neerlandés » alemán

Traducciones de „verlate“ en el diccionario neerlandés » alemán

(Ir a alemán » neerlandés)

Mostrar un resumen de todos los resultados

ver·lamd: adjetivo y adverbio
ver·te: sustantivo
ver·let: sustantivo
ver·gat: verbo
der·ma·te: adverbio
ver·lof: sustantivo
ver·lies: sustantivo
ver·liet: verbo
ver·loop: sustantivo
ver·loor: verbo
ver·slag: sustantivo
ver·stek: sustantivo
ver·af: adverbio
ver·re: adverbio
verst: adjetivo y adverbio
ver·gaf: verbo
ver·uit: adverbio
ver·zet: sustantivo
ver·zot: adjetivo y adverbio

Los resultados a continuación se escriben de forma parecida: dermate , vergat , verlet , verte , verlamd , verzot , verzet , veruit , vergaf , verst , verre , veraf , verstek , verslag , verloor , verloop , verliet , verlies y/e verlof

ver·lamd [vərlɑmt] ADJ.

verlamd

gelähmt

aan één kant verlamd

halbseitig gelähmt

verlamd door de schrik

wie gelähmt vor Schreck

ver·te <verte|n, verte|s> [vɛrtə] SUST. f

verte

Ferne f

verte (uitgestrektheid)

Weite f

in/uit de verte

in/aus der Ferne

het lijkt er in de verte op fig.

es hat damit eine entfernte Ähnlichkeit

ik denk er in de verste verte niet aan fig.

ich denke nicht im Entferntesten daran

ver·let [vərlɛt] SUST. nt geen pl.

ver·gat V.

vergat 3. pers. sing. imperf. van vergeten

Véase también: vergeten , vergeten

ver·ge·ten² <vergat, h./i. vergeten> [vərɣetə(n)] V. trans.

1. vergeten (niet meer weten):

vergeten

vergessen

dat is om nooit te vergeten!

das vergisst man nicht so leicht!

alles is vergeten en vergeven

alles ist vergeben und vergessen

2. vergeten (verzuimen te doen):

vergeten

vergessen

3. vergeten (van zich afzetten):

vergeten

vergessen

vergeet het maar! fig.

vergiss es!

4. vergeten (laten liggen):

vergeten

vergessen

ik heb mijn boek vergeten

ich habe mein Buch vergessen

ver·ge·ten¹ <vergat zich, h. zich vergeten> [vərɣetə(n)] V. wk ww

vergeten zich vergeten (buiten zichzelf raken):

vergeten

sich vergessen

hij vergat zich in zijn woede

in seiner Wut vergaß er sich

der·ma·te [dɛrmatə] ADV.

dermate

dermaßen

dermate

derart

ver·lof <ver|loven> [vərlɔf] SUST. nt

1. verlof:

verlof (toestemming)

Erlaubnis f

verlof (officieel)

Genehmigung f

iem verlof geven om te …

jdm erlauben, zu …

2. verlof (vergunning om niet te werken; verloftijd):

verlof

Urlaub m

betaald verlof

bezahlte(r) Urlaub m

met groot verlof gaan

≈ Reservist werden

met verlof gaan

in Urlaub gehen

onbepaald verlof

Urlaub auf unbestimmte Zeit

ver·lies <ver|liezen> [vərlis] SUST. nt

ver·liet V.

verliet 3. pers. sing. imperf. van verlaten²

Véase también: verlaten , verlaten , verlaten

ver·la·ten³ <verlaatte zich, h. zich verlaat> [vərlatə(n)] V. wk ww

verlaten zich verlaten (te laat komen):

verlaten

sich verspäten

zich verlaten op (rekenen op)

sich verlassen auf +acus.

ver·la·ten² <verliet, h. verlaten> [vərlatə(n)] V. trans.

