polaco » alemán

polaco)

Mostrar un resumen de todos los resultados

wypalać: I. verbo transitivo II. verbo intransitivo III. verbo reflexivo
palić: I. verbo transitivo II. verbo intransitivo III. verbo reflexivo IV. verbo
opalić
spalić: II. verbo transitivo III. verbo reflexivo
upalać: I. verbo transitivo II. verbo reflexivo
dopalać: I. verbo transitivo II. verbo reflexivo
napalać: I. verbo intransitivo II. verbo reflexivo
kapalin: sustantivo
odpalać: I. verbo transitivo II. verbo intransitivo
popalić: I. verbo transitivo II. verbo reflexivo
zapalić
palia: sustantivo

Los resultados a continuación se escriben de forma parecida: wypalić , zapalić , popalić , odpalić , kapalin , napalić , dopalić , upalić , spalić , opalić , palia , palić y/e wypalać

I . wypalać <‑la> [vɨpalatɕ], wypalić [vɨpalitɕ] form. perf. V. trans.

II . wypalać <‑la> [vɨpalatɕ], wypalić [vɨpalitɕ] form. perf. V. intr.

1. wypalać:

wypalać (strzelić) (broń)

losfeuern coloq.

2. wypalać solo perf. coloq. (udać się):

wypalać

klappen

wypalać

hinhauen coloq.

twój pomysł nie wypalił

deine Idee f hat nicht funktioniert

ten plan nie wypali

dieser Plan m wird nicht aufgehen

jeszcze nie wiem, czy ten wyjazd wypali

ich weiß noch nicht, ob die Reise f zustande kommt

3. wypalać solo perf. coloq. (powiedzieć):

wypalić komuś prosto z mostu

jdm frei [o. frisch] von der Leber weg erzählen coloq.

wypalić z grubej rury

kein Blatt vor den Mund nehmen

III . wypalać <‑la> [vɨpalatɕ], wypalić [vɨpalitɕ] form. perf. V. v. refl.

wypalać (nadwerężyć siły) (człowiek)

sich acus. völlig verausgaben

wypalać (nadwerężyć siły) (człowiek)

ausgebrannt sein

I . palić <‑li> [palitɕ] V. trans.

1. palić (rozniecać):

palić ognisko

anzünden

2. palić (oświetlać):

palić lampę

einschalten

palić świecę

anzünden

palić świecę

anbrennen

palić światło

anmachen

3. palić (wciągać dym):

palić papierosy, fajkę, opium

rauchen

palić jak smok coloq.

rauchen [o. qualmen] wie ein Schlot

4. palić (niszczyć ogniem):

palić glebę, trawę

verbrennen

palić zwłoki

einäschern

palić za sobą [wszystkie] most

[alle] Brücken hinter sich abbrechen

pal cię/go/ją/was/ich/je diabli! coloq.

du bist/er ist/sie ist/ihr seid/sie sind mir scheißeegal coloq.

pal licho, że muszę zrobić ten referat coloq.

scheißegal, dass ich das Referat machen muss coloq.

5. palić (prażyć):

palić kawę, ziarna

rösten

palić kawę, ziarna

brennen

wapno palone

Löschkalk m

II . palić <‑li> [palitɕ] V. intr.

1. palić (opalać):

palić czymś

mit etw heizen

palić w piecu

im Ofen heizen

2. palić (piec, parzyć):

słońce/piasek pali

die Sonne f /der Sand m brennt

3. palić:

palić (wywoływać uczucie gorąca) (gorączka)

brennen

pali mnie [w gardle]

es brennt mir im Hals[e]

palą stopy od gorącego piasku

die Fußsohlen brennen vom heißen Sand

4. palić fig. (być intensywnym):

kogoś pali ciekawość/pragnienie/zazdrość

jd brennt vor Neugier/Durst/Neid

pali mnie straszny wstyd

ich vergehe vor Scham

III . palić <‑li> [palitɕ] V. v. refl.

