neerlandés » alemán

Traducciones de „Raketen“ en el diccionario neerlandés » alemán

(Ir a alemán » neerlandés)

Mostrar un resumen de todos los resultados

ra·ket: sustantivo
ra·ken: verbo
ke·ten: sustantivo
rak·ker: sustantivo
rac·ket
bra·ken: verbo
kra·ken: verbo
wra·ken: verbo
be·ten: verbo
he·ten: verbo
me·ten: verbo
we·ten: sustantivo
ran·ken: verbo
vre·ten: verbo
boe·ten: verbo
gie·ten: verbo
kwe·ten: verbo

Los resultados a continuación se escriben de forma parecida: keten , raken , raket , kweten , gieten , boeten , vreten , ranken , weten , meten , heten , beten , wraken , kraken , braken , racket y/e rakker

ra·ket <raket|ten> [rakɛt] SUST. f

raket

Rakete f

een raket lanceren

eine Rakete abschießen [o. abfeuern]

ra·ken¹ <raakte, h. geraakt> [rakə(n)] V. trans.

1. raken (treffen):

raken

treffen

dat raakt de kern van de zaak

das trifft den Kern der Sache

een gevoelige plek bij iem raken

bei jdm einen empfindlichen Nerv treffen

2. raken (beroeren):

raken

berühren

raken

(be)treffen

even [o. net ] raken

leicht berühren

even [o. net ] raken

streifen

dat raakt me totaal niet

das berührt mich überhaupt nicht

'm raken (eten)

reinhauen coloq.

'm raken (drinken)

kräftig einen heben coloq.

ke·ten <keten|s, keten|en> [ketə(n)] SUST. f

1. keten (gevangenschap, gebondenheid) pl.:

keten

Ketten pl.

keten

Fesseln pl.

de ketens afschudden

die Fesseln abstreifen

2. keten (zware ketting):

keten

Kette f

de keten van de burgemeester

die Amtskette des Bürgermeisters

3. keten (reeks, rij):

keten

Kette f

keten

Reihe f

een keten van bergen

eine Gebirgskette

een keten van leugens

eine Reihe von Lügen

4. keten scheik.:

keten

Kette f

5. keten techn.:

keten

Kreis m

keten

Stromkreis m

keten

Schaltkreis m

rak·ker <rakker|s> [rɑkər] SUST. m

1. rakker (deugniet):

rakker

Racker m

rakker

Bengel m

2. rakker (kerel, vent):

rakker

Bursche m

rakker

Geselle m

hij is een rooie rakker pol.

er ist ein Roter coloq.

rac·ket [rɛkət]

racket [[o. rɑkɛt]] racket|s SUST. nt:

racket

Schläger m

bra·ken¹ <braakte, h. gebraakt> [brakə(n)] V. intr. (overgeven)

braken

sich übergeben

braken

sich erbrechen

braken

brechen coloq.

ik braak ervan

es ekelt mich an

ik braak ervan coloq.

es kotzt mich an

kra·ken² <kraakte, h. gekraakt> [krakə(n)] V. trans.

wra·ken <wraakte, h. gewraakt> [vrakə(n)] V. trans.

1. wraken (afkeuren):

wraken

rügen

wraken econ.

beanstanden

een levering wraken

eine Lieferung rügen

2. wraken jur. (niet toelaten):

wraken

ablehnen

een getuige wraken

einen Zeugen ablehnen

be·ten V.

beten 3. pers. pl. imperf. van bijten¹, bijten²

Véase también: bijten , bijten

bij·ten² <beet, h. gebeten> [bɛitə(n)] V. intr.

1. bijten:

bijten (de tanden in iets zetten)

beißen

bijten (vis)

anbeißen

bijten (insecten)

stechen

niets te bijten hebben

nichts zu beißen und zu brechen haben

om (rauw) in te bijten fig.

zum Anbeißen

zijn tanden ergens op stuk bijten fig.

auf Granit beißen

van zich af bijten form.

sich seiner Haut wehren

2. bijten (sterk prikkelen):

bijten

beißen

bijten

brennen

de kou bijt in het gezicht

die Kälte beißt im Gesicht

peper bijt op de tong

Pfeffer brennt auf der Zunge

de wond bijt geweldig

die Wunde brennt furchtbar

3. bijten scheik.:

bijten

beizen

bijten

ätzen

bijten

fressen

het zuur bijt in de plaat

die Säure frisst sich in die Platte

bij·ten¹ <beet, h. gebeten> [bɛitə(n)] V. trans.