1. verlaten (uit, van een plaats weggaan):

verlaten

verlassen

verlaten

weggehen

de dienst/firma verlaten

aus dem Dienst/aus der Firma ausscheiden

de partij verlaten

aus der Partei austreten

hij heeft op zeventienjarige leeftijd de school verlaten

er ist mit siebzehn (von der Schule) abgegangen

het toneel verlaten (bij een toneelspel)

abgehen

het toneel verlaten (niet meer toneelspelen)

sich von der Bühne zurückziehen

2. verlaten (in de steek laten):

verlaten

verlassen

ze heeft haar man verlaten

sie hat sich von ihrem Mann getrennt

van God verlaten zijn (verdorven; ook uitgestorven)

gottverlassen sein

een standpunt verlaten

einen Standpunkt aufgeben

ver·la·ten¹ [vərlatə(n)] ADJ.

1. verlaten (waar niemand aanwezig is):

verlaten

verlassen

2. verlaten:

verlaten (eenzaam, afgelegen)

verlassen

verlaten (woest)

öde

3. verlaten:

verlaten (achtergelaten: persoon)

verlassen

verlaten (achtergelaten: zaak)

zurückgelassen

ver·loop [vərlop] SUST. nt geen pl.

1. verloop (het verstrijken):

verloop

Verlauf m

na verloop van tijd

nach einiger Zeit

na verloop van tijd (mettertijd)

mit der Zeit

na verloop van enkele weken

nach Verlauf einiger Wochen

2. verloop (ontwikkeling, afloop):

verloop

Verlauf m

verloop

Ablauf m

een goed [o. gunstig ] verloop nemen

sich günstig entwickeln

het verloop van een ziekte

der Verlauf einer Krankheit

3. verloop (wisselingen binnen een kring):

verloop

Fluktuation f

natuurlijk verloop

natürliche Fluktuation f

4. verloop (het minder bezocht, beoefend worden):

verloop

Rückgang m

verloop

Abnahme f

het verloop van een zaak

der Rückgang eines Geschäfts

ver·loor V.

verloor 3. pers. sing. imperf. van verliezen¹, verliezen²

Véase también: verliezen , verliezen , verliezen

ver·lie·zen³ <verloor zich, h. zich verloren> [vərlizə(n)] V. wk ww

verliezen zich verliezen (opgaan):

verliezen

sich verlieren

zich verliezen in iets

sich in einer Sache verlieren

ver·lie·zen² <verloor, h. verloren> [vərlizə(n)] V. intr. (de mindere blijken)

verliezen

verlieren

met 1-0 van de tegenstander verliezen

dem Gegner (mit) 1:0 unterliegen

ver·lie·zen¹ <verloor, h. verloren> [vərlizə(n)] V. trans.

1. verliezen (kwijtraken):

verliezen

verlieren

zijn hart aan iem verliezen

sein Herz an jdn verlieren

zijn geduld/de moed verliezen

die Geduld/den Mut verlieren

hoogte verliezen luchtv.

an Höhe verlieren

de sleutel verliezen

den Schlüssel verlieren

terrein verliezen fig.

(an) Boden verlieren

iets niet uit het oog verliezen

etw nicht aus den Augen verlieren

2. verliezen (niet meer kunnen doen gelden):

verliezen

verlieren

zijn rechten verliezen

seine Rechte verlieren

3. verliezen (nadeel lijden):

verliezen

verlieren

op een product veel verliezen

mit einem Produkt viel verlieren

4. verliezen (ongebruikt laten voorbijgaan):

verliezen

verlieren

zonder tijd te verliezen

ohne Zeit zu verlieren

ver·slag <verslag|en> [vərslɑx] SUST. nt

verslag

Bericht m

verslag geven [o. uitbrengen ] [o. doen ]

Bericht erstatten

de verslagen van de kamerzittingen (notulen)

die Protokolle der Parlamentssitzungen

verslag van de toestand van de geldmiddelen

Bericht über die Lage der Finanzen

ver·stek <verstek|ken> [vərstɛk] SUST. nt

1. verstek jur.:

verstek

Säumnis nt

bij verstek veroordelen

in Abwesenheit verurteilen

verstek laten gaan (niet op de rechtszitting verschijnen)

einen Gerichtstermin absichtlich versäumen

verstek laten gaan fig.

nicht erscheinen

verstek verlenen

ein Versäumnisurteil erlassen

2. verstek (planken):

verstek

Gehrung f

iets met verstek zagen

etw auf Gehrung sägen

ver·af [vɛrɑf] ADV.

