Traducciones de „uprawić“ en el diccionario polaco » alemán

uprawa <gen. ‑wy, pl. ‑wy> [uprava] SUST. f AGR.

1. uprawa sin pl.:

uprawa (sianie, sadzenie, podlewanie: warzyw, zboża)

Anbau m

uprawa (ziemi)

Bearbeitung f

uprawa (ziemi)

Bestellung f

2. uprawa (uprawiana roślina):

uprawa

Zucht f

uprawa

Kulturpflanze f

sadzić uprawy

Kulturpflanzen anbauen

uprawny [upravnɨ] ADJ. AGR.

uprawny grunty

urbar

uprawny grunty

anbaufähig

uprawny rośliny

Nutz-

uprawny rośliny

Kultur-

prawić <‑wi> [pravitɕ] V. trans. elev. hum.

prawić

einen Vortrag halten hum.

prawić komplementy

Komplimente machen

prawić komuś kazania [lub morały]

jdm eine Moralpredigt halten

oprawiać <‑ia> [opravjatɕ], oprawić [opravitɕ] V. trans. form. perf.

1. oprawiać (robić okładkę):

oprawiać książkę

[ein]binden

2. oprawiać (robić ramę):

oprawiać obraz

einrahmen

oprawiać kogoś w ramki

jdn auf ein Podest stellen [o. heben]

3. oprawiać (osadzać):

oprawiać klejnot, okulary

einfassen

4. oprawiać (patroszyć):

oprawiać rybę, kurę

ausweiden

I . sprawiać <‑ia> [spravjatɕ], sprawić [spravitɕ] form. perf. V. trans.

1. sprawiać (powodować):

sprawiać ból, kłopot

bereiten

sprawiać ból, kłopot

verursachen

sprawiać przykrość, radość

bereiten

sprawiać przykrość, radość

machen

sprawić niespodziankę

für Überraschung sorgen

przypadek sprawił, że...

der Zufall m wollte es, dass ...

sprawiać dobre/złe wrażenie

einen guten/schlechten Eindruck hinterlassen

2. sprawiać elev. (kupować):

sprawić sobie coś

sich acus. etw besorgen

II . sprawiać <‑ia> [spravjatɕ], sprawić [spravitɕ] form. perf. V. v. refl. (działać, sprawować się)

dobrze/źle się sprawiać (człowiek)

sich acus. gut/schlecht führen

dobrze/źle się sprawiać (silnik)

gut/schlecht funktionieren

I . wprawiać <‑ia> [fpravjatɕ], wprawić [fpravitɕ] form. perf. V. trans. elev.

1. wprawiać (umieścić):

wprawiać brylant

einfassen

wprawiać szybę

einsetzen

2. wprawiać (wywołać jakiś stan):

wprawiać kogoś w dobry humor

bei jdm für gute Laune sorgen

wprawiać kogoś w dobry humor

jdm gute Laune machen

wprawiać kogoś w dobry humor

bei jdm gute Laune hervorrufen

wprawiać w dobry nastrój

in eine gute Stimmung versetzen

wprawiać kogoś w zakłopotanie

jdn verlegen machen [o. in Verlegenheit bringen]

wprawić coś w ruch

etw in Bewegung [o. Gang] bringen [o. versetzen]

wprawić kogoś w podziw/zdumienie

jdn in Staunen/Erstaunen versetzen

II . wprawiać <‑ia> [fpravjatɕ], wprawić [fpravitɕ] form. perf. V. v. refl. elev.

1. wprawiać (nabywać wprawy):

wprawiać się w czymś

sich acus. in etw dat. üben

2. wprawiać (wywoływać jakiś stan):

wprawiać się w dobry humor

sich acus. in gute Stimmung bringen

prawica <gen. ‑cy, pl. ‑ce> [pravitsa] SUST. f

1. prawica sin pl. POL.:

prawica

die [politische] Rechte f

2. prawica elev. (prawa ręka):

prawica

Rechte f

prawica

rechte Hand f

po [lub na] prawicy

zur Rechten

po [lub na] prawicy

rechter Hand

uprosić [uproɕitɕ]

uprosić form. perf. od upraszać

Véase también: upraszać

upraszać <‑sza; form. perf. uprosić> [upraʃatɕ] V. trans. gen. form. perf.

upraszać coloq. (otrzymać pozwolenie):

upraszać

erbitten

upraszać kogoś, żeby...

jdn anflehen, dass ...

uprosiła matkę, aby pozwoliła jej jechać na wycieczkę

sie flehte die Mutter an, auf den Ausflug mitfahren zu dürfen

locuciones, giros idiomáticos:

„uprasza się o ciszę!“

„Ruhe, bitte!”

uprać [upratɕ]

uprać form. perf. od prać

Véase también: prać

I . prać <pierze form. perf. ze‑> [pratɕ] V. trans.

1. prać < form. perf. wy‑>:

prać [lub po‑] [lub u‑] (usuwać brud) bieliznę

waschen

prać (chemicznie) odzież

reinigen

środki piorące

Waschmittel ntpl

prać brudy coloq.

schmutzige Wäsche waschen coloq.

2. prać < form. perf. s‑> coloq. (bić):

prać człowieka

verdreschen coloq.

