Traducciones de „Stories“ en el diccionario alemán » polaco

Store <‑s, ‑s> [stɔː, stoːɐ̯] SUST. m (Vorhang)

Store

stora f

Store

zasłona f

I . stö̱ren [ˈʃtøːrən] V. trans.

1. stören (belästigen):

jdn [bei etw] stören

przeszkadzać [form. perf. przeszkodzić] komuś [w czymś]

lassen Sie sich durch mich nicht stören

proszę sobie nie przeszkadzać z mojego powodu

stört es Sie, wenn ich rauche?

czy nie będzie panu/pani przeszkadzać, jeżeli zapalę?

es gibt so einiges, was mich an ihm stört

jest coś takiego, co mi w nim przeszkadza

2. stören (unterbrechen):

stören Rede, Veranstaltung

przerywać [form. perf. przerwać]

3. stören (beeinträchtigen):

stören Empfang, Verkehr, Ordnung, Frieden

zakłócać [form. perf. zakłócić]

stören Leitung

przerywać [form. perf. przerwać]

II . stö̱ren [ˈʃtøːrən] V. intr. (lästig sein)

stören

przeszkadzać

störe ich?

[nie] przeszkadzam?

bitte nicht stören!

proszę nie przeszkadzać!

die Musik stört bei der Arbeit

muzyka f przeszkadza w pracy

ich empfinde es als störend, wenn ihr ständig kichert

to jest dla mnie uciążliwe, kiedy wy ciągle chichoczecie

III . stö̱ren [ˈʃtøːrən] V. v. refl. coloq. (Anstoß nehmen)

sich an etw dat. stören

gorszyć [form. perf. z‑] się czymś

Véase también: gestört

gestö̱rt [gə​ˈʃtøːɐ̯t] ADJ.

1. gestört PSICO. (nicht harmonisch):

gestört Ehe, Familie

skłócony

2. gestört (verwirrt):

gestört Kind, Tier

niespokojny

geistig/psychisch gestört

z zaburzeniami emocjonalnymi/psychicznymi

Fri̱e̱s <‑es, ‑e> [friːs] SUST. m ARQUIT.

Fries

fryz m

pri̱e̱s [priːs] V.

pries imperf. von preisen

Véase también: preisen

pre̱i̱sen <preist, pries, gepriesen> [ˈpraɪzən] V. trans. elev.

preisen

chwalić

preisen

wychwalać

sich glücklich preisen [können]

[móc] uważać się za szczęśliwego

Ka̱ries <‑, sin pl. > [ˈkaːri̯ɛs] SUST. f MED.

Karies

próchnica f

I . sto̱ßen <stößt, stieß, gestoßen> [ˈʃtoːsən] V. trans.

1. stoßen:

stoßen (schubsen)

[po]pchnąć

stoßen (schubsen)

szturchnąć

stoßen (mit dem Fuß)

kopać [form. perf. kopnąć]

er wurde zur Seite gestoßen

został odepchnięty na bok

sich dat. den Kopf an der Wand stoßen

uderzyć się głową o ścianę

jdn vor den Kopf stoßen coloq.

urazić kogoś

2. stoßen (stechen):

stoßen

zadać cios

er hat ihm ein Messer in den Arm gestoßen

wbił mu nóż w ramię

ein Loch in etw stoßen

przedziurawiać [form. perf. przedziurawić] coś

3. stoßen (werfen):

stoßen Kugel

pchać [form. perf. pchnąć]

stoßen Stein

rzucać [form. perf. rzucić]

4. stoßen (zerkleinern):

stoßen

zmielić

stoßen

rozgniatać [form. perf. rozgnieść]

stoßen

rozkruszać [form. perf. rozkruszyć]

5. stoßen suizo (schieben):

stoßen

popychać

stoßen

pchać [form. perf. pchnąć]

II . sto̱ßen <stößt, stieß, gestoßen> [ˈʃtoːsən] V. intr.

1. stoßen +sein (berühren):

gegen jdn/etw stoßen

zderzyć się z kimś/czymś

sie stieß an [o. gegen] die Scheibe

uderzyła się o szybę

mit dem Kopf gegen die Wand stoßen

uderzyć głową o ścianę

2. stoßen +haben (einen Stoß geben):

mit dem Fuß gegen die Tür stoßen

kopnąć nogą w drzwi

sie stieß mit dem Messer nach ihm

pchnęła go nożem

der Stier stieß mit den Hörnern nach ihm

byk m wziął go na rogi

3. stoßen +sein (grenzen):

an etw acus. stoßen

przylegać do czegoś

an etw acus. stoßen

stykać się z czymś

4. stoßen +sein (finden):

auf jdn/etw stoßen

natknąć się na kogoś/coś

auf Erdöl stoßen

natrafić na ropę naftową

5. stoßen +sein (sich anschließen):

zu jdm stoßen

przyłączać [form. perf. przyłączyć] się do kogoś

6. stoßen +sein (konfrontiert werden mit):

auf Ablehnung acus. stoßen

spotkać się z odmową

auf Widerstand stoßen

napotykać [form. perf. napotkać] na opór

7. stoßen +haben suizo (schieben, drücken):

stoßen

przesuwać [form. perf. przesunąć] się

III . sto̱ßen <stößt, stieß, gestoßen> [ˈʃtoːsən] V. v. refl.

1. stoßen (sich verletzen):

sich an etw dat. stoßen

uderzyć się w [lub o] coś

ich habe mich an dem Schrank gestoßen

uderzyłem się o szafę

ich habe mich am Kopf gestoßen

uderzyłem się w głowę

2. stoßen (Anstoß nehmen):

sich an etw dat. stoßen

gorszyć [form. perf. z‑] się czymś

stọcken [ˈʃtɔkən] V. intr.

1. stocken +haben:

stocken (stillstehen) (Gespräch)

urywać się

stocken (stillstehen) (Gespräch)

nie kleić się coloq.

stocken (Verkehr)

zatrzymać się

stocken (Verhandlungen)

utknąć w martwym punkcie

mir stockt der Atem

zaparło mi dech

ins Stocken geraten

zatrzymać [lub urwać] się

2. stocken +haben (stammeln):

stocken

jąkać się

3. stocken +haben o sein al. s., austr., suizo:

stocken (gerinnen)

krzepnąć [form. perf. s‑]

stocken (Milch)

zsiadać [form. perf. zsiąść] się

stocken (Eier)

ścinać [form. perf. ściąć] się

4. stocken +haben:

stocken (Stockflecken bekommen)

pleśnieć [form. perf. s‑]

stocken (Papier)

żółknąć [form. perf. z‑ z‑]