Traducciones de „potrzbna“ en el diccionario polaco » alemán

(Ir a alemán » polaco)

potrzebny [potʃebnɨ] ADJ.

potrzebny

notwendig

potrzebny

erforderlich

to jest mi potrzebne

das brauche ich

jestem ci [jeszcze] potrzebny?

brauchst du mich [noch]?

potrzeba² [potʃeba] inv.

potrzeba nam pieniędzy/czasu

wir brauchen Geld/Zeit

czego ci potrzeba?

was brauchst du?

potrząsać <‑sa> [potʃow̃satɕ], potrząsnąć [potʃow̃snoɲtɕ] V. trans. form. perf.

potrząsać głową

mit dem Kopf schütteln

potrzepać [potʃepatɕ]

potrzepać form. perf. od trzepać

Véase también: trzepać

I . trzepać <‑pie; imperf. trzep; form. perf. trzepnąć> [tʃepatɕ] V. trans.

1. trzepać solo imperf. (usuwać kurz):

trzepać chodnik, dywan

klopfen

2. trzepać coloq. (uderzyć):

trzepnąć kogoś czymś

jdn mit etw hauen [o. klopfen] coloq.

3. trzepać hum. (sprawdzać):

trzepać

abklopfen coloq.

na granicy zawsze trzepią

an der Grenze klopfen sie einen immer ab coloq.

II . trzepać <‑pie; imperf. trzep; form. perf. trzepnąć> [tʃepatɕ] V. intr.

1. trzepać (wykonywać zamaszyste ruchy):

trzepać skrzydłami

mit den Flügeln schlagen

trzepać [lub walić] kapucyna [lub konia] vulg.

sich dat. einen abwichsen [o. runterholen] vulg.

2. trzepać coloq. (mówić szybko):

trzepać

[he]runterleiern coloq.

trzepać językiem

plappern coloq.

trzepać byle co [lub o byle czym]

irgendwas plappern coloq.

trzepać byle co [lub o byle czym]

plappern, egal worüber coloq.

III . trzepać <‑pie; imperf. trzep; form. perf. trzepnąć> [tʃepatɕ] V. v. refl. coloq.

1. trzepać (uderzać się):

trzepnąć się ręką w czoło

sich acus. mit der Hand an die Stirn schlagen

2. trzepać solo imperf.:

trzepać (szamotać się) (ryba, ptak)

zappeln

okoń trzepie się w sieci

der Barsch m zappelt im Netz

I . potrzymać <‑ma> [potʃɨmatɕ] V. trans. form. perf.

1. potrzymać (przytrzymać):

potrzymać

halten

2. potrzymać (przechować):

potrzymać człowieka

behalten

potrzymać przedmiot

aufbewahren

II . potrzymać <‑ma> [potʃɨmatɕ] V. v. refl.

potrzymać się za ręce

sich acus. an den Händen halten

III . potrzymać <‑ma> [potʃɨmatɕ] V. impers.

nie wiadomo, jak długo potrzyma mróz

man weiß nicht, wie lange der Frost m [noch] anhält [o. anhalten wird]

potrzebować <‑buje> [potʃebovatɕ] V. trans. form. perf.

1. potrzebować (nie móc się obejść bez):

potrzebować czegoś [lub coś]

etw benötigen [o. brauchen]

potrzebować czegoś [lub coś]

einer Sache gen. bedürfen

2. potrzebować (musieć):

nie potrzebujesz tego robić

das brauchst du nicht zu machen

nie potrzebuję nikomu się tłumaczyć

ich brauche mich bei niemandem zu rechtfertigen

potrzask <gen. ‑u, pl. ‑i> [potʃask] SUST. m

potrzask

Falle f

locuciones, giros idiomáticos:

być [lub znaleźć się] w potrzasku

in der Falle [o. Patsche coloq. ] sitzen

potrząść [potʃow̃ɕtɕ]

potrząść form. perf. od trząść

Véase también: trząść

I . trząść <trzęsie; imperf. trzęś; [lub trząś] za‑> [tʃow̃ɕtɕ] form. perf. V. intr., trans.

1. trząść (poruszać gwałtownie):

trząść kimś/czymś

jdn/etw schütteln [o. rütteln]

trząść owoce

Früchte vom Baum schütteln

2. trząść (jechać nierówno):

samochód trzęsie

der Wagen m holpert

3. trząść coloq. (rządzić):

trząść kimś

jdn [herum]kommandieren coloq.

trząść grupą/wydziałem

in der Gruppe/Abteilung das Sagen haben coloq.