1. palić:

palić (płonąć) (gałęzie, ognisko)

brennen

palić (dom, miasto)

brennen

palić (dom, miasto)

in Flammen stehen

ziemia [lub grunt] pali się komuś pod nogami

der Boden m brennt unter jds Fußen

palić się do czegoś coloq.

auf etw acus. brennen [o. begierig sein]

nie palę się do tego coloq.

darauf bin ich nicht scharf coloq.

choćby się waliło i paliło ... coloq.

auch wenn die Welt untergeht ... coloq.

robota pali się komuś w rękach coloq.

jdm läuft die Arbeit f wie geschmiert

2. palić:

palić (dawać oświetlenie) (płomień, świeca, światło)

brennen

w jego pokoju ciągle pali się światło

in seinem Zimmer brennt ständig Licht nt

3. palić fig.:

palić (błyszczeć) (iskierki, oczy)

glühen

4. palić fig. (być ogarniętym):

paliłem się ze wstydu

ich schämte mich in Grund und Boden

IV . palić <‑li> [palitɕ] V. impers.

pali się!

es brennt!

locuciones, giros idiomáticos:

nie pali się! coloq.

es eilt nicht!

nie pali się! coloq.

es hat keine Eile!

opalić [opalitɕ]

opalić form. perf. od opalać

Véase también: opalać

I . opalać <‑la; form. perf. opalić> [opalatɕ] V. trans.

1. opalać (ogrzewać):

opalać mieszkanie

heizen

2. opalać (wystawiać na działanie słońca):

opalać brzuch, plecy

bräunen

olejek do opalania

Sonnenöl nt

łóżko opalające

Sonnenbank f

3. opalać (przypiekać ogniem):

opalać drób

ansengen

4. opalać coloq. (wypalać czyjeś papierosy):

opalać kogoś

bei jdm Zigaretten schnorren coloq.

II . opalać <‑la; form. perf. opalić> [opalatɕ] V. v. refl. (wystawiać się na działanie słońca)

opalać

sich acus. bräunen

opalać

sich acus. sonnen

I . spalić <‑li; imperf. ‑al> [spalitɕ]

spalić form. perf. od spalać

II . spalić <‑li; imperf. ‑al> [spalitɕ] V. trans. form. perf.

spalić DEP.:

spalić rzut

ins Abseits laufen

spalić skok

übertreten

locuciones, giros idiomáticos:

plan spalił na panewce

der Plan m ist misslungen [o. gescheitert]

plan spalił na panewce

der Plan ist in nichts zerronnen

plan spalił na panewce

der Plan hat sich in nichts aufgelöst

III . spalić <‑li; imperf. ‑al> [spalitɕ] V. v. refl. form. perf.

1. spalić:

spalić (zostać zniszczonym) (dom, drewno, list)

verbrennen

2. spalić:

spalić (zbyt mocno się przypiec) (mięso)

anbrennen

spalić (zbyt mocno się przypiec) (mięso)

verbrennen

3. spalić:

spalić (zbyt mocno się opalić) (plażowicz, skóra)

sich dat. einen Sonnenbrand holen

4. spalić coloq. (zdemaskować się):

spalić

auffliegen coloq.

Véase también: spalać

I . spalać <‑la; imperf. ‑aj; form. perf. spalić> [spalatɕ] V. trans.

1. spalać (niszczyć, utleniać):

spalać papier, pokarm

verbrennen

spalić za sobą mosty

alle Brücken hinter sich dat. abbrechen

2. spalać gen. form. perf. (zbyt mocno przypiec):

spalać peczeń, mięso

verbrennen

spalać peczeń, mięso

anbrennen lassen

spalić kotlety

die Schnitzel anbrennen lassen

3. spalać gen. form. perf. (mocno opalić):

spalać skórę

verbrennen coloq.

twarz spalona tropikalnym słońcem

von der tropischen Sonne verbranntes Gesicht nt

4. spalać gen. form. perf. (przepalić):

spalać bezpiecznik, silnik, żarówkę

durchbrennen

5. spalać gen. form. imperf. (zużywać):

silnik spala dużo benzyny

Motor m verbraucht viel Benzin

II . spalać <‑la; imperf. ‑aj; form. perf. spalić> [spalatɕ] V. v. refl.

