polaco » alemán

polaco)

Mostrar un resumen de todos los resultados

znaczek: sustantivo
mniszek: sustantivo
śnieżek: sustantivo
zniżać: I. verbo transitivo II. verbo reflexivo
zniżka: sustantivo
zniżyć
znicz: sustantivo
znieść
znikać: verbo intransitivo
znikąd: adverbio
guzek: sustantivo
wózek: sustantivo
byczek: sustantivo
bączek: sustantivo
koczek: sustantivo
loczek: sustantivo
łuczek: sustantivo
maczek: sustantivo
meszek: sustantivo

Los resultados a continuación se escriben de forma parecida: mniszek , znaczek , śnieżek , meszek , maczek , łuczek , loczek , koczek , bączek , byczek , wózek , guzek , znikąd , znikać , znieść , znicz , zniżyć , zniżka y/e zniżać

znaczek <gen. ‑czka, pl. ‑czki> [znatʃek] SUST. m

Zeichen nt

mniszek <gen. ‑szka, pl. ‑szki> [mɲiʃek] SUST. m BOT.

mniszek

Löwenzahn m

śnieżek <gen. ‑żku, sin pl. > [ɕɲeʒek] SUST. m coloq.

śnieżek dim. od śnieg

prószy śnieżek

es schneit

Véase también: śnieg

śnieg <gen. ‑u, pl. ‑i> [ɕɲek] SUST. m

śnieg

Schnee m

pada/prószy/sypie śnieg

es schneit

śnieg z deszczem

Schneeregen m

śnieg skrzypi pod nogami

der Schnee knirscht unter den Füßen

miękki/puszysty/zbity/twardy śnieg

weicher/flockiger/fester/harter Schnee

locuciones, giros idiomáticos:

ktoś/coś obchodzi kogoś tyle, co zeszłoroczny śnieg

jd/etw interessiert jdn nicht die Bohne coloq.

I . zniżać <‑ża; form. perf. zniżyć> [zɲiʒatɕ] V. trans.

1. zniżać (przesuwać w dół, opuszczać):

zniżać

senken

zniżać

verringern

zniżać lot

tiefer fliegen

zniżać lot

die Flughöhe reduzieren [o. verringern]

zniżać głos

die Stimme senken

2. zniżać (zmniejszać):

zniżać ceny, podatek

senken

zniżać ceny, podatek

reduzieren

II . zniżać <‑ża; form. perf. zniżyć> [zɲiʒatɕ] V. v. refl.

1. zniżać (opadać):

zniżać

fallen

zniżać

sinken

2. zniżać gen. form. imperf.:

zniżać (stawać się coraz niższym) (teren)

abfallen

3. zniżać (dostosowywać się):

zniżać się do czegoś

sich acus. an etw acus. anpassen

4. zniżać (poniżać się):

nie zniżać się do czegoś

etw unter seiner Würde finden

zniżka <gen. ‑ki, pl. ‑ki> [zɲiʃka] SUST. f

zniżka

[Preis]nachlass m

zniżka

Rabatt m

ze zniżką

mit Ermäßigung

ze zniżką

ermäßigt

50% zniżki

50% Rabatt [o. Preisnachlass]

otrzymać zniżkę

eine Ermäßigung erhalten

korzystać ze zniżki

eine Ermäßigung genießen

udzielić [komuś] zniżki

[jdm] eine Ermäßigung gewähren

być uprawnionym do zniżki

Anspruch auf Ermäßigung haben

przysługuje mi zniżka

ich habe einen Anspruch auf Ermäßigung

zniżyć [zɲiʒɨtɕ]

zniżyć form. perf. od zniżać

Véase también: zniżać

I . zniżać <‑ża; form. perf. zniżyć> [zɲiʒatɕ] V. trans.

1. zniżać (przesuwać w dół, opuszczać):

zniżać

senken

zniżać

verringern

zniżać lot

tiefer fliegen

zniżać lot

die Flughöhe reduzieren [o. verringern]

zniżać głos

die Stimme senken

2. zniżać (zmniejszać):

zniżać ceny, podatek

senken

zniżać ceny, podatek

reduzieren

II . zniżać <‑ża; form. perf. zniżyć> [zɲiʒatɕ] V. v. refl.

1. zniżać (opadać):

zniżać

fallen

zniżać

sinken

2. zniżać gen. form. imperf.:

zniżać (stawać się coraz niższym) (teren)

abfallen

3. zniżać (dostosowywać się):

zniżać się do czegoś

sich acus. an etw acus. anpassen

4. zniżać (poniżać się):

nie zniżać się do czegoś

etw unter seiner Würde finden

znicz <gen. ‑a, pl. ‑e> [zɲitʃ] SUST. m

znicz

Grablicht nt

znicz olimpijski

olympisches Feuer nt

zapalić znicz

ein Grablicht anzünden

znieść [zɲeɕtɕ]

znieść form. perf. od znosić

Véase también: znosić

I . znosić <‑si; form. perf. znieść> [znoɕitɕ] V. trans.

