polaco » alemán

Traducciones de „uderzone“ en el diccionario polaco » alemán

(Ir a alemán » polaco)

Mostrar un resumen de todos los resultados

uderzenie: sustantivo
upierzony: adjetivo y adverbio
uderzać: I. verbo transitivo II. verbo intransitivo III. verbo IV. verbo reflexivo
uderzyć
opierzony: adjetivo y adverbio
zaperzony: adjetivo y adverbio
pieprzony: adjetivo y adverbio
uderzeniowo: adverbio
uderzeniowy: adjetivo y adverbio
uderzający: adjetivo y adverbio
uderzająco: adverbio
korzonek: sustantivo
skorzonera: sustantivo
zamierzony: adjetivo y adverbio
kontruderzenie: sustantivo
oburzony: adjetivo y adverbio
wkurzony: adjetivo y adverbio
zwarzony: adjetivo y adverbio

Los resultados a continuación se escriben de forma parecida: uderzenie , upierzony , uderzyć , uderzać , pieprzony , zaperzony , opierzony , uderzeniowy , uderzeniowo , zwarzony , wkurzony , oburzony , kontruderzenie , zamierzony , skorzonera , korzonek , uderzająco y/e uderzający

uderzenie <gen. ‑ia, pl. ‑ia> [udeʒeɲe] SUST. nt

1. uderzenie (cios):

uderzenie czymś

Schlag m [o. Stoß m ] mit etw

2. uderzenie (dźwięk: dzwonu, zegara):

Schlag m

uderzenie krwi do głowy

uderzenie krwi do głowy

[Ge]hirnschlag m

uderzenie serca/tętna

Herz-/Pulsschlag m

3. uderzenie MÚS.:

4. uderzenie:

uderzenie MILIT., DEP.

Angriff m

uderzenie MILIT., DEP.

mocne uderzenie

starker Vorstoß

upierzony [upjeʒonɨ] ADJ. ZOOL.

upierzony ptak

gefiederter Vogel m

I . uderzać <‑rza; imperf. ‑aj; form. perf. uderzyć> [udeʒatɕ] V. trans.

uderzać (zadawać cios):

uderzyć kogoś

jdm einen Schlag [o. Stoß] versetzen

uderzać kogoś w coś

jdn [in etw acus. ] stoßen

chopiec uderzył dziewczynkę w kolano

der Junge m hat das Mädchen ans Knie getreten

uderzyć [pięścią] w stół

[mit der Faust] auf den Tisch schlagen

locuciones, giros idiomáticos:

kto chce psa uderzyć, ten kij zawsze znajdzie provb.

will man den Hund prügeln, findet sich immer ein Stock m provb.

uderzyć na alarm

uderz w stół, a nożyce się odezwą provb.

getroffene Hunde mpl bellen provb.

II . uderzać <‑rza; imperf. ‑aj; form. perf. uderzyć> [udeʒatɕ] V. intr.

1. uderzać (tłuc):

uderzać w coś czymś

etw acus. mit etw einschlagen

uderzać młotkiem w ścianę

an die Wand hämmern

2. uderzać (spadać):

grad uderzał w szybę

der Hagel m schlug gegen die Scheibe

uderzać na kogoś/coś

auf jdn/etw prallen [o. niederprasseln]

sukces uderzył mu do głowy

der Erfolg m ist ihm zu Kopf gestiegen

3. uderzać:

uderzać (występować nagle) (lawa, źródło)

uderzać (występować nagle) (lawa, źródło)

4. uderzać:

uderzać (nacierać) (armia)

uderzać (nacierać) (armia)

III . uderzać <‑rza; imperf. ‑aj; form. perf. uderzyć> [udeʒatɕ] V. impers. (zwracać uwagę)

uderzyło mnie, że...

es fiel mir auf, dass ...

IV . uderzać <‑rza; imperf. ‑aj; form. perf. uderzyć> [udeʒatɕ] V. v. refl.

1. uderzać (potrącać przypadkowo):

uderzać się o coś

sich acus. an etw dat. [o. gegen etw] stoßen

uderzyłem się o kant stołu

ich habe mich an der Tischkante gestoßen

2. uderzać (dotykać celowo):

uderzać się w czoło

sich acus. an die Stirn tippen [o. greifen]

3. uderzać (zderzać się):

zusammenstoßen

uderzyć [udeʒɨtɕ]

uderzyć form. perf. od uderzać

Véase también: uderzać

I . uderzać <‑rza; imperf. ‑aj; form. perf. uderzyć> [udeʒatɕ] V. trans.

uderzać (zadawać cios):

uderzyć kogoś

jdm einen Schlag [o. Stoß] versetzen

uderzać kogoś w coś

jdn [in etw acus. ] stoßen

chopiec uderzył dziewczynkę w kolano

der Junge m hat das Mädchen ans Knie getreten

uderzyć [pięścią] w stół

[mit der Faust] auf den Tisch schlagen

locuciones, giros idiomáticos:

kto chce psa uderzyć, ten kij zawsze znajdzie provb.

will man den Hund prügeln, findet sich immer ein Stock m provb.

uderzyć na alarm

uderz w stół, a nożyce się odezwą provb.

getroffene Hunde mpl bellen provb.