1. spalać:

spalać (ulegać utlenieniu) (substancje pokarmowe)

verbrennen

2. spalać gen. form. imperf. fig. (wyczerpać się):

spalać się w czymś

sich acus. für etw restlos aufopfern

I . upalać <upala; imperf. ‑aj> [upalatɕ], upalić [upalitɕ] form. perf. V. trans. coloq.

1. upalać (nadpalać):

upalać

ansengen

upalać

anzünden

upalać gałęzie

Äste ansengen

2. upalać (prażyć):

upalać

rösten

upalić cukier

Zucker rösten

II . upalać <upala; imperf. ‑aj> [upalatɕ], upalić [upalitɕ] form. perf. V. v. refl. coloq.

upalać

angesengt werden

upalać

sich acus. entzünden

I . dopalać <‑la; imperf. ‑laj> [dopalatɕ], dopalić [dopalitɕ] form. perf. V. trans. coloq.

dopalać

aufrauchen

dopalać

zu Ende rauchen

dopalać cygaro

Zigarre aufrauchen

II . dopalać <‑la; imperf. ‑laj> [dopalatɕ], dopalić [dopalitɕ] form. perf. V. v. refl.

dopalać

ausgehen

dopalać

erlöschen

świece powoli się dopalały

die Kerzen fpl gingen langsam aus

I . napalać <‑la; imperf. ‑laj> [napalatɕ], napalić [napalitɕ] form. perf. V. intr.

napalić w piecu

den Ofen einheizen [o. anheizen]

II . napalać <‑la; imperf. ‑laj> [napalatɕ], napalić [napalitɕ] form. perf. V. v. refl.

1. napalać (wiele wypalić):

napalać

viel rauchen

2. napalać coloq. (podekscytować się):

napalać się na coś

auf etw acus. brennen [o. scharf sein coloq. ]

kapalin <gen. ‑u, pl. ‑y> [kapalin] SUST. m HIST.

kapalin (hełm)

Eisenhut m

I . odpalać <‑la> [otpalatɕ], odpalić [otpalitɕ] form. perf. V. trans.

1. odpalać (wystrzeliwać):

odpalać pocisk, torpedę, rakietę

abfeuern

odpalać pocisk, torpedę, rakietę

abschießen

2. odpalać coloq. (dzielić się):

odpalić komuś coś

mit jdm etw teilen

II . odpalać <‑la> [otpalatɕ], odpalić [otpalitɕ] form. perf. V. intr.

1. odpalać (strzelać):

odpalać

abdrücken

2. odpalać (wybuchać):

odpalać

ausbrechen

odpalać

explodieren

3. odpalać coloq.:

odpalać (startować) (silnik)

starten

4. odpalać coloq. (celnie ripostować):

odpalać

scharf antworten

odpalać

schlagfertig sein

5. odpalać (zapalać):

odpalić papierosa

eine Zigarette anzünden [o. anbrennen]

I . popalić <‑li> [popalitɕ] V. trans. form. perf.

popalić coloq. (spalić dużo):

popalić

verbrennen

2. popalić (spędzić czas na paleniu):

popalić

rauchen

popalił fajkę

er rauchte eine Pfeife

locuciones, giros idiomáticos:

popalić za sobą mosty elev.

alle Brücken hinter sich abbrechen

dać komuś popalić coloq.

jdm Feuer unter dem Hintern machen coloq.