4. trząść fig. (powodować drgawki):

gorączka mnie [lub mną] trzęsie

das Fieber nt schüttelt mich

gorączka mnie [lub mną] trzęsie

ich habe Schüttelfrost

zimno mnie [lub mną] trzęsie

ich zittere vor Kälte

zimno mnie [lub mną] trzęsie

es schüttelt mich vor Kälte

trząść portkami coloq.

Fracksausen haben coloq.

5. trząść fig. coloq. (burzyć spokój):

gniew/złość mnie [lub mną] trzęsie

ich zittere vor Wut/Ärger

II . trząść <trzęsie; imperf. trzęś; [lub trząś] za‑> [tʃow̃ɕtɕ] form. perf. V. v. refl.

1. trząść:

trząść (drgać) (człowiek)

zittern

trząść (ziemia)

beben

nogi się komuś trzęsą ze zmęczenia

jds Beine ntpl zittern vor Müdigkeit

głos się komuś trzęsie ze wzruszenia

jds Stimme f zittert vor Rührung

trząść się ze śmiechu

sich acus. vor Lachen schütteln

trząść się ze strachu

vor Angst zittern [o. schlottern]

trząść się z zimna

vor Kälte zittern [o. schlottern]

jeść, aż się uszy trzęsą coloq.

sich dat. den Bauch voll schlagen coloq.

trząść się jak barani ogon [lub galareta]

zittern wie ein Wackelpudding m coloq.

miasto trzęsie się od plotek

die Stadt f brodelt vor Gerüchten fig.

widownia/teatr trzęsie się od oklasków

der Zuschauerraum m /das Theater nt bebt unter dem Applaus

trząść się w posadach

in den Grundfesten erschüttert werden

portki się komuś trzęsą ze strachu

jd hat Fracksausen coloq.

2. trząść:

trząść (jechać nierówno) (pojazd)

rütteln

3. trząść coloq.:

trząść (być poruszonym) (człowiek)

zittern

(być niespokojnym) trząść się nad kimś/czymś [lub o kogoś/coś]

um jdn/etw zittern

III . trząść <trzęsie; imperf. trzęś; [lub trząś] za‑> [tʃow̃ɕtɕ] form. perf. V. impers.

1. trząść (wywoływać dreszcze):

kogoś trzęsie

es schüttelt jdn

2. trząść (wywoływać gniew, oburzenie):

aż go trzęsło z nerwów

er zitterte vor Aufregung

trząść głową nad czymś

[verwundert] den Kopf [über etwas] schütteln

potrawka <gen. ‑ki, pl. ‑ki> [potrafka] SUST. f GASTR.

potrawka

Frikassee nt

potrawka z kurczaka

Hühnerfrikassee nt

potrójny [potrujnɨ] NUM.

potrójny

dreifach

potrzeć [potʃetɕ]

potrzeć form. perf. od pocierać, trzeć

Véase también: trzeć , pocierać

I . trzeć <trze; imperf. trzyj; pret tarł> [tʃetɕ] V. trans.

1. trzeć (pocierać):

trzeć coś czymś czoło, powieki

sich dat. etw mit etw reiben

trzeć czymś [o coś]

etw mit [etw] reiben

błotnik samochodu tarł o asfalt

der Kotflügel m schleifte auf dem Asphalt

2. trzeć (rozdrabniać):

trzeć marchew, ziemniaki

reiben

3. trzeć TÉC.:

trzeć powierzchnię

schmirgeln

4. trzeć (ciąć drewno na deski):

trzeć

zerschneiden

II . trzeć <trze; imperf. trzyj; pret tarł> [tʃetɕ] V. v. refl.

1. trzeć (pocierać się):

trzeć

sich dat. reiben

2. trzeć ZOOL.:

trzeć (odbywać tarło) (ryby)

laichen

I . pocierać <‑ra; form. perf. potrzeć> [potɕeratɕ] V. trans.

pocierać coś czymś

etw mit etw reiben

pocierać czoło dłonią

sich dat. mit der Hand die Stirn reiben

potrzeć zapałkę

ein Streichholz anzünden

II . pocierać <‑ra; form. perf. potrzeć> [potɕeratɕ] V. v. refl.

pocierać się czymś

sich acus. mit etw reiben