II . uderzać <‑rza; imperf. ‑aj; form. perf. uderzyć> [udeʒatɕ] V. intr.

1. uderzać (tłuc):

uderzać w coś czymś

etw acus. mit etw einschlagen

uderzać młotkiem w ścianę

an die Wand hämmern

2. uderzać (spadać):

grad uderzał w szybę

der Hagel m schlug gegen die Scheibe

uderzać na kogoś/coś

auf jdn/etw prallen [o. niederprasseln]

sukces uderzył mu do głowy

der Erfolg m ist ihm zu Kopf gestiegen

3. uderzać:

uderzać (występować nagle) (lawa, źródło)

uderzać (występować nagle) (lawa, źródło)

4. uderzać:

uderzać (nacierać) (armia)

uderzać (nacierać) (armia)

III . uderzać <‑rza; imperf. ‑aj; form. perf. uderzyć> [udeʒatɕ] V. impers. (zwracać uwagę)

uderzyło mnie, że...

es fiel mir auf, dass ...

IV . uderzać <‑rza; imperf. ‑aj; form. perf. uderzyć> [udeʒatɕ] V. v. refl.

1. uderzać (potrącać przypadkowo):

uderzać się o coś

sich acus. an etw dat. [o. gegen etw] stoßen

uderzyłem się o kant stołu

ich habe mich an der Tischkante gestoßen

2. uderzać (dotykać celowo):

uderzać się w czoło

sich acus. an die Stirn tippen [o. greifen]

3. uderzać (zderzać się):

zusammenstoßen

opierzony [opjeʒonɨ] ADJ.

opierzony coloq.:

locuciones, giros idiomáticos:

ledwie [lub świeżo] opierzony

[völlig] unerfahren

ledwie [lub świeżo] opierzony

gerade flügge geworden

ledwie [lub świeżo] opierzony małżonek

zaperzony [zapeʒonɨ] ADJ. coloq.

1. zaperzony (rozgniewany):

2. zaperzony (zarośnięty perzem):

mit Unkraut bewachsen

pieprzony [pjepʃonɨ] ADJ. vulg.

verdammt vulg.

Scheiß- vulg.

uderzeniowo [udeʒeɲovo] ADV. MED.

uderzeniowo (w dużej dawce)

in großen Dosen

podać lekarstwo uderzeniowo

Arznei in großen Dosen verabreichen

uderzeniowy [udeʒeɲovɨ] ADJ.

1. uderzeniowy MED.:

dawka uderzeniowa

sehr hohe Dosis f

2. uderzeniowy FÍS.:

fala uderzeniowa

3. uderzeniowy MILIT.:

grupa uderzeniowa

uderzający [udeʒajontsɨ] ADJ. elev.

uderzający podobieństwo:

uderzający

uderzający

uderzająco [udeʒajontso] ADV. elev.

uderzająco podobny:

uderzająco

uderzająco

korzonek <gen. ‑nka, pl. ‑nki> [koʒonek] SUST. m

korzonek dim. od korzeń

[kleine] Wurzel f

Véase también: korzeń

korzeń <gen. ‑enia, pl. ‑enie> [koʒeɲ] SUST. m

1. korzeń BOT.:

Wurzel f

2. korzeń (dolna część organu):

korzeń włosa/zęba

Haar-/Zahnwurzel f

wyrwać coś z korzeniami

etw mit Stumpf und Stiel beseitigen

wyrwać coś z korzeniami

etw mit der Wurzel ausrotten

zapuścić korzenie

Wurzeln schlagen

zapuścić korzenie

3. korzeń (przyprawy):

4. korzeń fig. (podstawa):

Wurzel f

skorzonera <gen. ‑ry, pl. ‑ry> [skorzonera] SUST. f BOT.

Schwarzwurzel f

zamierzony [zamjeʒonɨ] ADJ. elev.

zamierzony skutek, efekt

zamierzony atak

kontruderzenie <gen. ‑ia, pl. ‑ia> [kontrudeʒeɲe] SUST. nt MILIT.

kontruderzenie

kontruderzenie

oburzony [obuʒonɨ] ADJ.

oburzony na kogoś/coś

über jdn/etw empört [o. entrüstet]

wkurzony [fkuʒonɨ] ADJ. coloq.

[total] verärgert

genervt coloq.

zwarzony [zvaʒonɨ] ADJ. elev. (niezadowolony)

niedergeschlagen

cały dzień chodziła zwarzona

den ganzen Tag war sie niedergeschlagen

¿Quieres añadir alguna palabra, frase o traducción?

Proponnos una nueva entrada.

Consultar el diccionario

polaco

Página en Deutsch | Български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski