge·ste·ven V.

gesteven volt. deelw. van stijven¹, stijven²

Véase también: stijven , stijven

stij·ven² <stijfde, h. gestijfd> [stɛivə(n)] V. trans.

1. stijven (versterken):

iem in zijn overmoed stijven

jdn in seinem Übermut bestärken

2. stijven (stijf maken):

stij·ven¹ <steef, h. gesteven> [stɛivə(n)] V. trans. (met stijfsel bewerken)

linnengoed stijven

Wäsche stärken

Consultar el diccionario

neerlandés

Página en Deutsch | English | Español | Italiano | Polski