Traducciones de „gevallenen“ en el diccionario alemán » neerlandés

(Ir a neerlandés » alemán)

ge·ˈfal·len¹ [gəˈfalən] V. intr.

1. gefallen (zufriedenstellen, angenehm sein):

gefallen

bevallen

gefallen

aanstaan

gefallen

behagen

gefallen

in de smaak vallen

wie es Gott gefällt

zoals het God behaagt

das lasse ich mir gefallen! coloq.

dat mag ik wel!

das lasse ich mir nicht gefallen!

dat laat ik mij niet welgevallen!

wie gefalle ich dir?

hoe vind je me?

2. gefallen (Freude haben an etw):

gefallen

plezier hebben (in)

gefallen

genoegen scheppen (in)

ge·ˈschie·nen [gəˈʃiːnən] V.

geschienen part. pas. von scheinen

Véase también: scheinen

ˈschei·nen <schien, geschienen> [ˈʃ͜ainən] V. intr.

1. scheinen (leuchten):

scheinen

schijnen

scheinen

lichten

2. scheinen (blitzen, glänzen):

scheinen

blinken

scheinen

schitteren

3. scheinen (den Anschein haben):

scheinen

schijnen

scheinen

lijken

scheinen

de schijn hebben

mir scheint (es) [o. will es scheinen], dass sie recht hat

het lijkt me dat zij gelijk heeft

es scheint so!

daar lijkt het op!

es scheint so!

het heeft er de [o. alle] schijn van!

wie mir scheint, hat es …

naar het mij voorkomt, heeft het …

wie mir scheint, hat es …

mij lijkt dat het heeft …

be·ˈfal·len V. trans. irreg.

befallen

aantasten

befallen

bevangen

befallen

treffen

hohes Fieber befiel mich

ik kreeg (plotseling) hoge koorts

eine Ohnmacht hat ihn befallen

hij is flauwgevallen

von einer Krankheit befallen werden

een ziekte krijgen

Ge·ˈfal·len¹ <Gefallens, Gefallen> [gəˈfalən] SUST. m meist sing.

Gefallen

genoegen nt

Gefallen

plezier nt

jdm einen Gefallen erweisen elev.

iem een plezier doen

jdm einen Gefallen erweisen elev.

iem plezieren

jdm einen Gefallen tun

iem een plezier doen

jdm einen Gefallen tun

iem plezieren

Ge·ˈvat·te·rin <Gevatterin, Gevatterinnen> [gəˈfatərɪn] SUST. f

1. Gevatterin veraltet (Patin):

Gevatterin

peettante

Gevatterin

meter

2. Gevatterin veraltet hum.:

Gevatterin

vriendin

Gevatterin

vrouwtje nt

be·ˈdie·nen¹ V. v. refl.

bedienen

zich bedienen

sich einer Sache gen. bedienen

zich van iets bedienen

ver·ˈdie·nen [fɛɐ̯ˈdiːnən] V. trans.

verdienen (als Verdienst bekommen)

verdienen

verdienen (zustehen)

aanspraak kunnen maken op

verdienen (zustehen)

recht hebben op

eine verdiente Person

een verdienstelijk persoon

das habe ich nicht um dich verdient!

dat heb ik niet aan jou verdiend!

Ka·val·le·ˈrie <Kavallerie, Kavallerien> [kavaləˈriː, ˈkavaləri, kavaləˈriːən] SUST. f

Kavallerie HIST., MILIT.

cavalerie

Kavallerie HIST., MILIT.

ruiterij

ˈab·fal·len V. intr. irreg.

1. abfallen (herunterfallen):

abfallen

afvallen

2. abfallen (als Rest übrig bleiben):

für dich fällt auch noch etw ab

jij krijgt ook nog wat

3. abfallen (untreu werden):

von einer Partei abfallen

een partij ontrouw worden [o. verlaten]

4. abfallen (schräg verlaufen):

ein abfallendes Dach

een afhellend dak

das Feld fällt sanft gegen den Fluss [o. zum Fluss]ab

het veld helt licht af naar de rivier

5. abfallen (in der Leistung geringer sein):

gegen jdn [o. neben jdm]abfallen

bij iem ongunstig afsteken

der Läufer fiel ab

de loper verloor het contact (met de kopgroep)

6. abfallen (sich vermindern):

das Flugzeug fiel ab

het vliegtuig verloor hoogte

die Leistung der Saugpumpe fällt ab

het vermogen van de zuigpomp neemt af

ˈan·fal·len¹ V. intr. irreg. (entstehen)

anfallen

ontstaan

anfallen

voorkomen

alle anfallenden Arbeiten

alle voorkomende werkzaamheden

ˈschal·len <schallte, geschallt> [ˈʃalən] V. intr.

schallen

klinken

schallen

galmen

schallen

schallen

schallender Beifall

daverend applaus

schallendes Gelächter

geschater

schallend lachen

schaterend lachen

schallend lachen

schateren

eine schallende Ohrfeige

een klinkende oorveeg

ˈum·fal·len V. intr. irreg.

1. umfallen (zu Boden fallen):

umfallen

omvallen

umfallen

omvervallen

umfallen

neervallen

2. umfallen fig. (umkippen):

umfallen

instorten

umfallen

in elkaar zakken

umfallen

flauwvallen

zum Umfallen müde sein

doodmoe [o. doodop] zijn

3. umfallen coloq. pey. (die Aussage widerrufen):

umfallen

van mening [o. opinie] veranderen

umfallen

omslaan

umfallen

overstag gaan

4. umfallen coloq. pey. (mit Widerstreben einverstanden sein):

umfallen

door de knieën gaan

ˈzu·fal·len V. intr. irreg.

1. zufallen (sich schließen):

zufallen

toevallen

zufallen

dichtvallen

2. zufallen (zukommen, leicht erwerben):

zufallen

ten deel vallen

ihm fällt alles nur so zu

hem waait alles zomaar aan