Traducciones de „riña“ en el diccionario alemán » polaco

(Ir a polaco » alemán)

Ri̱ga <‑s, sin pl. > SUST. nt

Riga

Ryga f

Rịnd² <‑[e]s, sin pl. > [rɪnt] SUST. nt coloq.

Rind → Rindfleisch

Véase también: Rindfleisch

Rịndfleisch <‑[e]s, sin pl. > SUST. nt

Rindfleisch

wołowina f

Rindfleisch

mięso nt wołowe

geschmortes Rindfleisch

duszona pieczeń f wołowa

Rịng <‑[e]s, ‑e> [rɪŋ] SUST. m

1. Ring:

Ring (Fingerring)

pierścionek m

Ring (Ehering)

obrączka f

die Ringe tauschen elev.

wymieniać [form. perf. wymienić] obrączki

die Ringe tauschen elev.

pobierać [form. perf. pobrać] się

2. Ring (Rettungsring):

Ring

koło nt ratunkowe

3. Ring (Ringförmiger Gegenstand):

Ring

koło nt

ein metallener Ring

metalowa obręcz f

4. Ring:

Ring (Kreis: von Personen)

krąg m

Ring (Gangsterbande)

gang m

Ring (Gangsterbande)

szajka f coloq.

5. Ring (Wert auf einer Schießscheibe):

Ring

pole nt [tarczy]

6. Ring pl. (Augenschatten):

Ring

sińce mpl pod oczami

Ringe unter den Augen haben

mieć podgrążone oczy

7. Ring (Ringstraße):

Ring

obwodnica f

über den Ring fahren

jechać [form. perf. po‑] obwodnicą

8. Ring (Vereinigung: von Händlern, Versicherungen):

Ring

stowarzyszenie nt

9. Ring DEP.:

Ring

ring m

Ring frei zur dritten Runde! a. fig

runda trzecia! a. fig

10. Ring pl. (Turngerät):

Ring

kółka pl.

rịssGR [rɪs] V. intr., trans., v. refl., rịßGA V. intr., trans., v. refl.

riss imperf. von → reißen

Véase también: reißen

I . re̱i̱ßen <reißt, riss, gerissen> [ˈraɪsən] V. intr. +sein

1. reißen:

reißen (einreißen) (Papier, Stoff)

drzeć [form. perf. po‑] się

2. reißen:

reißen (zerreißen) (Faden)

rwać [form. perf. ze‑] się

wenn alle Stricke reißen coloq.

w najgorszym razie

wenn alle Stricke reißen coloq.

gdy wszystko zawiedzie

II . re̱i̱ßen <reißt, riss, gerissen> [ˈraɪsən] V. trans.

1. reißen (zerreißen):

reißen Stoff, Karton

rozrywać [form. perf. rozerwać]

er riss den Brief in Stücke

podarł list na kawałki

etw in Fetzen reißen

porwać coś w [lub na] strzępy

die Familie wurde auseinander gerissen

rodzinę rozdzielono

2. reißen (wegreißen):

jdm etw aus den Händen reißen

wyrywać [form. perf. wyrwać] komuś coś z rąk

ihr wurde die Tasche aus der Hand gerissen

wyrwano jej torebkę z ręki

aus dem Zusammenhang gerissen fig

wyrwany z kontekstu fig

jdn aus seinen Gedanken reißen fig

wyrwać kogoś z zamyślenia fig

er wurde aus dem Schlaf gerissen fig

wyrwano go ze snu fig

3. reißen (umstoßen, schieben):

jdn zu Boden reißen

powalać [form. perf. powalić] kogoś na ziemię

jdn [mit sich] in den Abgrund reißen

pociągnąć kogoś [za sobą] w przepaść

jdn ins Verderben reißen fig

doprowadzać [form. perf. doprowadzić] kogoś do zguby

ein Bild von der Wand reißen

zrywać [form. perf. zerwać] obraz ze ściany

er riss den Wagen nach links

gwałtownie skręcił w lewo

hin und her gerissen sein [o. werden]

być rozdartym [pomiędzy dwiema możliwościami]

4. reißen (hineinreißen):

er hat mir ein Loch in die Hose gerissen

zrobił mi dziurę w spodniach

5. reißen (gewaltsam übernehmen):

an sich acus. reißen Herrschaft

zagarniać [form. perf. zagarnąć]

die Macht an sich reißen

przywłaszczać [form. perf. przywłaszczyć] sobie władzę

das Gespräch an sich reißen fig

nie dopuszczać [form. perf. dopuścić] rozmówców do głosu

6. reißen DEP. (Leichtathletik):

die Latte reißen

zrzucić poprzeczkę

(Schwerathletik) der Weltrekord im Reißen

rekord m świata w rwaniu

7. reißen (töten):

reißen

rozszarpywać [form. perf. rozszarpać]

die Wölfe haben ein Schaf gerissen

wilki mpl rozszarpały owcę

III . re̱i̱ßen <reißt, riss, gerissen> [ˈraɪsən] V. v. refl.

