Traducciones de „wybicia“ en el diccionario polaco » alemán

wybicie <gen. ‑ia, pl. ‑ia> [vɨbitɕe] SUST. nt DEP.

wybicie

Absprung m

wybicie

Abstoß m

wybić [vɨbitɕ]

wybić form. perf. od wybijać

Véase también: wybijać

I . wybijać <‑ja; form. perf. wybić> [vɨbijatɕ] V. trans.

1. wybijać (wytrącać):

wybijać gwóźdź, korek

herausschlagen

wybijać gwóźdź, korek

heraustreiben

wybijać szybę

einschlagen

wybijać szybę

herausschlagen

wybić komuś ząb

jdm einen Zahn ausschlagen

wybić sobie palec/ramię MED.

sich dat. den Finger/die Schulter ausrenken

wybić sobie palec

sich dat. den Finger verstauchen

wybijać piłkę na aut DEP.

den Ball ins Aus schießen

wybić kogoś z rytmu

jdn aus dem Rhytmus bringen

wybijasz mnie z rytmu swoimi pytaniami!

du bringst mich aus dem Rhytmus mit deinen Fragen!

wybić kogoś ze snu

jdn aus dem Schlaf reißen

2. wybijać (wytłaczać):

wybijać medal

prägen

3. wybijać (wystukiwać):

wybijać rytm, takt

schlagen

4. wybijać (wydzwonić godzinę):

zegar wybił dziewiątą

die Uhr f schlug neun [o. hat neun geschlagen]

5. wybijać gen. form. perf. (wytępić):

wybijać wilki

ausrotten

zaraza wybiła całe miasto

die Seuche rottete die [ganze] Stadt aus

cały oddział został wybity w pień coloq.

die [ganze] Truppe wurde ausgerottet

wybić sobie coś z głowy

sich dat. etw aus dem Kopf schlagen fig. coloq.

wybić komuś coś z głowy

jdm etw aus dem Kopf schlagen fig. coloq.

wybić komuś coś z głowy

jdn von etw abbringen

II . wybijać <‑ja; form. perf. wybić> [vɨbijatɕ] V. v. refl.

1. wybijać (wyróżniać się):

wybijać

sich acus. auszeichnen [o. hervortun]

już w bardzo młodym wieku wybił się na wysokie stanowisko

bereits im jungen Alter erreichte er einen hohen Posten

nie wybijać się ponad tłum

sich acus. aus der Masse nicht hervorheben [o. herausragen]

nie wybijać się ponad tłum

sich acus. nicht abheben können

wybić się na pierwszy plan

sich acus. in den Vordergrund drängen

wybić się na pierwszy plan

stark hervortreten

wybijać się na czoło

in den Vordergrund rücken [o. treten]

wybijać się na czoło

sich in den Vordergrund drängen

na czoło wybija się konieczność wprowadzenia reform

in den Vordergrund rückt die Notwendigkeit f der Einführung von Reformen

wybić się ze snu coloq.

aus dem Schlaf fahren

2. wybijać DEP.:

wybijać

abspringen

wybiec [vɨbjets]

wybiec form. perf. od wybiegać

Véase también: wybiegać

wybiegać <‑ga; form. perf. wybiec> [vɨbjegatɕ] V. intr.

wybiegać z domu/pokoju

aus dem Haus/Zimmer laufen

locuciones, giros idiomáticos:

wybiegać myślą naprzód

mit den Gedanken voraus sein

wybiegać myślą naprzód

voraus denken

wybieg <gen. ‑u, pl. ‑i> [vɨbjek] SUST. m

1. wybieg (teren dla zwierząt):

wybieg

Auslauf m

2. wybieg (na pokazie mody):

wybieg

Laufsteg m

3. wybieg elev. (fortel):

wybieg

Täuschungsmanöver nt

wybieg

Trick m

4. wybieg DEP.:

wybieg

Start m

5. wybieg AERO.:

wybieg

Auslauffläche f

I . wybijać <‑ja; form. perf. wybić> [vɨbijatɕ] V. trans.