1. veraf (ver verwijderd):

veraf

weit

veraf

fern

veraf

entfernt

een bril voor veraf/dichtbij

eine Brille für die Ferne/Nähe

2. veraf (ver in de toekomst):

veraf

weit

veraf

fern

ver·re [vɛrə] ADV.

1. verre (allesbehalve):

verre

überhaupt nicht

verre

alles andere als

hij is verre van knap

er ist alles andere als schön

het is verre van eenvoudig

es ist überhaupt nicht einfach

2. verre (ver):

verre

fern

verre

weit

van verre komen

von weit her kommen

ik zag ze al van verre

ich sah sie schon von weitem

de begroting verre te boven gaan

den Etat weit übersteigen

verst¹ [vɛrst] ADJ.

1. verst (afstand, ruimte):

verst

weiteste

2. verst (ver weg):

verst

fernste

het verste punt

der entfernteste Punkt

ver·gaf V.

vergaf 3. pers. sing. imperf. van vergeven

Véase también: vergeven

ver·ge·ven <vergaf, h. vergeven> [vərɣevə(n)] V. trans.

1. vergeven (kwijtschelden):

vergeven

vergeben

vergeven

verzeihen

ik kan mezelf nooit vergeven, dat ik …

ich werde mir nie verzeihen können, dass ich …

2. vergeven (vergiftigen):

vergeven

vergiften

van iets vergeven zijn fig.

mit etw vergiftet sein

het is hier vergeven van de muggen fig.

es wimmelt hier von Mücken

3. vergeven (uitdelen):

vergeven

vergeben

ver·uit [vɛrœyt] ADV.

veruit

weitaus

veruit

bei Weitem

hij is veruit de beste

er ist weitaus der Beste

ver·zet [vərzɛt] SUST. nt geen pl.

1. verzet (tegenstand):

verzet

Widerstand m

verzet jur.

Einspruch m

verzet aantekenen tegen iets jur.

gegen etw Einspruch einlegen

verzet bieden [o. plegen ]

Widerstand leisten

in verzet komen

sich auflehnen

lijdelijk/openlijk verzet

passive(r)/offene(r) Widerstand m

verzet tegen het gezag

Widerstand gegen die Staatsgewalt

2. verzet (ontspanning):

verzet

Abwechslung f

verzet

Zerstreuung f

3. verzet (verzetsbeweging):

verzet

Widerstandsbewegung f

4. verzet (fietsversnelling):

verzet

Übersetzung f

verzet

Gang m

ver·zot [vərzɔt] ADJ.

verzot

versessen auf +acus.

verzot

erpicht auf +acus.

ik ben verzot op het spel

ich bin auf das Spiel versessen

Consultar el diccionario

neerlandés

Traducciones de „verlate“ en el diccionario neerlandés » alemán

ver·lamd [vərlɑmt] ADJ.

ver·te <verte|n, verte|s> [vɛrtə] SUST. f

ver·let [vərlɛt] SUST. nt geen pl.

1. verlet (beletsel):

2. verlet (tijdverlies):

3. verlet (uitstel):

ver·gat V.

vergat 3. pers. sing. imperf. van vergeten

Véase también: vergeten , vergeten

ver·ge·ten2 <vergat, h./i. vergeten> [vərɣetə(n)] V. trans.

