Traducciones de „vognen“ en el diccionario polaco » alemán

volumen [volumen] SUST. m

volumen → wolumen

Véase también: wolumen , wolumen

wolumen² <gen. ‑minu, pl. ‑miny> [volumen] SUST. m

wolumen → wolumin

wolumen¹ <gen. ‑u, pl. ‑y> [volumen] SUST. m

1. wolumen:

wolumen COM., FIN.

Volumen nt

2. wolumen MÚS.:

wolumen

[Stimm]volumen nt

volley [volej] SUST. m

volley → wolej

Véase también: wolej

wolej <gen. ‑a, pl. ‑e> [volej] SUST. m DEP.

wolej

Volley m

wolej

Flugball m

neogen <gen. ‑u, sin pl. > [neogen] SUST. m GEO.

neogen

Neogen nt

ognik <gen. ‑a, pl. ‑i> [ogɲik] SUST. m

1. ognik (płomyk):

ognik

kleine Flamme f

błędny ognik

Irrlicht nt

2. ognik coloq. (blask oczu):

ognik

Feuer nt

ognik

Glanz m

dognać [dognatɕ]

dognać form. perf. od doganiać

Véase también: doganiać

doganiać <‑ia; form. perf. dogonić [lub dognać]> [dogaɲatɕ] V. trans.

1. doganiać (doścignąć):

doganiać

einholen

doganiać

erreichen

i w sto koni nie dogoni provb.

der ist weg [o. nicht mehr einzuholen]

2. doganiać fig. (dorównać):

doganiać

einholen

kognat <gen. ‑a, pl. ‑aci> [kognat] SUST. m

kognat HIST., DER. (w starożytnym Rzymie: krewny naturalny)

Kognat m

kognat HIST., DER. (w starożytnym Rzymie: krewny naturalny)

Blutsverwandte(r) mf

I . pognać [pognatɕ] form. perf.

pognać → pogonić

II . pognać [pognatɕ] V. trans. fig. elev. (być przyczyną wyjazdu lub powrotu)

pognać

hintreiben

bieda pognała ich na Zachód

die Armut f hat sie nach Westen [hin]getrieben

III . pognać [pognatɕ] V. intr. fig. coloq. (pomyśleć o kimś/czymś)

jej myśli pognały ku rodzinie

ihre Gedanken mpl führten sie zu ihrer Familie

Véase también: pogonić

I . pogonić [pogoɲitɕ]

pogonić form. perf. od poganiać

II . pogonić [pogoɲitɕ] V. trans. form. perf.

1. pogonić coloq. (popędzać w jakimś kierunku):

pogonić

treiben

pogonić bydło na łąkę

das Vieh auf die Weide treiben

2. pogonić coloq. (zmuszać do pracy):

pogonić

antreiben

pogonić dzieci do lekcji

Kinder zum Hausaufgabenmachen antreiben

3. pogonić coloq. (zmuszać do ucieczki):

pogonić

vertreiben

pogonić złodziei

Diebe vertreiben

pogonić komuś kota

jdm auf die Füße treten

4. pogonić fig. elev. (spowodować przemieszczenie się):

pogonić chmury

abtreiben

III . pogonić [pogoɲitɕ] V. intr. form. perf.

1. pogonić (popędzić):

pogonić

rennen

pogonili do kina

sie rannten ins Kino

pogoniło kogoś

jd musste mal

2. pogonić (pobiec za kimś/czymś):

pogonić za kotem

einer Katze nachlaufen

3. pogonić fig. elev. (zacząć myśleć o czymś):

pogonić myślą w przyszłość

in die Zukunft schauen

pognić [pogɲitɕ]

pognić form. perf. od gnić

Véase también: gnić

gnić <‑ije; imperf. ‑ij> [gɲitɕ] V. intr.