1. bijten (door bijten in een toestand brengen):

bijten

zerbeißen

bijten

durchbeißen

iets stuk bijten

etw zerbeißen

2. bijten (kortaf zeggen):

bijten

schnauzen

he·ten <heette, h. geheten> [hetə(n)] V. trans.

heten

heißen

hoe heet dat in het Duits?

wie heißt das auf Deutsch?

ik mag Hans heten als het waar is fig.

wenn das stimmt, will ich Hans heißen

zoals, naar het heet

wie man sagt

zoals, naar het heet

es heißt, dass

moet dat een hoed heten?

soll das ein Hut sein?

zo iem heet nu een vakman

so was nennt sich Fachmann

ik heet u welkom

ich heiße Sie willkommen

het mag een wonder heten

es ist ein wahres Wunder(, dass)

zo waar als ik … heet

so wahr ich … heiße

me·ten¹ <mat, h. gemeten> [metə(n)] V. trans.

meten (lengte, oppervlakte, inhoud e.d. bepalen)

messen

meten (vooral land, schip: precies opmeten)

vermessen

de bloeddruk van iem meten

jds Blutdruck messen

de tijd is kort gemeten fig.

die Zeit ist knapp bemessen

gemeten naar

gemessen an +dat.

we·ten¹ [wetə(n)] SUST. nt geen pl.

weten

Wissen nt

naar beste weten antwoorden

nach bestem Wissen und Gewissen antworten

iets doen tegen beter weten (in)

etw wider besseres Wissen tun

buiten mijn weten

ohne mein Wissen

naar [o. bij ] mijn weten

meines Wissens

ran·ken <rankte, h. gerankt> [rɑŋkə(n)] V. intr.

ranken

(sich) ranken

vre·ten² <vrat, h. gevreten> [vretə(n)] V. trans.

1. vreten (personen, dieren):

vreten

fressen

iem de oren van zijn kop vreten fig.

jdm die Haare vom Kopf fressen

2. vreten:

vreten (verslinden)

verschlingen

vreten (verbruiken vooral)

fressen

dat toestel vréét stroom

dieses Gerät frisst Strom

locuciones, giros idiomáticos:

die smoesjes vreten ze niet (accepteren)

diese Ausreden schlucken sie nicht

boe·ten <boette, h. geboet> [butə(n)] V. trans.

1. boeten (straf ondergaan):

boeten

büßen

boeten

sühnen

zijn dapperheid boeten met het leven fig.

seine Tapferkeit mit dem Leben büßen

iem iets doen/laten boeten

≈ jdm etw heimzahlen

een misdrijf boeten

(für) ein Verbrechen büßen

een misdrijf boeten

ein Verbrechen sühnen

zijn zonden boeten

(für) seine Sünden büßen

2. boeten (herstellen):

boeten

flicken

visnetten boeten

Fischernetze flicken

gie·ten¹ <goot, h. gegoten> [ɣitə(n)] V. trans.

1. gieten (vocht laten stromen, schenken):

gieten

gießen coloq.

gieten

schütten coloq.

iets in zijn kraag gieten

sich dat. einen hinter die Binde gießen coloq.

een emmer leeg gieten

einen Eimer ausschütten

een gietende regen

ein Gussregen

2. gieten (in een vorm laten stromen):

gieten

gießen

die kleren zitten als gegoten

die Kleider sitzen wie angegossen

iets in brons gieten

etw in Bronze gießen

ijzer/lood gieten

Eisen/Blei gießen

3. gieten (besproeien):

gieten

(be)gießen

gieten

sprengen

de planten gieten

die Pflanzen gießen

kwe·ten V.

kweten 3. pers. pl. imperf. van kwijten

Véase también: kwijten

kwij·ten <kweet zich, h. zich gekweten> [kwɛitə(n)] V. wk ww

kwijten zich kwijten (vervullen):

kwijten

sich entledigen +gen.

zich van zijn taak kwijten

sich seiner Aufgabe entledigen

Consultar el diccionario

neerlandés

Traducciones de „Raketen“ en el diccionario neerlandés » alemán

ra·ket <raket|ten> [rakɛt] SUST. f

ra·ken1 <raakte, h. geraakt> [rakə(n)] V. trans.