1. vergeten (niet meer weten):

2. vergeten (verzuimen te doen):

3. vergeten (van zich afzetten):

4. vergeten (laten liggen):

ver·ge·ten1 <vergat zich, h. zich vergeten> [vərɣetə(n)] V. wk ww

vergeten zich vergeten (buiten zichzelf raken):

der·ma·te [dɛrmatə] ADV.

ver·lof <ver|loven> [vərlɔf] SUST. nt

1. verlof:

2. verlof (vergunning om niet te werken; verloftijd):

ver·lies <ver|liezen> [vərlis] SUST. nt

ver·liet V.

verliet 3. pers. sing. imperf. van verlaten²

Véase también: verlaten , verlaten , verlaten

ver·la·ten3 <verlaatte zich, h. zich verlaat> [vərlatə(n)] V. wk ww

verlaten zich verlaten (te laat komen):

ver·la·ten2 <verliet, h. verlaten> [vərlatə(n)] V. trans.

1. verlaten (uit, van een plaats weggaan):

2. verlaten (in de steek laten):

ver·la·ten1 [vərlatə(n)] ADJ.

1. verlaten (waar niemand aanwezig is):

2. verlaten:

3. verlaten:

ver·loop [vərlop] SUST. nt geen pl.

1. verloop (het verstrijken):

2. verloop (ontwikkeling, afloop):

3. verloop (wisselingen binnen een kring):

4. verloop (het minder bezocht, beoefend worden):

ver·loor V.

verloor 3. pers. sing. imperf. van verliezen¹, verliezen²

Véase también: verliezen , verliezen , verliezen

ver·lie·zen3 <verloor zich, h. zich verloren> [vərlizə(n)] V. wk ww

verliezen zich verliezen (opgaan):

ver·lie·zen2 <verloor, h. verloren> [vərlizə(n)] V. intr. (de mindere blijken)

ver·lie·zen1 <verloor, h. verloren> [vərlizə(n)] V. trans.

1. verliezen (kwijtraken):

2. verliezen (niet meer kunnen doen gelden):

3. verliezen (nadeel lijden):

4. verliezen (ongebruikt laten voorbijgaan):

ver·slag <verslag|en> [vərslɑx] SUST. nt

ver·stek <verstek|ken> [vərstɛk] SUST. nt

1. verstek jur.:

2. verstek (planken):

ver·af [vɛrɑf] ADV.

1. veraf (ver verwijderd):

2. veraf (ver in de toekomst):

ver·re [vɛrə] ADV.

1. verre (allesbehalve):

2. verre (ver):

verst1 [vɛrst] ADJ.

1. verst (afstand, ruimte):

2. verst (ver weg):

ver·gaf V.

vergaf 3. pers. sing. imperf. van vergeven

Véase también: vergeven

ver·ge·ven <vergaf, h. vergeven> [vərɣevə(n)] V. trans.

1. vergeven (kwijtschelden):

2. vergeven (vergiftigen):

3. vergeven (uitdelen):

ver·uit [vɛrœyt] ADV.

ver·zet [vərzɛt] SUST. nt geen pl.

1. verzet (tegenstand):

2. verzet (ontspanning):

3. verzet (verzetsbeweging):

4. verzet (fietsversnelling):

ver·zot [vərzɔt] ADJ.

Consultar el diccionario

Enlaces de acceso para más información

Envíanos tu opinión

ver·ge·ten² <vergat, h./i. vergeten> [vərɣetə(n)] V. trans.

ver·ge·ten¹ <vergat zich, h. zich vergeten> [vərɣetə(n)] V. wk ww

ver·la·ten³ <verlaatte zich, h. zich verlaat> [vərlatə(n)] V. wk ww

ver·la·ten² <verliet, h. verlaten> [vərlatə(n)] V. trans.

ver·la·ten¹ [vərlatə(n)] ADJ.

ver·lie·zen³ <verloor zich, h. zich verloren> [vərlizə(n)] V. wk ww

ver·lie·zen² <verloor, h. verloren> [vərlizə(n)] V. intr. (de mindere blijken)

ver·lie·zen¹ <verloor, h. verloren> [vərlizə(n)] V. trans.

verst¹ [vɛrst] ADJ.