II . popalić <‑li> [popalitɕ] V. v. refl. (ulec spaleniu)

popalić

verbrennen

popaliły się wszystkie szopy

alle Schuppen mpl verbrannten

zapalić [zapalitɕ]

zapalić form. perf. od zapalać

Véase también: zapalać

I . zapalać <‑la; form. perf. zapalić> [zapalatɕ] V. trans.

1. zapalać (rozniecać ogień):

zapalać

entzünden

zapalać

anstecken

zapalać zapałkę

anzünden

pocisk zapalający MILIT.

Brandgeschoss nt

zapalić kaganek oświaty elev.

das Licht nt [o. die Fackel f ] der Aufklärung entzünden elev.

2. zapalać (uruchamiać):

zapalać silnik

anlassen

zapalać silnik

anstellen

3. zapalać (pozwalać, aby się świeciło):

zapalać światło

[an]machen

zapalać lampę

anmachen

zapalać lampę

anknipsen coloq.

zapalić dla kogoś zielone światło

jdm grünes Licht [für etw] geben

4. zapalać (pozwalać, aby się paliło):

zapalać papierosa, fajkę, cygaro

anzünden

zapalać papierosa, fajkę, cygaro

anstecken

5. zapalać fig. (rozbudzić w kimś zapał):

zapalać

entflammen elev.

zapalać

begeistern

zapalić innych do walki

andere für den Kampf begeistern

zapalić komuś światło nadziei

jdm Hoffnung geben

II . zapalać <‑la; form. perf. zapalić> [zapalatɕ] V. v. refl.

1. zapalać gen. form. perf. (zaczynać się palić):

zapalać

sich acus. entzünden

zapalać

Feuer fangen

2. zapalać (włączać się):

zapalać

angehen

zapaliło się zielone światło

die Ampel f sprang auf Grün

3. zapalać elev. (zaczynać błyszczeć, lśnić):

zapalać

zu leuchten beginnen

zapalać

blitzen

zapaliły się gwiazdy na niebie

die Sterne mpl am Himmel begannen zu leuchten

oczy zapaliły się gniewem

seine Augen ntpl begannen vor Zorn zu blitzen

4. zapalać elev. (nabierać zapału, entuzjazmu):

zapalić się do czegoś

sich acus. für etw begeistern

zapalić się do czegoś

für etw Feuer und Flamme sein coloq.

5. zapalać elev. (doświadczać silnych uczuć):

zapalać

in Erregung geraten

zapalać

entflammen elev.

zapalał się w dyskusji

er geriet bei der Diskussion in Erregung

zapalił się gniewem/namiętnością

sein Zorn m /seine Leidenschaft f entflammte elev.

6. zapalać elev. (zawładnąć kimś):

zapalać

entflammen elev.

czuł, jak zapala się w nim nienawiść

er spürte Hass in sich aufsteigen m

palia SUST.

Entrada creada por un usuario

- Modificar la entrada
- Proponer su eliminación

palia jeziorowa/amerykańska f ZOOL.

amerikanischer Seesaibling m

¿Quieres añadir alguna palabra, frase o traducción?

Proponnos una nueva entrada.

Consultar el diccionario

polaco

Traducciones de „vypáliť“ en el diccionario polaco » alemán (Ir a alemán » polaco)

I . wypalać <‑la> [vɨpalatɕ], wypalić [vɨpalitɕ] form. perf. V. trans.

1. wypalać (spalić):

2. wypalać (zrobić):

3. wypalać (wyprażyć):

4. wypalać (zostawić ślad):

5. wypalać gen. form. perf. coloq. (palnąć):

II . wypalać <‑la> [vɨpalatɕ], wypalić [vɨpalitɕ] form. perf. V. intr.

1. wypalać:

2. wypalać solo perf. coloq. (udać się):

3. wypalać solo perf. coloq. (powiedzieć):

III . wypalać <‑la> [vɨpalatɕ], wypalić [vɨpalitɕ] form. perf. V. v. refl.

