Traducciones de „ewigen“ en el diccionario neerlandés » alemán

(Ir a alemán » neerlandés)

ei·gen <eigen, eigener, meest eigen> [ɛiɣə(n)] ADJ.

1. eigen (aan de betrokkene(n) toebehorend):

eigen

eigen

eigen baas zijn

sein eigener Herr sein

op eigen benen staan

auf eigenen Füßen stehen

voor eigen gebruik

zum persönlichen Bedarf

hij kwam in eigen persoon

er kam höchstpersönlich

eigen weg

Privatweg m

bemoei je met je eigen zaken

kümmere dich um deine eigenen Angelegenheiten

2. eigen (uitgaand van iem zelf):

eigen

eigen

op eigen gezag

auf eigene Verantwortung

naar eigen goeddunken

nach eigenem Ermessen

op (zijn) eigen houtje

auf eigene Faust

uit eigen wil

aus eigenem Entschluss

3. eigen (kenmerkend):

eigen

eigen

dat is hem eigen

das ist ihm eigen

4. eigen (vertrouwd):

eigen

vertraut

eigen

vertraulich

zich iets eigen maken

sich dat. etw aneignen

5. eigen (de streek, het land van herkomst):

eigen

eigen

eigen

einheimisch

de eigen taal

die eigene Sprache

le·ni·gen <lenigde, h. gelenigd> [lenəɣə(n)] V. trans.

lenigen

lindern

lenigen

mildern

le·di·gen <ledigde, h. geledigd> [ledəɣə(n)] V. trans.

ledigen

leeren

ledigen

entleeren

be·zi·gen <bezigde, h. gebezigd> [bezəɣə(n)] V. trans.

bezigen

gebrauchen

bezigen

verwenden

al zijn invloed bezigen

all seinen Einfluss anwenden

ge·wo·gen V.

gewogen volt. deelw. van wegen¹, wegen²

Véase también: wegen , wegen

we·gen² <woog, h. gewogen> [weɣə(n)] V. intr. (het genoemde gewicht hebben)

wegen

wiegen

wegen fig.

ins Gewicht fallen

laten wegen

etw gelten [o. mitzählen] lassen

gewogen en te licht bevonden fig.

gewogen und zu leicht befunden

we·gen¹ <woog, h. gewogen> [weɣə(n)] V. trans.

1. wegen (het gewicht bepalen van):

wegen

wiegen

2. wegen fig.:

wegen

wägen

iems woorden (op een goudschaaltje) wegen fig.

jds Worte auf die Goldwaage legen

be·we·gen¹ <bewoog, h. bewogen> [bəweɣə(n)] V. intr.

bewegen (van plaats, stand veranderen)

sich bewegen

bewegen (zich zachtjes verroeren)

sich regen

be·wo·gen¹ [bəwoɣə(n)] ADJ.

1. bewogen (ontroerd):

bewogen

bewegt

bewogen

gerührt

sociaal bewogen zijn

sozial engagiert sein

2. bewogen (vol gebeurtenissen):

bewogen

bewegt

bewogen

ereignisreich

3. bewogen (vol emotie):

bewogen

emotional

bewogen

gefühlsgeladen

dwin·gen <dwong, h. gedwongen> [dwɪŋə(n)] V. trans.

1. dwingen (noodzaken):

dwingen

zwingen

dwingen

nötigen

de omstandigheden hebben mij gedwongen

die Umstände haben mich gezwungen

zich gedwongen zien

sich gezwungen [o. genötigt] sehen

2. dwingen (met geweld brengen in):

dwingen

zwängen

hij heeft de stop erin gedwongen

er hat den Stöpsel hineingezwängt

zwij·gen¹ [zwɛiɣə(n)] SUST. nt geen pl.

zwijgen

Schweigen nt

er het zwijgen toe doen

sich über etw acus. ausschweigen

iem het zwijgen opleggen

jdm Stillschweigen auferlegen

iem het zwijgen opleggen fig.

jdn zum Schweigen bringen

bui·gen¹ <boog, h./i. gebogen> [bœyɣə(n)] V. intr.

1. buigen (een buiging maken):

buigen

sich verbeugen vor +dat.

buigen

sich verneigen form.

voor iems wil buigen fig.

sich jds Willen dat. beugen

2. buigen (zich krommen):

buigen

(ab)biegen

buigen

abzweigen

het is buigen of barsten fig.

es geht auf Biegen und Brechen

de weg buigt hier naar links

der Weg biegt [o. zweigt] hier nach links ab

nei·gen¹ <neigde, h. geneigd> [nɛiɣə(n)] V. trans.

neigen

neigen

tui·gen <tuigde, h. getuigd> [tœyɣə(n)] V. trans.

1. tuigen (paard):

tuigen

anschirren

een paard tuigen

ein Pferd anschirren

2. tuigen scheepv.:

tuigen

(auf)takeln

zui·gen¹ <zoog, h. gezogen> [zœyɣə(n)] V. trans.

zuigen

saugen

wie·gen¹ <wiegde, h. gewiegd> [wiɣə(n)] V. trans. ((als) in een wieg heen en weer bewegen)

wiegen

wiegen

een kind wiegen

ein Kind wiegen