1. znosić (przenosić w dół):

znosić

hinuntertragen

znosić

heruntertragen

2. znosić (niosąc, zabrać):

znieść piłkarza z boiska

einen Fussballspieler vom Feld tragen

3. znosić < form. perf. na‑> (gromadzić):

znosić

zusammentragen

znosić

zusammenbringen

4. znosić (powodować zmianę kursu):

znosić

vom Kurs abkommen lassen

znosić samolot, statek, łódź

abtreiben

5. znosić (przesuwać siłą nurtu):

znosić

abtragen

znosić most

wegschwemmen

znosić most

fortschwemmen

znosić tamę

durchbrechen

znieść coś z powierzchni ziemi

etw dem Erdboden gleichmachen

6. znosić:

znosić (złożyć jaja) (kura) jajka

legen

7. znosić (unieważniać):

znosić ustawę

aufheben

znosić ustawę

außer Kraft setzen

znosić kontrolę, ograniczenia, zakaz

aufheben

8. znosić (być cierpliwym wobec jakiejś niedogodności):

znosić ból, niewygody

ertragen

znosić ból, niewygody

erdulden

9. znosić (być podatnym na wpływ):

znosić

vertragen

znosić

aushalten

arbuzy źle znoszą transport

Wassermelonen fpl vertragen den Transport [nur] sehr schlecht

10. znosić (tolerować):

znosić

aushalten

znosić

leiden

nie znoszę go

ich kann ihn nicht ausstehen [o. riechen coloq. ]

II . znosić <‑si; form. perf. znieść> [znoɕitɕ] V. v. refl.

1. znosić (tolerować się nawzajem):

znosić

sich acus. vertragen

znosić

miteinander auskommen

oni się nie znoszą

sie können sich nicht ausstehen [o. riechen coloq. ]

2. znosić (neutralizować się):

znosić

sich acus. aufheben

znikać <‑ka; form. perf. zniknąć> [zɲikatɕ] V. intr.

1. znikać (chować się):

znikać

verschwinden

słońce zniknęło za chmurami

die Sonne f verschwand [o. verbarg sich] hinter den Wolken

statek zniknął za horyzontem

das Schiff nt entschwand am Horizont elev.

zniknąć z pola widzenia

von der Bildfläche [o. aus dem Blickfeld] verschwinden

2. znikać (odchodzić):

znikać

verschwinden

znikać

untertauchen coloq.

znikać bez śladu

spurlos verschwinden

zniknąć w tłumie

in der Menge untertauchen coloq.

zniknąć jak kamfora

sang- und klanglos verschwinden

znikać ze sceny

die Bühne verlassen

znikać ze sceny

von der Bühne abtreten [o. verschwinden]

znikać z czyjegoś życia

aus jds Leben verschwinden

3. znikać (być kradzionym):

znikać

verschwinden

znikać

gestohlen sein

4. znikać (przestać istnieć):

uśmiech zniknął z jej twarzy

das Lächeln nt schwand aus ihrem Gesicht elev.

budynek zniknął z powierzchni ziemi

das Gebäude nt verschwand von der Erde

znikąd [zɲikont] ADV.

znikąd

nirgendher

znikąd

von nirgends [o. nirgendwo]

człowiek znikąd

Nobody m

znikąd nie otrzymać pomocy

von nirgendwoher [o. niemandem] Hilfe bekommen

guzek <gen. ‑zka, pl. ‑zki> [guzek] SUST. m

1. guzek (bąbel, nierówność):

guzek

kleine Beule f

2. guzek MED.:

guzek

Knötchen nt

guzki krwawicze

Hämorrhoiden pl.

wózek <gen. ‑zka, pl. ‑zki> [vuzek] SUST. m

1. wózek (pojazd do przewożenia):

wózek

Karre f

wózek

Karren m

wózek dziecięcy

Kinderwagen m

wózek spacerowy

[Kinder]sportwagen m

wózek spacerowy

Buggy m

jechać na jednym [lub tym samym] wózku coloq.

in einem [o. im selben] [o. im gleichen] Boot sitzen coloq.

2. wózek (szpitalny):

wózek

[fahrbare] Liege f

wózek

[fahrbares] Bett nt

3. wózek (inwalidzki):

wózek

Rollstuhl m

być przykutym do wózka

an den Rollstuhl gefesselt sein fig.

