neerlandés » alemán

Traducciones de „rauskönnen“ en el diccionario neerlandés » alemán

(Ir a alemán » neerlandés)

Mostrar un resumen de todos los resultados

ge·spon·nen: verbo
kar·ton·nen: adjetivo y adverbio
af·kun·nen: verbo
mis·ken·nen: verbo
ge·won·nen: adjetivo y adverbio
be·gon·nen: verbo
be·ton·nen: adjetivo y adverbio
be·zon·nen: adjetivo y adverbio
ge·zon·nen: verbo
ont·gon·nen: verbo
ver·zon·nen: verbo
on·be·gon·nen: adjetivo y adverbio
on·be·zon·nen: adjetivo y adverbio
over·won·nen: adjetivo y adverbio
af·ren·nen: verbo
af·wen·nen: verbo
be·ken·nen: verbo
er·ken·nen: verbo
toe·kun·nen: verbo

Los resultados a continuación se escriben de forma parecida: miskennen , afkunnen , kartonnen , gesponnen , toekunnen , erkennen , bekennen , afwennen , afrennen , overwonnen , onbezonnen , onbegonnen , verzonnen , ontgonnen , gezonnen , bezonnen , betonnen , begonnen y/e gewonnen

ge·spon·nen V.

gesponnen volt. deelw. van spinnen¹, spinnen²

Véase también: spinnen , spinnen

spin·nen² <spon/spinde, h. gesponnen/gespind> [spɪnə(n)] V. intr. (katten)

spin·nen¹ <spon, h. gesponnen> [spɪnə(n)] V. trans. (een web, draad vormen)

wol spinnen

kar·ton·nen [kɑrtɔnə(n)] ADJ. atrbv.

de kartonnen kaft

der Pappeinband

af·kun·nen <kon af, h. afgekund> [ɑfkʏnə(n)] V. trans.

fertig werden mit

het best afkunnen

ganz gut fertig werden

het werk alleen niet afkunnen

mit der Arbeit allein nicht fertig werden

mis·ken·nen <miskende, h. miskend> [mɪskɛnə(n)] V. trans.

1. miskennen (verloochenen):

die overeenkomst valt niet te miskennen

die Ähnlichkeit ist unverkennbar

2. miskennen (niet waarderen):

een miskend genie

ein verkanntes Genie

ge·won·nen¹ [ɣəwɔnə(n)] ADJ.

zich gewonnen geven

sich geschlagen geben

be·gon·nen V.

1. begonnen 3. pers. pl. imperf. van beginnen¹, beginnen²

2. begonnen volt. deelw. van beginnen¹, beginnen²

Véase también: beginnen , beginnen

be·gin·nen² <begon, i. begonnen> [bəɣɪnə(n)] V. intr. (aanvangen)

aan iets nieuws beginnen

mit etw Neuem beginnen

dat begint al goed! irón.

das fängt ja nett an!

de les is begonnen

der Unterricht hat begonnen

laat ik beginnen met iedereen welkom te heten

zuerst möchte ich alle willkommen heißen

(helemaal) onderaan beginnen fig.

(ganz) von klein auf anfangen

over politiek beginnen

von Politik anfangen

voor zichzelf beginnen

sich selb(st)ständig machen

er is geen beginnen aan

≈ das ist verlorene [o. vergebliche] Liebesmüh(e)

be·gin·nen¹ <begon, i. begonnen> [bəɣɪnə(n)] V. trans.

1. beginnen:

beginnen (starten, openen)

beginnen (starten, openen)

beginnen (vergadering, winkel)

een reis beginnen

eine Reise antreten

2. beginnen (gaan doen):

wat moet ik met hem beginnen?

was soll ich mit ihm anfangen?

be·ton·nen [bətɔnə(n)] ADJ.

Beton-

be·zon·nen [bəzɔnə(n)] ADJ.

ge·zon·nen V.

gezonnen volt. deelw. van zinnen¹, zinnen²

Véase también: zinnen , zinnen

zin·nen² <zinde, h. gezind> [zɪnə(n)] V. intr. (aanstaan)

dat zinde hem wel

das sagte ihm zu

zin·nen¹ <zon, h. gezonnen> [zɪnə(n)] V. intr. (peinzen over)

op wraak zinnen

auf Rache sinnen

ont·gon·nen V.

ontgonnen 3. pers. pl. imperf. van ontginnen

Véase también: ontginnen

ont·gin·nen <ontgon, h. ontgonnen> [ɔntxɪnə(n)] V. trans.

1. ontginnen (gronden):

2. ontginnen:

ontginnen (mijnen)

ontginnen (exploiteren)

3. ontginnen fig.:

ver·zon·nen V.

verzonnen 3. pers. pl. imperf. van verzinnen

Véase también: verzinnen

ver·zin·nen <verzon, h. verzonnen> [vərzɪnə(n)] V. trans.

1. verzinnen:

verzinnen (bedenken)

sich dat. ausdenken

verzinnen (uitvinden)

middelen verzinnen

auf Mittel und Wege sinnen

ik zal er iets op verzinnen

ich werde mir dazu etw einfallen lassen

die kinderen verzinnen altijd weer nieuwe spelletjes

die Kinder denken sich immer wieder neue Spiele aus

2. verzinnen pey.:

een smoesje verzinnen

eine Ausrede erfinden

een verzonnen verhaal

eine erfundene Geschichte

on·be·gon·nen [ɔmbəɣɔnə(n)] ADJ.

undurchführbar

het is onbegonnen werk

es ist ein unausführbares Unternehmen

on·be·zon·nen <onbezonnen, onbezonnener, onbezonnenst> [ɔmbəzɔnə(n)] ADJ.

over·won·nen [ovərwɔnə(n)] ADJ.

af·ren·nen <rende af, h./i. afgerend> [ɑfrɛnə(n)] V. intr.

1. afrennen (zich rennend verwijderen):

de jongens renden het erf af

die Jungen rannten weg vom Hof

2. afrennen (tegemoet snellen):

hij rende op zijn ongeluk af fig.

er rannte in sein Unglück

het meisje rende op haar vader af

das Mädchen rannte auf ihren Vater zu

3. afrennen (naar een lagere plaats rennen):

een heuvel afrennen

einen Hügel hinunterrennen

af·wen·nen <wende af, h. afgewend> [ɑfwɛnə(n)] V. trans.

iem zijn kuren afwennen

jdm seine Launen abgewöhnen

be·ken·nen <bekende, h. bekend> [bəkɛnə(n)] V. trans.

1. bekennen (toegeven):

iem iets bekennen

jdm ein Geständnis machen

2. bekennen jur.:

3. bekennen (bespeuren):

sehen

er·ken·nen <erkende, h. erkend> [ɛrkɛnə(n)] V. trans.

1. erkennen (inzien):

hij erkende de bezwaren die eraan verbonden waren

er sah die Einwände ein, die damit verbunden waren

ik erken dat ik gedwaald heb

ich gebe zu, dass ich mich geirrt habe

2. erkennen (als wettig, echt beschouwen, behandelen):

iem als koning erkennen

jdn als König anerkennen

het vaderschap niet erkennen

die Vaterschaft nicht anerkennen

toe·kun·nen <kon toe, h. toegekund> [tukʏnə(n)] V. intr.

Consultar el diccionario

neerlandés

Página en Deutsch | English | Español | Italiano | Polski