I . palić <‑li> [palitɕ] V. trans.

1. palić (rozniecać):

2. palić (oświetlać):

3. palić (wciągać dym):

4. palić (niszczyć ogniem):

5. palić (prażyć):

II . palić <‑li> [palitɕ] V. intr.

1. palić (opalać):

2. palić (piec, parzyć):

3. palić:

4. palić fig. (być intensywnym):

III . palić <‑li> [palitɕ] V. v. refl.

1. palić:

2. palić:

3. palić fig.:

4. palić fig. (być ogarniętym):

IV . palić <‑li> [palitɕ] V. impers.

locuciones, giros idiomáticos:

opalić [opalitɕ]

opalić form. perf. od opalać

Véase también: opalać

I . opalać <‑la; form. perf. opalić> [opalatɕ] V. trans.

1. opalać (ogrzewać):

2. opalać (wystawiać na działanie słońca):

3. opalać (przypiekać ogniem):

4. opalać coloq. (wypalać czyjeś papierosy):

II . opalać <‑la; form. perf. opalić> [opalatɕ] V. v. refl. (wystawiać się na działanie słońca)

I . spalić <‑li; imperf. ‑al> [spalitɕ]

spalić form. perf. od spalać

II . spalić <‑li; imperf. ‑al> [spalitɕ] V. trans. form. perf.

spalić DEP.:

locuciones, giros idiomáticos:

III . spalić <‑li; imperf. ‑al> [spalitɕ] V. v. refl. form. perf.

1. spalić:

2. spalić:

3. spalić:

4. spalić coloq. (zdemaskować się):

Véase también: spalać

I . spalać <‑la; imperf. ‑aj; form. perf. spalić> [spalatɕ] V. trans.

1. spalać (niszczyć, utleniać):

2. spalać gen. form. perf. (zbyt mocno przypiec):

3. spalać gen. form. perf. (mocno opalić):

4. spalać gen. form. perf. (przepalić):

5. spalać gen. form. imperf. (zużywać):

II . spalać <‑la; imperf. ‑aj; form. perf. spalić> [spalatɕ] V. v. refl.

1. spalać:

2. spalać gen. form. imperf. fig. (wyczerpać się):

I . upalać <upala; imperf. ‑aj> [upalatɕ], upalić [upalitɕ] form. perf. V. trans. coloq.

1. upalać (nadpalać):

2. upalać (prażyć):

II . upalać <upala; imperf. ‑aj> [upalatɕ], upalić [upalitɕ] form. perf. V. v. refl. coloq.

I . dopalać <‑la; imperf. ‑laj> [dopalatɕ], dopalić [dopalitɕ] form. perf. V. trans. coloq.

II . dopalać <‑la; imperf. ‑laj> [dopalatɕ], dopalić [dopalitɕ] form. perf. V. v. refl.

I . napalać <‑la; imperf. ‑laj> [napalatɕ], napalić [napalitɕ] form. perf. V. intr.

II . napalać <‑la; imperf. ‑laj> [napalatɕ], napalić [napalitɕ] form. perf. V. v. refl.

1. napalać (wiele wypalić):

2. napalać coloq. (podekscytować się):

kapalin <gen. ‑u, pl. ‑y> [kapalin] SUST. m HIST.

I . odpalać <‑la> [otpalatɕ], odpalić [otpalitɕ] form. perf. V. trans.

1. odpalać (wystrzeliwać):

2. odpalać coloq. (dzielić się):

II . odpalać <‑la> [otpalatɕ], odpalić [otpalitɕ] form. perf. V. intr.

1. odpalać (strzelać):

2. odpalać (wybuchać):

3. odpalać coloq.:

4. odpalać coloq. (celnie ripostować):

5. odpalać (zapalać):

I . popalić <‑li> [popalitɕ] V. trans. form. perf.