4. wózek TÉC.:

wózek górniczy

Hund m

wózek suwnicy

Laufkatze f

byczek <gen. ‑czka, pl. ‑czki> [bɨtʃek] SUST. m

1. byczek (młody byk):

byczek

Bullenkalb nt

2. byczek fig. (rosły mężczyzna):

byczek

junger, gesunder Mann m

byczek

Bulle m coloq.

bączek <gen. ‑czka, pl. ‑czki> [bontʃek] SUST. m

1. bączek coloq. dim. od bąk ZOOL.

bączek

Bremse f

bączek

Hummel f

2. bączek coloq. dim. od bąk

bączek

Kreisel m

bączek

Knirps m

3. bączek (łódź wiosłowa):

bączek

Beiboot nt

Véase también: bąk

bąk <gen. ‑a, pl. ‑i> [boŋk] SUST. m

1. bąk coloq. (trzmiel):

bąk

Brummer m coloq.

bąk

Hummel f

2. bąk ZOOL. (owad dwuskrzydły):

bąk

Bremse f

bąk

Bremsfliege f

pijany jak bąk coloq.

blau wie ein Veilchen nt coloq.

pijany jak bąk coloq.

voll wie eine Strandhaubitze f coloq.

opić się jak bąk coloq. (napić się czegoś w dużej ilości)

sich acus. voll trinken

opić się jak bąk (upić się)

sich acus. voll laufen lassen coloq.

zbijać bąki coloq.

Däumchen drehen coloq.

zbijać bąki coloq.

auf der faulen Haut liegen coloq.

3. bąk (zabawka):

bąk

Kreisel m

4. bąk coloq. (dziecko):

bąk

Fratz m coloq.

bąk

Knirps m coloq.

5. bąk coloq. (wiatry):

bąk

Pup[s] m coloq.

bąk

Furz m coloq.

puścić bąka

einen fahren lassen coloq.

puścić bąka

pup[s]en coloq.

puścić bąka

furzen coloq.

koczek <gen. ‑czka, pl. ‑czki> [kotʃek] SUST. m

koczek dim. od kok

koczek

[kleiner] Knoten m

koczek

[kleiner] Dutt m

Véase también: kok , kok

kok² <gen. ‑a, pl. ‑owie> [kok] SUST. m (kucharz okrętowy)

kok

Schiffskoch m

kok

Smutje m

kok¹ <gen. ‑a, pl. ‑i> [kok] SUST. m (fryzura)

kok

Haarknoten m

kok

Dutt m coloq.

włosy upięte w kok

hochgestecktes Haar nt

loczek <gen. ‑czka, pl. ‑czki> [lotʃek] SUST. m

loczek

Löckchen nt

łuczek <gen. ‑czku, pl. ‑czki> [wutʃek] SUST. m coloq.

łuczek dim. od łuk

łuczek

kleiner Bogen m

Véase también: łuk

łuk <gen. ‑u, pl. ‑i> [wuk] SUST. m

1. łuk (broń):

łuk

Bogen m

napiąć łuk

den Bogen spannen

świetnie strzelał z łuku

er war ein hervorragender Bogenschütze m

tere-fere kuku, strzela baba z łuku coloq.

es ist nur blödes Geschwätz nt

2. łuk ARQUIT.:

łuk

Bogen m

łuk gotycki

gotischer Bogen

łuk tryumfalny

Triumphbogen m

łuk romański

romanischer Bogen

3. łuk (półkole):

łuk

Bogen m

nagle wygiął się w łuk

plötzlich bog er sich krum

na łuku drogi

in der Kurve

łuk elektryczny ELECTR.

Lichtbogen m

łuk elektryczny ELECTR.

Bogenentladung f

łuk brwiowy

Augenbrauenbogen m

łuk nocny ASTRON

Nachtbogen m

omijać [kogoś/coś] szerokim łukiem

einen großen Bogen [um jdn/etw] machen

4. łuk:

łuk MÚS., MAT.

Bogen m

łuk frazowy

Phrasierungsbogen m

5. łuk DEP. (ewolucja narciarska):

łuk

Bogen m

maczek <gen. ‑czku, pl. ‑czki> [matʃek] SUST. m

1. maczek dim. od mak

maczek

[kleiner] Mohn m

2. maczek gen. pl (drobne litery):

pisać maczkiem

sehr klein schreiben

3. maczek gen. pl:

maczek (dekoracja do ciast z czekolady)

Schokoladenstreusel m lub nt

maczek (dekoracja do ciast z cukru)

Zuckerstreusel m lub nt

Véase también: mak

mak <gen. ‑u, pl. ‑i> [mak] SUST. m

1. mak BOT.:

mak

Mohn m

2. mak sin pl. (nasiona):

mak

Mohn[samen] mpl

było cicho jak makiem zasiał

es war mucksmäuschenstill coloq.

dobrać się jak w korcu maku

gut zusammenpassen

rozbić się w [lub na] drobny mak

in tausend Stücke zerspringen

meszek <gen. ‑szku, sin pl. > [meʃek] SUST. m

1. meszek (na owocach, skórze):

meszek

Flaum m

meszek

Flaumhaar nt

2. meszek (na materiale):

meszek

Flaum m

¿Quieres añadir alguna palabra, frase o traducción?