1. raken (treffen):

2. raken (beroeren):

ke·ten <keten|s, keten|en> [ketə(n)] SUST. f

1. keten (gevangenschap, gebondenheid) pl.:

2. keten (zware ketting):

3. keten (reeks, rij):

4. keten scheik.:

5. keten techn.:

rak·ker <rakker|s> [rɑkər] SUST. m

1. rakker (deugniet):

2. rakker (kerel, vent):

rac·ket [rɛkət]

racket [[o. rɑkɛt]] racket|s SUST. nt:

bra·ken1 <braakte, h. gebraakt> [brakə(n)] V. intr. (overgeven)

kra·ken2 <kraakte, h. gekraakt> [krakə(n)] V. trans.

1. kraken:

2. kraken ((een gebouw) binnendringen en in gebruik nemen):

3. kraken (inbreken):

4. kraken (afkraken):

5. kraken scheik.:

wra·ken <wraakte, h. gewraakt> [vrakə(n)] V. trans.

1. wraken (afkeuren):

2. wraken jur. (niet toelaten):

be·ten V.

beten 3. pers. pl. imperf. van bijten¹, bijten²

Véase también: bijten , bijten

bij·ten2 <beet, h. gebeten> [bɛitə(n)] V. intr.

1. bijten:

2. bijten (sterk prikkelen):

3. bijten scheik.:

bij·ten1 <beet, h. gebeten> [bɛitə(n)] V. trans.

1. bijten (door bijten in een toestand brengen):

2. bijten (kortaf zeggen):

he·ten <heette, h. geheten> [hetə(n)] V. trans.

me·ten1 <mat, h. gemeten> [metə(n)] V. trans.

we·ten1 [wetə(n)] SUST. nt geen pl.

ran·ken <rankte, h. gerankt> [rɑŋkə(n)] V. intr.

vre·ten2 <vrat, h. gevreten> [vretə(n)] V. trans.

1. vreten (personen, dieren):

2. vreten:

locuciones, giros idiomáticos:

boe·ten <boette, h. geboet> [butə(n)] V. trans.

1. boeten (straf ondergaan):

2. boeten (herstellen):

gie·ten1 <goot, h. gegoten> [ɣitə(n)] V. trans.

1. gieten (vocht laten stromen, schenken):

2. gieten (in een vorm laten stromen):

3. gieten (besproeien):

kwe·ten V.

kweten 3. pers. pl. imperf. van kwijten

Véase también: kwijten

kwij·ten <kweet zich, h. zich gekweten> [kwɛitə(n)] V. wk ww

kwijten zich kwijten (vervullen):

Consultar el diccionario

Enlaces de acceso para más información

Envíanos tu opinión

Entrenador de vocabulario

Synonyms

Mi historial de búsqueda

ra·ken¹ <raakte, h. geraakt> [rakə(n)] V. trans.

bra·ken¹ <braakte, h. gebraakt> [brakə(n)] V. intr. (overgeven)

kra·ken² <kraakte, h. gekraakt> [krakə(n)] V. trans.

bij·ten² <beet, h. gebeten> [bɛitə(n)] V. intr.

bij·ten¹ <beet, h. gebeten> [bɛitə(n)] V. trans.

me·ten¹ <mat, h. gemeten> [metə(n)] V. trans.

we·ten¹ [wetə(n)] SUST. nt geen pl.

vre·ten² <vrat, h. gevreten> [vretə(n)] V. trans.

gie·ten¹ <goot, h. gegoten> [ɣitə(n)] V. trans.