1. reißen coloq. (sich intensiv bemühen):

sich um jdn reißen

szaleć za kimś coloq.

sich um etw reißen

zabijać się o coś fig coloq.

sie rissen sich um die Wohnung

wydzierali sobie mieszkanie fig coloq.

2. reißen (sich befreien):

reißen

wyrywać [form. perf. wyrwać] się

sie riss sich aus seiner Umarmung

wyrwała się z jego objęć

ri̱e̱b [riːp] V. trans., intr., v. refl.

rieb imperf. von reiben

Véase también: reiben

I . re̱i̱ben <reibt, rieb, gerieben> [ˈraɪbən] V. trans.

1. reiben (über etw hinfahren):

reiben

trzeć

das Besteck blank reiben

polerować [form. perf. wy‑] sztućce

trocken reiben

wycierać [form. perf. wytrzeć] do sucha

sich dat. die Augen reiben a. fig

przecierać [form. perf. przetrzeć] oczy a. fig

sich dat. die Hände reiben a. fig

zacierać [form. perf. zatrzeć] ręce a. fig

2. reiben (auftragen):

[sich dat.] die Salbe in die Haut reiben

wcierać [form. perf. wetrzeć] [sobie] maść w skórę

3. reiben (zerkleinern):

reiben Möhre, Käse

ścierać [form. perf. zetrzeć]

reiben Möhre, Käse

ucierać [form. perf. utrzeć]

4. reiben (verletzen):

sich die Haut wund reiben

o[be]trzeć sobie skórę

5. reiben (entfernen):

einen Fleck aus der Jacke reiben

ścierać [form. perf. zetrzeć] plamę z kurtki

er rieb sich dat. den Schlaf aus den Augen fig

przecierał oczy po przebudzeniu

II . re̱i̱ben <reibt, rieb, gerieben> [ˈraɪbən] V. intr.

1. reiben (über etw hinfahren):

reiben

trzeć

durch Reiben

[po]przez tarcie

mit einem Tuch über etw reiben

przecierać [form. perf. przetrzeć] coś chustką

2. reiben (scheuern):

reiben

obcierać [form. perf. obetrzeć]

die Schuhe reiben an Zehen

buty mpl obcierają palce

III . re̱i̱ben <reibt, rieb, gerieben> [ˈraɪbən] V. v. refl.

1. reiben (sich kratzen):

reiben

drapać [form. perf. po‑] się

sich wund reiben

podrapać się do krwi

2. reiben fig (sich streiten):

er reibt sich oft mit seinen Nachbarn

[on] ściera się często z[e swoimi] sąsiadami

er reibt sich oft mit seinen Nachbarn (sich auseinander setzen)

rozprawiać [form. perf. rozprawić] się

sie reiben sich ständig aneinander

[oni] stale spierają się ze sobą

sich an einem Problem reiben

natykać się na jakiś problem [form. perf. natknąć]

ri̱e̱t [riːt] V. intr., trans.

riet imperf. von raten

Véase también: raten

I . ra̱ten <rät, riet, geraten> [ˈraːtən] V. intr.

1. raten (Ratschläge geben):

jdm raten etw zu tun

radzić [form. perf. po‑] komuś coś zrobić

jdm etw acus. [o. zu etw dat. ] raten

poradzić komuś coś w jakiejś sprawie

ich riet ihm zur Vorsicht

poradziłem mu, aby był ostrożny

ich riet ihm zur Vorsicht

zaleciłem mu ostrożność

das möchte ich dir auch geraten haben

radzę ci po dobroci!

2. raten (erraten):

raten

zgadywać [form. perf. zgadnąć]

raten

odgadywać [form. perf. odgadnąć]

er hat falsch geraten

nie zgadł

richtig raten

zgadnąć

rat mal, wen ich heute getroffen habe! coloq.

zgadnij, kogo dzisiaj spotkałem!

das rätst du nie! coloq.

nigdy nie zgadniesz!

dreimal darfst du raten! irón. coloq.

zgaduj-zgadula! hum. coloq.

II . ra̱ten <rät, riet, geraten> [ˈraːtən] V. trans.

