Traducciones de „neerpennen“ en el diccionario alemán » neerlandés

(Ir a neerlandés » alemán)

er·ˈnen·nen [-ˈnɛnən] V. trans.

ernennen

benoemen

er·ˈken·nen¹ [-ˈkɛnən] V. intr.

1. erkennen DER. (einsehen):

erkennen

vonnissen

erkennen

veroordelen (tot)

der Richter erkannte auf Freispruch

het vonnis van de rechter luidde: vrijspraak

für Recht erkennen

vonnis wijzen

2. erkennen DEP. (Schiedsrichter):

erkennen

beslissen (tot)

ver·ˈren·nen V. v. refl. irreg.

verrennen

vastlopen

verrennen

verdwalen

verrennen

de verkeerde kant uit lopen

sich in eine Idee verrennen fig.

zich blind staren op een idee

ver·ˈken·nen [fɛɐ̯ˈkɛnən] V. trans. irreg. (falsch einschätzen)

verkennen

miskennen

ein verkanntes Genie hum.

een miskend genie

ich will nicht verkennen, dass …

ik kan niet ontkennen, dat …

ˈab·er·ken·nen V. trans. irreg. DER.

aberkennen

(bij vonnis) ontzeggen

aberkennen

ontzetten uit

aberkennen

afwijzen

jdm die bürgerlichen Ehrenrechte aberkennen

iem uit de burgerlijke rechten ontzetten

ˈan·er·ken·nen V. trans. irreg.

1. anerkennen (offiziell akzeptieren):

anerkennen

erkennen

anerkennen

wettigen

2. anerkennen (gelten lassen):

anerkennen

goedkeuren

anerkennen

billijken

anerkennen

instemmen met

3. anerkennen (würdigen):

anerkennen

(hoog)achten

anerkennen

respecteren

anerkennen

loven

sich anerkennend über etw auslassen

zich lovend [o. positief] over iets uitlaten

be·ˈnen·nen V. trans. irreg.

benennen

noemen

benennen

benoemen

benennen (Zeugen)

aanwijzen

ˈan·ren·nen V. intr. irreg.

1. anrennen:

anrennen

aanrennen

2. anrennen coloq.:

anrennen

(aan)rennen

anrennen

(aan)botsen

mit dem Kopf an [o. gegen ] die Wand anrennen

met zijn hoofd tegen de muur aanrennen [o. stoten]

3. anrennen:

anrennen

aanlopen

anrennen

stormlopen

gegen Vorurteile anrennen

tegen vooroordelen optornen

be·ˈken·nen¹ [bəˈkɛnən] V. trans. irreg.

bekennen

bekennen

Farbe bekennen

kleur bekennen

er bekannte ihr seine Liebe

hij verklaarde haar zijn liefde

ˈum·ren·nen V. trans. irreg.

umrennen

omverlopen

umrennen

omverrennen

ˈab·bren·nen¹ V. intr. irreg. (durch Brand vernichtet weren)

abbrennen

afbranden

abbrennen

(helemaal) opbranden

ˈab·tren·nen V. trans.

1. abtrennen:

abtrennen (ablösen)

aftornen

abtrennen (auftrennen)

lostornen

2. abtrennen (gewaltsam vom Körper trennen):

abtrennen

afscheiden

abtrennen

afscheuren

abtrennen

afrukken

3. abtrennen (abteilen, separieren):

abtrennen

afscheiden

abtrennen

afzonderen

4. abtrennen QUÍM.:

abtrennen

afscheiden

ˈan·bren·nen¹ V. intr. irreg.

1. anbrennen (beginnen zu brennen):

anbrennen

vlam vatten

anbrennen

beginnen te branden

2. anbrennen (verbrennen):

anbrennen

aanbranden

anbrennen

verbranden

nichts anbrennen lassen coloq.

zich niets laten ontglippen [o. laten ontgaan]

nichts anbrennen lassen DEP.

geen bal doorlaten

ˈBob·ren·nen SUST. nt

Bobrennen

bobsleewedstrijd

ˈein·ren·nen V. trans.

1. einrennen (hinein rennen):

einrennen

(komen) binnenrennen

jdm die Tür [o. die Bude] einrennen coloq. fig.

bij iem de deur platlopen

2. einrennen (zerstören):

einrennen

stuk [o. kapot] rennen

ˈlos·ren·nen V. intr. irreg.

losrennen

wegrennen

losrennen

beginnen te rennen

ˈRad·ren·nen SUST. nt

1. Radrennen:

Radrennen

wielerwedstrijd

2. Radrennen kein pl.:

Radrennen

wielrennen