1. wybijać (wytrącać):

wybijać gwóźdź, korek

herausschlagen

wybijać gwóźdź, korek

heraustreiben

wybijać szybę

einschlagen

wybijać szybę

herausschlagen

wybić komuś ząb

jdm einen Zahn ausschlagen

wybić sobie palec/ramię MED.

sich dat. den Finger/die Schulter ausrenken

wybić sobie palec

sich dat. den Finger verstauchen

wybijać piłkę na aut DEP.

den Ball ins Aus schießen

wybić kogoś z rytmu

jdn aus dem Rhytmus bringen

wybijasz mnie z rytmu swoimi pytaniami!

du bringst mich aus dem Rhytmus mit deinen Fragen!

wybić kogoś ze snu

jdn aus dem Schlaf reißen

2. wybijać (wytłaczać):

wybijać medal

prägen

3. wybijać (wystukiwać):

wybijać rytm, takt

schlagen

4. wybijać (wydzwonić godzinę):

zegar wybił dziewiątą

die Uhr f schlug neun [o. hat neun geschlagen]

5. wybijać gen. form. perf. (wytępić):

wybijać wilki

ausrotten

zaraza wybiła całe miasto

die Seuche rottete die [ganze] Stadt aus

cały oddział został wybity w pień coloq.

die [ganze] Truppe wurde ausgerottet

wybić sobie coś z głowy

sich dat. etw aus dem Kopf schlagen fig. coloq.

wybić komuś coś z głowy

jdm etw aus dem Kopf schlagen fig. coloq.

wybić komuś coś z głowy

jdn von etw abbringen

II . wybijać <‑ja; form. perf. wybić> [vɨbijatɕ] V. v. refl.

1. wybijać (wyróżniać się):

wybijać

sich acus. auszeichnen [o. hervortun]

już w bardzo młodym wieku wybił się na wysokie stanowisko

bereits im jungen Alter erreichte er einen hohen Posten

nie wybijać się ponad tłum

sich acus. aus der Masse nicht hervorheben [o. herausragen]

nie wybijać się ponad tłum

sich acus. nicht abheben können

wybić się na pierwszy plan

sich acus. in den Vordergrund drängen

wybić się na pierwszy plan

stark hervortreten

wybijać się na czoło

in den Vordergrund rücken [o. treten]

wybijać się na czoło

sich in den Vordergrund drängen

na czoło wybija się konieczność wprowadzenia reform

in den Vordergrund rückt die Notwendigkeit f der Einführung von Reformen

wybić się ze snu coloq.

aus dem Schlaf fahren

2. wybijać DEP.:

wybijać

abspringen

wybitny [vɨbitnɨ] ADJ. elev.

wybitny

hervorragend

wybitny

außerordentlich

wybitny pisarz

hervorragender Schriftsteller m

wybawić [vɨbavitɕ]

wybawić form. perf. od wybawiać

Véase también: wybawiać

wybawiać <‑ia; form. perf. wybawić> [vɨbavjatɕ] V. trans.

wybawiać

erlösen

wybawiać

retten

wybawiać kogoś z kłopotu

jdm aus der Not [o. Patsche fig. coloq. ] helfen

wybawiać kogoś z kłopotu

jdn von einem Problem erlösen

locuciones, giros idiomáticos:

wybawić kogoś od śmierci

jdn vor dem Tod retten

wybulić [vɨbulitɕ]

wybulić form. perf. od bulić

Véase también: bulić

bulić <‑li; imperf. bul; form. perf. wy‑ [lub za‑]> [bulitɕ] V. intr., trans. coloq.

bulić za coś

für etw blechen coloq.

trzeba bulić kasę za wstęp

man muss [für den] Eintritt blechen coloq.

kicia <gen. ‑ci, pl. ‑ie> [kitɕa] SUST. f

kicia

Kätzchen nt

kicia

Mieze[katze] f coloq.

Galicia <gen. ‑ii, sin pl. > [galitsja] SUST. f (kraina w Hiszpanii)

Galicia

Galicien nt

wybuch <gen. ‑u, pl. ‑y> [vɨbux] SUST. m

1. wybuch (eksplozja: bomby):

wybuch

Explosion f

wybuch

Detonation f

wybuch gazu

Gasexplosion f

2. wybuch (erupcja: wulkanu):

wybuch

Ausbruch m

wybuch

Eruption f elev.

3. wybuch (gwałtowny początek: pożaru, wojny, płaczu):

wybuch

Ausbruch m

wybawca (-wczyni) <gen. ‑cy, pl. ‑cy> [vɨbaftsa] SUST. m (f) decl. jak f w lp elev.

wybawca (-wczyni)

Erlöser(in) m (f)

wybawca (-wczyni)

Retter(in) m (f)

wyborca <gen. ‑cy, pl. ‑cy> [vɨbortsa] SUST. m decl. jak f w lp

wyborca

Wähler(in) m (f)