1. raten (als Ratschlag geben):

raten

doradzać [form. perf. doradzić]

2. raten (erraten):

raten

zgadywać [form. perf. zgadnąć]

raten

odgadywać [form. perf. odgadnąć]

rịtt [rɪt] V. intr., trans.

ritt imperf. von reiten

Véase también: reiten

I . re̱i̱ten <reitet, ritt, geritten> [ˈraɪtən] V. intr. +sein (auf einem Pferd)

reiten

jeździć konno

im Trab/Galopp reiten

jechać kłusem/galopem

im Schritt reiten

jechać stępa

auf einer Stute reiten

jeździć na klaczy

geritten kommen

przyjechać konno

auf einem Besen reiten fig

latać na miotle fig

II . re̱i̱ten <reitet, ritt, geritten> [ˈraɪtən] V. trans.

reiten

dosiadać

sie reitet eine Stute

[ona] dosiada klaczy

ri̱e̱f [riːf] V. intr., trans.

rief imperf. von rufen

Véase también: rufen

I . ru̱fen <ruft, rief, gerufen> [ˈruːfən] V. intr.

rufen (einen Ruf von sich geben)

wołać [form. perf. za‑]

rufen (laut schreien)

krzyczeć [form. perf. krzyknąć]

laut rufen

głośno krzyczeć

nach jdm rufen

wołać kogoś

um Hilfe rufen

wołać o [lub wzywać] pomoc

nach etw rufen

domagać się czegoś

manche rufen wieder nach härteren Strafen

niektórzy domagają się znowu ostrzejszych kar

die Pflicht ruft fig

obowiązek m wzywa fig

II . ru̱fen <ruft, rief, gerufen> [ˈruːfən] V. trans.

1. rufen (ausrufen):

etw rufen

wykrzykiwać coś

Hilfe rufen

wzywać pomocy

2. rufen (verlangen):

jdn/ein Taxi rufen

dzwonić [form. perf. za‑] po kogoś/taksówkę

jdn rufen lassen

kazać kogoś wezwać

den Arzt rufen

wzywać [form. perf. wezwać] lekarza

jdn zu sich dat. rufen

wezwać kogoś do siebie

du kommst mir wie gerufen coloq.

przychodzisz [lub zjawiasz się] w samą porę [lub jak na zawołanie] coloq.

I . re̱i̱n [raɪn] ADJ.

1. rein (pur):

rein Zufall

czysty

sie ist das reinste Genie

[ona] jest najprawdziwszym geniuszem

sie ist das reinste Genie Zeitverschwendung

zupełny

reine Theorie

czysta teoria f

rein aus Zufall

zupełnie przypadkiem

die reine Flugzeit beträgt drei Stunden

sam czas m [prze]lotu wynosi trzy godziny

jdm reinen Wein einschenken

powiedzieć komuś szczerą prawdę

das reinste Affentheater

istna szopka f coloq.

2. rein (ausschließlich):

eine reine Wohngegend

okolica f wyłącznie mieszkalna

eine reine Industriestadt

miasto nt całkowicie uprzemysłowione

3. rein (völlig sauber):

rein Luft, Wasser, Klang

czysty

etw rein halten

utrzymywać [form. perf. utrzymać] coś w czystości

ein reines Gewissen haben fig

mieć czyste sumienie fig

etw ins Reine schreiben

przepisywać [form. perf. przepisać] coś na czysto

reinen Tisch machen coloq.

stworzyć jasną sytuację

die Luft ist rein coloq.

teren m jest czysty coloq.

mit sich dat. selbst ins Reine kommen

dojść do ładu z samym sobą

etw ins Reine bringen

doprowadzać [form. perf. doprowadzić] coś do ładu

4. rein (nicht benutzt):

rein Hemd, Tischdecke

świeży

5. rein (gesund):

rein Haut

zdrowy

II . re̱i̱n [raɪn] ADV.

1. rein (ausschließlich):

rein symbolisch

wyłącznie

rein persönlich

tylko

aus rein privaten Gründen

z czysto prywatnych powodów

rein wirtschaftlich betrachtet

z czysto ekonomicznego punktu widzenia

2. rein coloq. (ganz und gar):

rein gar nichts

absolutnie nic coloq.

das ist rein unmöglich

to jest zupełnie niemożliwe

3. rein coloq. (herein, hinein):

rein

do środka [lub wnętrza]

rein!

proszę [wejść]!

Ätna <‑[s], sin pl. > [ˈɛtna] SUST. m GEO

der Ätna

Etna f

ro̱sa [ˈroːza] ADJ. inv

rosa

różowy