Traducciones de „zepak“ en el diccionario polaco » alemán

rzepak <gen. ‑u, pl. ‑i> [ʒepak] SUST. m BOT.

rzepak

Raps m

uprawa rzepaku

Rapsanbau m

zupak <gen. ‑a, pl. ‑i> [zupak] SUST. m pey. MILIT.

zupak

Berufsunteroffizier m

trzepak <gen. ‑a, pl. ‑i> [tʃepak] SUST. m

trzepak

Teppichstange f

czerpak <gen. ‑a, pl. ‑i> [tʃerpak] SUST. m

czerpak

Schöpfkelle f

trepak <gen. ‑a, sin pl. > [trepak] SUST. m MÚS.

trepak (taniec)

Trepak m

klepak <gen. ‑a, pl. ‑i> [klepak] SUST. m

1. klepak TÉC. (młot do klepania blachy):

klepak

Treibhammer m

klepak

Dengelhammer m

2. klepak coloq. (człowiek gadatliwy):

klepak

Plappermaul nt pey. lub hum. coloq.

klepak

Plaudertasche f pey. lub hum.

klepak

Labersack m pey. coloq.

tępak <gen. ‑a, pl. ‑i> [tempak] SUST. m pey. coloq.

tępak

Trottel m pey. coloq.

tępak

Schwachkopf m pey. coloq.

szpak <gen. ‑a, pl. ‑i> [ʃpak] SUST. m ZOOL.

szpak

Star m

wspak [fspak] ADV. elev.

1. wspak (wstecz):

czytać [na] wspak

rückwärts lesen

2. wspak (na opak):

wspak

umgekehrt

wspak

verkehrt [herum]

rozumieć [na] wspak

falsch verstehen

rozumieć [na] wspak

missverstehen

rzepa <gen. ‑py, pl. ‑py> [ʒepa] SUST. f BOT.

rzepa

Speiserübe f

rzepa

Wasserrübe f

ktoś zdrowy jak rzepa coloq.

kerngesund

szłapak <gen. ‑a, pl. ‑i> [ʃwapak] SUST. m (koń chodzący nieprawidłowym kłusem)

szłapak

Pass m

I . trzepać <‑pie; imperf. trzep; form. perf. trzepnąć> [tʃepatɕ] V. trans.

1. trzepać solo imperf. (usuwać kurz):

trzepać chodnik, dywan

klopfen

2. trzepać coloq. (uderzyć):

trzepnąć kogoś czymś

jdn mit etw hauen [o. klopfen] coloq.

3. trzepać hum. (sprawdzać):

trzepać

abklopfen coloq.

na granicy zawsze trzepią

an der Grenze klopfen sie einen immer ab coloq.

II . trzepać <‑pie; imperf. trzep; form. perf. trzepnąć> [tʃepatɕ] V. intr.

1. trzepać (wykonywać zamaszyste ruchy):

trzepać skrzydłami

mit den Flügeln schlagen

trzepać [lub walić] kapucyna [lub konia] vulg.

sich dat. einen abwichsen [o. runterholen] vulg.

2. trzepać coloq. (mówić szybko):

trzepać

[he]runterleiern coloq.

trzepać językiem

plappern coloq.

trzepać byle co [lub o byle czym]

irgendwas plappern coloq.

trzepać byle co [lub o byle czym]

plappern, egal worüber coloq.

III . trzepać <‑pie; imperf. trzep; form. perf. trzepnąć> [tʃepatɕ] V. v. refl. coloq.

1. trzepać (uderzać się):

trzepnąć się ręką w czoło

sich acus. mit der Hand an die Stirn schlagen

2. trzepać solo imperf.:

trzepać (szamotać się) (ryba, ptak)

zappeln

okoń trzepie się w sieci

der Barsch m zappelt im Netz

przepał <gen. ‑u, pl. ‑y> [pʃepaw] SUST. m TÉC.

przepał

Mehrverbrauch m

I . zepsuć <‑uje; imperf. ‑uj> [zepsutɕ] V. trans. form. perf.

1. zepsuć (uszkodzić):

zepsuć

kaputtmachen

zepsuć żelazko

das Bügeleisen kaputtmachen

zepsute zęby

schlechte Zähne mpl

zepsute powietrze coloq.

dicke Luft f

2. zepsuć fig. (uczynić coś gorszym):

zepsuć

verderben

zepsuć komuś humor

jdm die Stimmung [o. Laune] verderben

3. zepsuć fig. (wypaczyć czyjś charakter):

zepsuć

verderben

zepsuła go sława

der Ruhm m hat ihn verdorben

dobrego i karczma nie zepsuje, złego i kościół nie naprawi provb.

wie den Guten die Kneipe f nicht verdirbt, wird den Schlechten die Kirche f nicht besser machen

II . zepsuć <‑uje; imperf. ‑uj> [zepsutɕ] V. v. refl. form. perf.

1. zepsuć (popsuć się):

zepsuć

kaputtgehen

zepsuć

entzweigehen

komputer się zepsuł

der Computer m ist kaputt gegangen

2. zepsuć (jedzenie):

zepsuć

verderben

zepsuć

schlecht werden

ryba się zepsuła

der Fisch m ist verdorben

3. zepsuć fig. (stać się gorszym):

zepsuć

sich acus. verschlechtern

wieczorem pogoda się zepsuła

am Abend verschlechterte sich das Wetter nt

4. zepsuć fig. (ulec zepsuciu):

zepsuć

dem Verderben unterliegen [o. ausgesetzt sein]

zepsuł się pod wpływem kolegów

er ist in der Gesellschaft seiner Kollegen verdorben worden

stępak <gen. ‑a, pl. ‑i> [stempak] SUST. m

stępak ZOOL., TÉC.

Arbeitspferd nt

stępak ZOOL., TÉC.

Zugpferd nt

stępak ZOOL., TÉC.

Rückepferd nt

kołpak <gen. ‑a, pl. ‑i> [kowpak] SUST. m

1. kołpak (nakrycie głowy):

kołpak

Kalpak m

kołpak

Kolpak m

2. kołpak AUTO.:

kołpak

Radkappe f

3. kołpak TÉC.:

kołpak

Haube f

kołpak

Kappe f

drapak <gen. ‑a, pl. ‑i> [drapak] SUST. m

1. drapak coloq. (stara, zdarta miotła):

drapak

alter Besen m

drapak

alte Scheuerbürste f

2. drapak coloq. (brzydkie drzewo iglaste):

drapak

hässlicher Nadelbaum m

3. drapak TÉC. (strug):

drapak

Zahnhobel m

locuciones, giros idiomáticos:

dać drapaka coloq.

die Kurve kratzen coloq.

dać drapaka coloq.

sich acus. aus dem Staub machen fig. coloq.

dwupak <gen. ‑u, pl. ‑i> [dvupak] SUST. m

dwupak

Doppelpack m

żebrak (-aczka) <gen. ‑a, pl. ‑acy> [ʒebrak] SUST. m (f)

żebrak (-aczka)

Bettler(in) m (f)

na dworcach jest dużo żebraków

auf den Bahnhöfen gibt es viele Bettler

szczepak SUST.

Entrada creada por un usuario

szczepak m HORT

Veredelungsmesser nt

szczepak m HORT

Pfropfmesser nt