Traducciones de „Klokken“ en el diccionario alemán » polaco

klo̱nen [kloːnən] V. trans. BIOL.

klonen

klonować [form. perf. s‑]

das Klonen

klonowanie nt

I . klọppen [ˈklɔpən] V. trans. al. norte (klopfen)

kloppen Steine

rozbijać [form. perf. rozbić]

kloppen Teppich

trzepać [form. perf. wy‑]

II . klọppen [ˈklɔpən] V. v. refl. coloq. (sich prügeln)

sich [mit jdm] kloppen

tłuc się [z kimś] coloq.

die Kinder haben sich gekloppt

dzieci ntpl pobiły się

klọtzen V. intr. coloq.

1. klotzen (arbeiten):

klotzen

zasuwać coloq.

klotzen

pracować pełną parą coloq.

2. klotzen (angeben):

klotzen

iść [form. perf. pójść] na całość

klotzen, nicht kleckern

robić [form. perf. z‑] coś z rozmachem

I . klọpfen [ˈklɔpfən] V. intr.

1. klopfen (leicht schlagen):

[an die Tür] klopfen

pukać [form. perf. za‑] [do drzwi]

ans Fenster/an [o. gegen] die Wand klopfen

stukać [form. perf. za‑] w okno/ścianę

mit dem Spazierstock klopfen

zastukać laską

das Klopfen

stukanie nt

2. klopfen (schlagen):

jdm auf die Schulter klopfen

klepać [form. perf. po‑] kogoś po ramieniu

3. klopfen:

klopfen (pulsieren) (Herz)

bić

klopfen (pulsieren) (Herz)

pukać

mit klopfendem Herzen

z walącym sercem

4. klopfen:

klopfen (hämmern) (Specht)

stukać [form. perf. za‑]

II . klọpfen [ˈklɔpfən] V. trans.

1. klopfen (entfernen):

sich dat. den Schnee vom Mantel/von den Schuhen klopfen

strzepywać [form. perf. strzepać] sobie śnieg z płaszcza/butów

2. klopfen (hämmern):

einen Nagel in die Wand klopfen

wbijać [form. perf. wbić] gwóźdź w ścianę

3. klopfen (ausklopfen):

klopfen Teppich

trzepać [form. perf. wy‑]

4. klopfen (mürbe machen):

klopfen Schnitzel, Roulade, Fleisch

rozbijać [form. perf. rozbić]

5. klopfen (zerkleinen):

klopfen Steine

rozłupywać [form. perf. rozłupać]

6. klopfen (ausdrücken):

den Takt klopfen

wybijać [form. perf. wybić] takt

Sprüche klopfen coloq.

rzucać frazesami

III . klọpfen [ˈklɔpfən] V. impers.

es klopft [an der Tür]

słychać pukanie [do drzwi]

es klopft [an der Tür]

ktoś puka

klạcken [ˈklakən] V. intr. coloq.

klacken

klapać [form. perf. klapnąć]

klịcken [ˈklɪkən] V. intr.

1. klicken (metallisch klingen):

klicken

brzęczeć [form. perf. brzęknąć]

das Klicken

brzęk m

2. klicken INFORM.:

klicken

klikać [form. perf. kliknąć]

(„klick“ machen) [mit der Maus] auf etw acus. klicken

kliknąć na coś [myszką]

[auf etw] doppelt klicken

kliknąć [na coś] dwa razy

I . lọcken [ˈlɔkən] V. trans.

1. locken (kräuseln):

locken Haare

zakręcić

sich dat. das Haar locken lassen

robić [form. perf. z‑] sobie loki

2. locken (verlockend sein):

locken Person

kusić [form. perf. s‑]

ein lockenes Angebot

kusząca propozycja f

das Angebot lockt mich sehr

ta oferta f bardzo mnie kusi

mich lockt es jedes Jahr in die Karibik

co roku ciągnie mnie na Karaiby

3. locken (anlocken):

locken Tier, Person

wabić [form. perf. z‑]

ein Tier in einen Käfig locken

zwabić zwierzę do klatki

jdn in einen Hinterhalt [o. eine Falle] locken

zwabić kogoś w zasadzkę [lub pułapkę]

II . lọcken [ˈlɔkən] V. v. refl.

locken

kręcić [form. perf. s‑] się

seine Haare locken sich

on ma kręcone włosy

gelocktes Haar

loki mpl

Véase también: gelockt

gelọckt [gə​ˈlɔkt] ADJ.

gelockt Haare

kręcony

gelockt Mensch

kędzierzawy

sie hatte langes gelocktes Haar

[ona] miała długie kręcone włosy

seine Frau war schwarzhaarig und gelockt

jego żona f była czarnowłosa i kędzierzawa

blọcken [ˈblɔkən] V. trans., intr.

blocken DEP. (sperren)

blokować [form. perf. za‑]

blocken (Boxer)

odeprzeć

Klo̱ben <‑s, ‑> [ˈkloːbən] SUST. m

1. Kloben (Holzklotz):

Kloben

kloc m

2. Kloben fig coloq. (Mensch):

Kloben

prymityw m pey. coloq.