Proponnos una nueva entrada.

Consultar el diccionario

polaco

Traducciones de „zniżek“ en el diccionario polaco » alemán (Ir a alemán » polaco)

znaczek <gen. ‑czka, pl. ‑czki> [znatʃek] SUST. m

1. znaczek (pocztowy):

2. znaczek (odznaka):

3. znaczek (graficzny w tekście):

mniszek <gen. ‑szka, pl. ‑szki> [mɲiʃek] SUST. m BOT.

śnieżek <gen. ‑żku, sin pl. > [ɕɲeʒek] SUST. m coloq.

śnieżek dim. od śnieg

Véase también: śnieg

śnieg <gen. ‑u, pl. ‑i> [ɕɲek] SUST. m

locuciones, giros idiomáticos:

I . zniżać <‑ża; form. perf. zniżyć> [zɲiʒatɕ] V. trans.

1. zniżać (przesuwać w dół, opuszczać):

2. zniżać (zmniejszać):

II . zniżać <‑ża; form. perf. zniżyć> [zɲiʒatɕ] V. v. refl.

1. zniżać (opadać):

2. zniżać gen. form. imperf.:

3. zniżać (dostosowywać się):

4. zniżać (poniżać się):

zniżka <gen. ‑ki, pl. ‑ki> [zɲiʃka] SUST. f

zniżyć [zɲiʒɨtɕ]

zniżyć form. perf. od zniżać

Véase también: zniżać

I . zniżać <‑ża; form. perf. zniżyć> [zɲiʒatɕ] V. trans.

1. zniżać (przesuwać w dół, opuszczać):

2. zniżać (zmniejszać):

II . zniżać <‑ża; form. perf. zniżyć> [zɲiʒatɕ] V. v. refl.

1. zniżać (opadać):

2. zniżać gen. form. imperf.:

3. zniżać (dostosowywać się):

4. zniżać (poniżać się):

znicz <gen. ‑a, pl. ‑e> [zɲitʃ] SUST. m

znieść [zɲeɕtɕ]

znieść form. perf. od znosić

Véase también: znosić

I . znosić <‑si; form. perf. znieść> [znoɕitɕ] V. trans.

1. znosić (przenosić w dół):

2. znosić (niosąc, zabrać):

3. znosić < form. perf. na‑> (gromadzić):

4. znosić (powodować zmianę kursu):

5. znosić (przesuwać siłą nurtu):

6. znosić:

7. znosić (unieważniać):

8. znosić (być cierpliwym wobec jakiejś niedogodności):

9. znosić (być podatnym na wpływ):

10. znosić (tolerować):

II . znosić <‑si; form. perf. znieść> [znoɕitɕ] V. v. refl.

1. znosić (tolerować się nawzajem):

2. znosić (neutralizować się):

znikać <‑ka; form. perf. zniknąć> [zɲikatɕ] V. intr.

1. znikać (chować się):

2. znikać (odchodzić):

3. znikać (być kradzionym):

4. znikać (przestać istnieć):

znikąd [zɲikont] ADV.

guzek <gen. ‑zka, pl. ‑zki> [guzek] SUST. m

1. guzek (bąbel, nierówność):

2. guzek MED.:

wózek <gen. ‑zka, pl. ‑zki> [vuzek] SUST. m

1. wózek (pojazd do przewożenia):

2. wózek (szpitalny):

3. wózek (inwalidzki):

4. wózek TÉC.:

byczek <gen. ‑czka, pl. ‑czki> [bɨtʃek] SUST. m

1. byczek (młody byk):

2. byczek fig. (rosły mężczyzna):

bączek <gen. ‑czka, pl. ‑czki> [bontʃek] SUST. m

1. bączek coloq. dim. od bąk ZOOL.

2. bączek coloq. dim. od bąk

3. bączek (łódź wiosłowa):

Véase también: bąk

bąk <gen. ‑a, pl. ‑i> [boŋk] SUST. m

1. bąk coloq. (trzmiel):

2. bąk ZOOL. (owad dwuskrzydły):

3. bąk (zabawka):

4. bąk coloq. (dziecko):

5. bąk coloq. (wiatry):

koczek <gen. ‑czka, pl. ‑czki> [kotʃek] SUST. m

koczek dim. od kok

Véase también: kok , kok

kok² <gen. ‑a, pl. ‑owie> [kok] SUST. m (kucharz okrętowy)

kok¹ <gen. ‑a, pl. ‑i> [kok] SUST. m (fryzura)