1. gnić < form. perf. z‑> (ulegać rozkładowi):

gnić [lub po‑] [lub pod‑]

[ver]faulen

gnić [lub po‑] [lub pod‑]

verwesen

2. gnić < form. perf. z‑> (ulegać degeneracji):

gnić

degenerieren

3. gnić < form. perf. z‑> coloq. (gnuśnieć, przebywać):

gnić w łóżku coloq.

zu lange im Bett liegen bleiben

gnić w więzieniu coloq.

im Gefängnis schmachten

bagnet <gen. ‑u, pl. ‑y> [bagnet] SUST. m MILIT.

bagnet

Bajonett nt

bagnet

Seitengewehr nt

magnes <gen. ‑u, pl. ‑y> [magnes] SUST. m t. fig.

magnes

Magnet m

dla czytelników magnesem jest nazwisko autora

der Name m des Autors ist ein Magnet für die Leser

magnez <gen. ‑u, sin pl. > [magnes] SUST. m QUÍM.

magnez

Magnesium nt

sygnet <gen. ‑u, pl. ‑y> [sɨgnet] SUST. m

sygnet

Siegelring m

ogień <gen. ognia, pl. ognie> [ogjeɲ] SUST. m

1. ogień sin pl. (płomienie):

ogień

Feuer nt

ogień olimpijski

olympisches Feuer

gotować na wolnym ogniu

auf kleiner Flamme kochen

ogień namiętności

das Feuer der Leidenschaft

ogień i woda

Feuer und Wasser nt

coś pali kogoś jak żywym ogniem

etw brennt jdm wie Feuer

dolać oliwy do ognia

Öl ins Feuer gießen

iść na pierwszy ogień

als Allererste[r] mf etw tun

bać się kogoś jak ognia

jdn fürchten wie der Teufel m das Weihwasser coloq.

igrać z ogniem

mit dem Feuer spielen

skoczyłby dla niej w ogień

er würde für sie durchs Feuer gehen

skoczyć za kimś w ogień

für jdn durchs Feuer gehen

stanęła w ogniu

die Glutröte f stieg ihr ins Gesicht

stanęła w ogniu

sie wurde feuerrot

smażyć się w ogniu piekielnym

in der Hölle schmoren

upiec dwie pieczenie na jednym ogniu

zwei Fliegen mit einer Klappe schlagen coloq.

upiec własną pieczeń przy czyimś ogniu

sein Süppchen am Feuer der anderen kochen

wpaść jak po ogień

auf einen Sprung vorbeikommen

wyciągać [lub wyjmować] dla kogoś kasztany z ognia

für jdn die Kastanien aus dem Feuer holen

dostać się między dwa ognie

zwischen die Fronten geraten

nie ma dymu bez ognia provb.

wo Rauch ist, [da] ist auch Feuer provb.

2. ogień sin pl. (pożar):

ogień

Feuer nt

ogień

Brand m

podłożyć ogień

Feuer legen

3. ogień coloq. (materiał palny):

ma pan/pani ogień?

haben Sie Feuer?

sztuczne [lub zimne] ognie

Wunderkerze f

dać ognia

Feuer geben

4. ogień sin pl. (zapalony stos, ognisko):

ogień

Lagerfeuer nt

ognie świętojańskie

Johannisfeuer nt

ogień rewolucji

Feuer der Revolution

ogniem i mieczem

mit Feuer und Schwert

5. ogień sin pl. coloq. (zapał):

ogień

Feuer nt

słomiany ogień

Strohfeuer nt

ogień polemiki

Feuereifer m der Polemik

6. ogień sin pl. (strzały):

ogień

Beschuss m

ogień

Feuer nt

ognia! MILIT.

Feuer!

przerwać ogień! MILIT.

Feuer einstellen!

krzyżowy ogień pytań

Kreuzverhör nt

próba ognia

Feuerprobe f

wymiana ognia

Feuerwechsel m

otworzyć ogień

das Feuer eröffnen

7. ogień JUEGOS:

w dwa ognie

Völkerball m