Kloben

prostak m pey.

Kloben

gbur m pey.

klö̱nen [ˈkløːnən] V. intr. al. norte

[mit jdm] klönen

gawędzić [form. perf. po‑] sobie [z kimś]

Kloa̱ke <‑, ‑n> [klo​ˈaːkə] SUST. f

Kloake

kloaka f

blö̱ken [ˈbløːkən] V. intr.

blöken Schaf

beczeć [form. perf. beknąć]

blöken Rind

ryczeć [form. perf. ryknąć]

Kọkke <‑, ‑n> [ˈkɔkə] SUST. f BIOL.

Kokke

ziarniak m

Token <‑s, ‑s> SUST. nt INFORM.

Token

token m

I . kle̱ben [ˈkleːbən] V. intr.

1. kleben (klebrig sein):

kleben

kleić się

2. kleben (haften):

[an etw dat.] kleben

przyklejać [form. perf. przykleić] się [do czegoś]

dieses Pflaster klebt gut/schlecht

ten plaster m dobrze/źle się trzyma

diese Folie klebt von selbst

ta folia f jest samoprzylepna

das Hemd klebte ihm am Körper

koszula f kleiła mu się do ciała

an seinen Händen klebt Blut

jego ręce fpl są brudne od krwi

3. kleben fig coloq. (festhalten an):

an etw dat. kleben

trzymać się czegoś

an seinem Posten kleben

trwać na posterunku

immer bleibt die ganze Hausarbeit an mir kleben

zawsze wszystkie prace fpl domowe spoczywają na mnie

die Verantwortung bleibt letztlich am Vorgesetzten kleben

ostatecznie [i tak] odpowiedzialność f spoczywa na przełożonych

ich bin in der fünften Klasse kleben geblieben

zimowałem w piątej klasie coloq.

II . kle̱ben [ˈkleːbən] V. trans.

1. kleben (befestigen):

etw an die Wand kleben

przyklejać [form. perf. przykleić] coś na ścianie

jdm eine kleben coloq.

dać komuś w twarz

2. kleben (zusammenkleben, reparieren):

kleben Film, Tonband

kleić [form. perf. s‑]

I . kla̱gen [ˈklaːgən] V. intr.

1. klagen (sich beschweren):

[über etw acus.] klagen

użalać [lub żalić] się [na coś]

[über etw acus.] klagen

skarżyć się [lub narzekać] na coś

über Bauchschmerzen klagen

skarżyć się na bóle brzucha

ohne zu klagen

nie skarżąc [lub użalając] się

ich kann nicht klagen

nie mogę narzekać

2. klagen DER.:

klagen

pozywać [form. perf. pozwać]

klagen

skarżyć

[gegen jdn] klagen

wnosić [form. perf. wnieść] powództwo [przeciwko komuś]

auf Schadenersatz klagen

wnieść powództwo o odszkodowanie

auf Erfüllung klagen

pozwać o spełnienie [lub wykonanie] [zobowiązania]

II . kla̱gen [ˈklaːgən] V. trans.

1. klagen (äußern):

jdm sein Leid/seine Not klagen

skarżyć [form. perf. po‑] się komuś [lub przed kimś] na swoją niedolę/nędzę

2. klagen austr. → verklagen

Véase también: verklagen

verkla̱gen* V. trans.

jdn [wegen etw] verklagen

skarżyć [form. perf. za‑] kogoś [za coś]

jdn/eine Firma auf Schadenersatz acus. verklagen

zaskarżyć kogoś/firmę o odszkodowanie

sie verklagte ihn auf Unterhaltszahlung

pozwała go do sądu o alimenty

I . klä̱ren [ˈklɛːrən] V. trans.

1. klären (aufklären):

klären Problem, Frage

wyjaśniać [form. perf. wyjaśnić]

2. klären (reinigen):

klären Abwässer

oczyszczać [form. perf. oczyścić]

II . klä̱ren [ˈklɛːrən] V. v. refl.

1. klären:

klären (sich aufklären) (Missverständnis, Problem)

wyjaśniać [form. perf. wyjaśnić] się

die Frage [o. die Angelegenheit] hat sich geklärt

kwestia została wyjaśniona

2. klären:

klären (sauber werden) (Wasser)

być oczyszczanym