Traducciones de „veronder“ en el diccionario neerlandés » alemán

hier·on·der [hirɔndər] ADV.

hieronder

hierunter

hieronder (verderop)

im Folgenden

wij zullen hieronder nog op deze kwestie ingaan

wir werden im Folgenden noch auf diese Frage eingehen

ver·ou·derd [vərɑudərt] ADJ.

1. verouderd (in onbruik geraakt, niet modern):

verouderd

veraltet

een verouderde druk

eine veraltete Auflage

een verouderd gebruik

ein veralteter Brauch

verouderde opvattingen

überholte Ansichten pl.

2. verouderd (oud geworden):

verouderd

gealtert

een verouderde bevolking

eine überalterte Bevölkerung

ver·ou·de·ren <verouderde, i. verouderd> [vərɑudərə(n)] V. intr.

1. verouderen (in onbruik raken, niet meer voldoen):

verouderen

veralten

encyclopedieën verouderen snel

Enzyklopädien veralten schnell

2. verouderen (oud worden):

verouderen

altern

daar·on·der [darɔndər] ADV.

daaronder

darunter

er waren veel doden, daaronder ook kinderen

es gab viele Tote, darunter auch Kinder

de kosten zijn daaronder begrepen

die Kosten sind mit einbegriffen

waar·on·der [warɔndər] ADV.

1. waaronder (vragend):

waaronder

worunter

waaronder lag het?

worunter lag es?

2. waaronder (betrekkelijk):

waaronder

unter +dat. o acus.

waaronder

worunter

de boom waaronder wij zaten

der Baum, unter dem wir saßen

het leed waaronder hij gebukt gaat

das Leid, unter dem er gebückt geht

hij had een schat van boeken, waaronder de meest zeldzame

er hatte einen Schatz an Büchern, darunter einige mit Seltenheitswert

ver·ou·de·ring <veroudering|en> [vərɑudərɪŋ] SUST. f

1. veroudering (het ouder worden):

veroudering

Alterung f

2. veroudering (het in onbruik raken, niet meer voldoen):

veroudering

Veralten nt

ver·or·be·ren <verorberde, h. verorberd> [vərɔrbərə(n)] V. trans.

verorberen

verzehren

ver·or·de·nen <verordende, h. verordend> [vərɔrdənə(n)] V. trans.

1. verordenen (wettelijk bepalen):

verordenen

bestimmen

2. verordenen (bij verordening vaststellen):

verordenen

verfügen

verordenen

anordnen

3. verordenen (bevelen):

verordenen

befehlen

iem iets verordenen

jdm etw befehlen

ver·ove·ren <veroverde, h. veroverd> [vərovərə(n)] V. trans.

veroveren

erobern

de markt veroveren fig.

den Markt erobern

land op de zee veroveren

dem Meer Land abgewinnen

een goed plaatsje weten te veroveren fig.

sich dat. einen guten Platz erobern

ver·oor·de·len <veroordeelde, h. veroordeeld> [vərordelə(n)] V. trans.

veroordelen

verurteilen

iem ter dood veroordelen

jdn zum Tode verurteilen

iem tot vijf jaar gevangenisstraf veroordelen

jdn zu fünf Jahren Haft verurteilen

ver·on·der·stel·len <veronderstelde, h. verondersteld> [vərɔndərstɛlə(n)] V. trans.

1. veronderstellen (vermoeden):

veronderstellen

annehmen

veronderstellen

vermuten

ik heb reden om te veronderstellen

ich habe Grund zu der Annahme

2. veronderstellen (als uitgangspunt nemen):

veronderstellen

voraussetzen

veronderstellen

annehmen

veronderstel(d) dat …

angenommen, dass …

ver·on·der·stel·ling <veronderstelling|en> [vərɔndərstɛlɪŋ] SUST. f

1. veronderstelling (het vermoeden):

veronderstelling

Annahme f

veronderstelling

Vermutung f

in de veronderstelling, dat …

in der Annahme, dass …

in de veronderstelling verkeren [o. leven] dat …

der Annahme sein, dass …

2. veronderstelling (hypothese):

veronderstelling

Annahme f

veronderstelling

Voraussetzung f

ver·on·ge·lijkt [vərɔŋɣəlɛikt] ADJ.

verongelijkt

zurückgesetzt

verongelijkt

≈ beleidigt

een verongelijkt gezicht zetten

ein beleidigtes Gesicht aufsetzen [o. machen]

ver·ont·rus·ten <verontrustte, h. verontrust> [vərɔntrʏstə(n)] V. trans.

verontrusten

beunruhigen

zich verontrusten over iets

sich wegen einer Sache gen. beunruhigen

zich verontrusten over iets

sich über etw acus. beunruhigen

ver·ove·raar <veroveraar|s> [vərovərar] SUST. m

veroveraar

Eroberer m

ver·ove·ring <verovering|en> [vərovərɪŋ] SUST. f

verovering

Eroberung f

zijn laatste [o. nieuwste ] verovering fig. (persoon)

seine neueste Eroberung

ver·oor·deel·de <veroordeelde|n> [vərordeldə] SUST. m en f

veroordeelde

Verurteilte(r) f(m)

ver·oor·de·ling <veroordeling|en> [vərordelɪŋ] SUST. f

veroordeling

Verurteilung f

vroegere veroordeling

Vorstrafe f