alemán » neerlandés

Traducciones de „vrijvallen“ en el diccionario alemán » neerlandés

(Ir a neerlandés » alemán)

Mostrar un resumen de todos los resultados

ˈhin·fal·len: verbo intransitivo
ˈein·fal·len: verbo intransitivo
ˈan·fal·len: verbo transitivo
be·ˈfal·len: verbo transitivo
ge·ˈfal·len: verbo intransitivo
ˈum·fal·len: verbo intransitivo
ˈab·fal·len: verbo intransitivo
Ge·ˈfal·len: sustantivo
ˈschal·len: verbo intransitivo
ˈzu·fal·len: verbo intransitivo
ˈab·knal·len: verbo transitivo
ˈab·pral·len: verbo intransitivo
ˈauf·wal·len: verbo intransitivo
ˈaus·fal·len: verbo intransitivo
ˈzu·knal·len: verbo transitivo
ˈauf·fal·len: verbo intransitivo
ent·ˈfal·len: verbo intransitivo
ˈher·fal·len: verbo intransitivo

Los resultados a continuación se escriben de forma parecida: einfallen , hinfallen , herfallen , entfallen , auffallen , zuknallen , ausfallen , aufwallen , abprallen , abknallen , zufallen , schallen , Gefallen , abfallen , umfallen , gefallen , befallen y/e anfallen

ˈhin·fal·len V. intr. irreg.

1. hinfallen:

2. hinfallen elev.:

vor jdm hinfallen

voor iem op de knieën vallen

ˈein·fal·len V. intr.

1. einfallen (in den Sinn kommen):

te binnen schieten

was fällt dir denn ein!

hoe kom je erbij!

lass dir das ja nicht einfallen!

dat zou ik maar niet doen!

du musst dir etw einfallen lassen

je moet een uitweg [o. oplossing] zien te vinden

2. einfallen (einstürzen):

3. einfallen (dazwischenreden):

in das Gelächter einfallen

mee gaan lachen

ˈan·fal·len² V. trans. irreg.

1. anfallen (angreifen):

2. anfallen elev. fig. (überrumpeln):

zich meester maken van

be·ˈfal·len V. trans. irreg.

hohes Fieber befiel mich

ik kreeg (plotseling) hoge koorts

eine Ohnmacht hat ihn befallen

hij is flauwgevallen

von einer Krankheit befallen werden

een ziekte krijgen

ge·ˈfal·len¹ [gəˈfalən] V. intr.

1. gefallen (zufriedenstellen, angenehm sein):

in de smaak vallen

wie es Gott gefällt

zoals het God behaagt

das lasse ich mir gefallen! coloq.

dat mag ik wel!

das lasse ich mir nicht gefallen!

dat laat ik mij niet welgevallen!

wie gefalle ich dir?

hoe vind je me?

2. gefallen (Freude haben an etw):

plezier hebben (in)

genoegen scheppen (in)

ˈum·fal·len V. intr. irreg.

1. umfallen (zu Boden fallen):

2. umfallen fig. (umkippen):

in elkaar zakken

zum Umfallen müde sein

doodmoe [o. doodop] zijn

3. umfallen coloq. pey. (die Aussage widerrufen):

van mening [o. opinie] veranderen

4. umfallen coloq. pey. (mit Widerstreben einverstanden sein):

door de knieën gaan

ˈab·fal·len V. intr. irreg.

1. abfallen (herunterfallen):

2. abfallen (als Rest übrig bleiben):

für dich fällt auch noch etw ab

jij krijgt ook nog wat

3. abfallen (untreu werden):

von einer Partei abfallen

een partij ontrouw worden [o. verlaten]

4. abfallen (schräg verlaufen):

ein abfallendes Dach

een afhellend dak

das Feld fällt sanft gegen den Fluss [o. zum Fluss]ab

het veld helt licht af naar de rivier

5. abfallen (in der Leistung geringer sein):

gegen jdn [o. neben jdm]abfallen

bij iem ongunstig afsteken

der Läufer fiel ab

de loper verloor het contact (met de kopgroep)

6. abfallen (sich vermindern):

das Flugzeug fiel ab

het vliegtuig verloor hoogte

die Leistung der Saugpumpe fällt ab

het vermogen van de zuigpomp neemt af

Ge·ˈfal·len¹ <Gefallens, Gefallen> [gəˈfalən] SUST. m meist sing.

genoegen nt

plezier nt

jdm einen Gefallen erweisen elev.

iem een plezier doen

jdm einen Gefallen erweisen elev.

jdm einen Gefallen tun

iem een plezier doen

jdm einen Gefallen tun

ˈschal·len <schallte, geschallt> [ˈʃalən] V. intr.

schallender Beifall

daverend applaus

schallendes Gelächter

schallend lachen

schaterend lachen

schallend lachen

eine schallende Ohrfeige

een klinkende oorveeg

ˈzu·fal·len V. intr. irreg.

1. zufallen (sich schließen):

2. zufallen (zukommen, leicht erwerben):

ten deel vallen

ihm fällt alles nur so zu

hem waait alles zomaar aan

ˈab·knal·len V. trans. coloq. pey.

ˈab·pral·len V. intr. (zurückprallen)

ˈauf·wal·len V. intr.

1. aufwallen (leicht aufkochen):

mein Blut wallt auf fig.

mijn bloed begint te koken

2. aufwallen (aufsteigen):

3. aufwallen elev. (aufkommen):

ˈaus·fal·len V. intr. irreg.

1. ausfallen:

ausfallen (herausfallen)

ausfallen (entfallen)

ausfallen (entfallen)

eine Silbe ist ausgefallen

een lettergreep is weggevallen

2. ausfallen (nicht stattfinden):

niet plaatsvinden

die Schule fällt heute aus

er is vandaag geen school

3. ausfallen (nicht zur Verfügung stehen):

der beste Spieler ist ausgefallen

de beste speler is uitgevallen

4. ausfallen (ablaufen, enden):

die Abstimmung/die Ernte fiel gut aus

de stemming/de oogst viel goed uit

5. ausfallen QUÍM. (ausscheiden):

een neerslag vormen

zich afscheiden

ˈzu·knal·len² V. trans. coloq.

ˈauf·fal·len V. intr. irreg.

1. auffallen (negativ/positiv bemerkt werden):

2. auffallen (einfallen):

auffallendes Licht

invallend licht

ent·ˈfal·len [-ˈfalən] V. intr.

1. entfallen elev. (dem Gedächtnis entschwinden):

sein Name ist mir entfallen

zijn naam is mij ontschoten

2. entfallen (als Anteil zustehen):

ten deel vallen

der Gewinn entfällt auf die Losnummer 1094

de prijs valt op lotnummer 1094

3. entfallen ADMIN. (wegfallen):

die Diskussion muss leider entfallen

de discussie moet helaas komen te vervallen

ˈher·fal·len V. intr. irreg.

1. herfallen:

herfallen (sich stürzen)

herfallen (sich stürzen)

zich storten op

herfallen (überfallen)

über jdn mit Fragen herfallen

iem met vragen overstelpen

2. herfallen (bestürmen):

beginnen te schrokken

Consultar el diccionario

alemán

Página en Deutsch | English | Español | Italiano | Polski