Traducciones de „nadchodzili“ en el diccionario polaco » alemán

nadchodzić <‑dzi; form. perf. nadejść> [natxodʑitɕ] V. intr.

1. nadchodzić:

nadchodzić (zbliżać się) (człowiek)

[an]kommen

nadchodzić (zbliżać się) (człowiek)

sich acus. nähern

2. nadchodzić:

nadchodzić (nadciągać) (burza)

heraufziehen

nadchodzić (nadciągać) (burza)

im Anzug sein

3. nadchodzić:

nadchodzić (następować) (lato, rok)

kommen

nadchodzić (następować) (lato, rok)

[heran]nahen

nadchodzić (śmierć)

nahen

w nadchodzącym roku

im kommenden Jahr

4. nadchodzić:

nadchodzić (docierać) (list)

eingehen

nadchodzić (pociąg)

ankommen

nadchodzić (pociąg)

eintreffen

I . nachodzić <‑dzi; form. perf. najść> [naxodʑitɕ] V. intr.

1. nachodzić (przychodzić):

nachodzić kogoś w domu

jdn überfallen fig. coloq.

2. nachodzić fig.:

nachodzić (ogarniać) (myśli, obawy, wątpliwości)

überkommen

nachodzić (ogarniać) (myśli, obawy, wątpliwości)

beschleichen

3. nachodzić (przykrywać):

nachodzić na coś (listwa, materiał)

etw acus. überlappen

II . nachodzić <‑dzi; form. perf. najść> [naxodʑitɕ] V. v. refl.

nachodzić (zmęczyć się chodzeniem) (człowiek)

viel [o. lange] laufen

nachodzić (zmęczyć się chodzeniem) (człowiek)

sich acus. ablaufen coloq.

nachodziłam się dziś po sklepach coloq.

ich bin heute viel [o. lange] durch die Geschäfte gelaufen coloq.

odchodzić <‑dzi; form. perf. odejść> [otxodʑitɕ] V. intr.

1. odchodzić (oddalać się):

odchodzić

weggehen

odchodzić

fortgehen

odchodzić z kwitkiem

unverrichteter Dinge weggehen [o. abziehen]

odejść skądś z gołymi rękami

mit leeren Händen [weg]gehen [o. abziehen]

odejść na wieczną wachtę

die ewige Ruhe finden elev.

ktoś odszedł jak zmyty

wie ein begossener Pudel m davongehen

murzyn zrobił swoje, murzyn może odejść provb.

der Mohr m hat seine Schuldigkeit getan, [der Mohr kann gehen]

odchodzić od zmysłów

die Besinnng verlieren

odeszła komuś ochota

jmd hat die Lust verloren

odejść w przeszłość

in Vergessenheit geraten

odejść w przeszłość

dem Vergessen anheimfallen

odejść w przeszłość

Vergangenheit f sein elev.

odchodzić od rozumu [lub zmysłów] ze zmartwienia

vor Sorge den Verstand verlieren [o. [wie] von Sinnen sein]

2. odchodzić coloq.:

odchodzić (odjeżdżać) (pociąg, autobus)

abfahren

3. odchodzić elev. (umierać):

odchodzić

heimgehen elev.

odchodzić

von uns gehen elev.

4. odchodzić (zwalniać się z pracy):

odchodzić na emeryturę

in Pension gehen

odejść ze stanowiska

seine Stelle aufgeben [o. räumen]

5. odchodzić:

odchodzić (rozgałęziać się) (gałęzie)

sich acus. verzweigen

odchodzić (rozgałęziać się) (gałęzie)

ansetzen

6. odchodzić:

odchodzić (krzyżować się) (ulice)

abzweigen

7. odchodzić:

odchodzić (odpadać) (lakier, farba)

abgehen

odchodzić (odpadać) (lakier, farba)

abblättern

8. odchodzić (opuszczać kogoś):

odejść od kogoś

jdn verlassen

I . podchodzić <‑dzi; form. perf. podejść> [potxodʑitɕ] V. intr.

1. podchodzić (zbliżać się):

podchodzić do czegoś [lub pod coś]

sich acus. etw dat. nähern

podchodzić do czegoś [lub pod coś]

an etw acus. herangehen

podchodzić do egzaminu

eine Prüfung ablegen

podchodzić do lądowania

zur Landung ansetzen

nie podchodź bez kija

jdn mit Glacéhandschuhen anfassen

2. podchodzić (wspinać się):

podchodzić

bergauf gehen

podchodzić

hinaufsteigen

serce podchodzi komuś do gardła

jdm bleibt [fast] das Herz nt stehen

żołądek podszedł komuś do gardła

das Herz rutschte jdm in die Hose

3. podchodzić (wypełnić się cieczą):

piwnica podeszła wodą

der Keller m stand unter Wasser

4. podchodzić fig. (traktować):

podchodzić do kogoś życzliwie/z wyrozumiałością

jdn wohlwollend/verständnisvoll behandeln

II . podchodzić <‑dzi; form. perf. podejść> [potxodʑitɕ] V. trans.

1. podchodzić (tropić):

podchodzić zwierzynę

sich acus. an ein Tier anpirschen

2. podchodzić (oszukać):

łatwo go podejść

er ist leicht zu täuschen [o. hintergehen]

I . zachodzić <‑dzi; form. perf. zajść> [zaxodʑitɕ] V. trans. (podchodzić od tyłu)

zachodzić

von hinten kommen

zachodzić kogoś

jdn [von hinten] überraschen

II . zachodzić <‑dzi; form. perf. zajść> [zaxodʑitɕ] V. intr.

1. zachodzić (docierać):

zachodzić

ankommen

zaszli aż na drugi koniec miasta

sie sind bis zum anderen Stadtende gelangt

zachodzić w głowę

sich dat. den Kopf zerbrechen fig. coloq.

2. zachodzić (odwiedzać):

zachodzić do kogoś

bei jdm vorbeischauen [o. vorbeikommen] coloq.

3. zachodzić:

zachodzić (znikać z nieboskłonu) (słońce, księżyc)

untergehen

4. zachodzić (zdarzać się):

zachodzić

kommen

zaszło nieporozumienie/zaszła pomyłka

es war ein Missverständnis/Irrtum

zaszły nowe okoliczności

die Umstände mpl haben sich geändert

zajść w ciążę

schwanger werden

5. zachodzić (pokrywać się):

zachodzić

anlaufen

lustro zaszło parą

der Spiegel m ist beschlagen

6. zachodzić gen. form. imperf. (nakładać się):

zachodzić

überdecken

zachodzić na siebie

sich acus. überlappen [o. überdecken]