II . prać <pierze form. perf. po‑ [lub u‑]> [pratɕ] V. intr. (robić pranie)

prać

waschen

III . prać <pierze> [pratɕ] V. v. refl.

1. prać < form. perf. wy‑> <[lub u‑]>:

prać (być pranym) (bielizna)

gewaschen werden

2. prać < form. perf. s‑> coloq.:

prać (bić się) (ludzie)

sich acus. prügeln

uprażyć [upraʒɨtɕ]

uprażyć form. perf. od prażyć

Véase también: prażyć

I . prażyć <‑ży> [praʒɨtɕ] V. trans.

1. prażyć < form. perf. u‑> (przypiekać):

prażyć kukurydzę, orzeszki

rösten

2. prażyć TÉC.:

prażyć

rösten

II . prażyć <‑ży> [praʒɨtɕ] V. intr. (słońce)

prażyć

brennen

prażyć

sengen

III . prażyć <‑ży> [praʒɨtɕ] V. v. refl.

1. prażyć:

prażyć (przypiekać się) (kukurydza)

rösten

2. prażyć:

prażyć (opalać się intensywnie) (człowiek)

schmoren coloq.

prażyć (opalać się intensywnie) (człowiek)

braten coloq.

trawić <‑wi; imperf. traw; form. perf. s‑> [travitɕ] V. trans.

1. trawić (wchłaniać):

trawić pokarm

verdauen

nie trawić kogoś/czegoś

jdn/etw nicht leiden können

2. trawić (niszczyć):

trawić

zehren

3. trawić (marnować, trwonić):

trawić czas na czymś

die Zeit mit etw verschwenden [o. vergeuden]

4. trawić solo imperf.:

trawić QUÍM., TÉC. płytę

ätzen

trawić blachę kwasem

Blech verätzen

strawić [stravitɕ]

strawić form. perf. od trawić

Véase también: trawić

trawić <‑wi; imperf. traw; form. perf. s‑> [travitɕ] V. trans.

1. trawić (wchłaniać):

trawić pokarm

verdauen

nie trawić kogoś/czegoś

jdn/etw nicht leiden können

2. trawić (niszczyć):

trawić

zehren

3. trawić (marnować, trwonić):

trawić czas na czymś

die Zeit mit etw verschwenden [o. vergeuden]

4. trawić solo imperf.:

trawić QUÍM., TÉC. płytę

ätzen

trawić blachę kwasem

Blech verätzen

I . ubawić <‑wi; imperf. ubaw> [ubavitɕ] V. trans. form. perf. elev.

ubawić kogoś czymś

jdn mit etw belustigen [o. unterhalten]

ubawić publiczność anegdotami

das Publikum mit Anekdoten unterhalten

II . ubawić <‑wi; imperf. ubaw> [ubavitɕ] V. v. refl. form. perf. elev.

ubawić się czymś

sich acus. mit etw vergnügen [o. unterhalten]

ubawić się na dyskotece

sich acus. in der Disko amüsieren

I . pławić <‑wi; imperf. ‑aw> [pwavitɕ] V. trans. elev. (zanurzać)

pławić

untertauchen

pławić

ins Wasser tauchen

pławić nogi w rzece

die Beine im See untertauchen

II . pławić <‑wi; imperf. ‑aw> [pwavitɕ] V. v. refl.

1. pławić (zanurzać się):

pławić

schwimmen

pławić

baden

pławić się w basenie

im Becken schwimmen [o. baden]

pławić się we krwi

stark bluten

ktoś pławi się we krwi

an jds Händen klebt Blut nt elev.

ktoś pławi się we krwi

jd watet im Blut elev.

2. pławić fig. (rozkoszować się):

pławić

schwelgen

pławić się w rozkoszy

in Wonne schwelgen

pławić się w luksusie

im Luxus schwimmen

pławić w szczęściu

in Glück schwimmen

ustawić [ustavitɕ]

ustawić form. perf. od ustawiać

Véase también: ustawiać

I . ustawiać <‑ia; form. perf. ustawić> [ustavjatɕ] V. trans.

1. ustawiać (umieszczać):

ustawiać

aufstellen

ustawiać

hinstellen

2. ustawiać (rozmieszczać):

ustawiać

postieren

ustawiać

platzieren

3. ustawiać (wznosić):

ustawiać namiot

aufstellen

ustawiać namiot

aufschlagen

ustawiać rusztowania

aufbauen

4. ustawiać (regulować):

ustawiać antenę

einstellen

ustawiać żagle

ausrichten

ustawiać domyślnie

voreinstellen

5. ustawiać coloq. (urządzać):

być dobrze ustawionym

gut gestellt sein

II . ustawiać <‑ia; form. perf. ustawić> [ustavjatɕ] V. v. refl.

1. ustawiać (stawać):

ustawiać się w szeregu

sich acus. in einer Reihe aufstellen

ustawiać się w szeregu

in einer Reihe antreten

ustawiać się przodem do czegoś

sich acus. mit dem Gesicht zu etw stellen

ustawiać się w ogonku coloq.

sich anstellen

2. ustawiać coloq. (urządzać się):

ustawić się dobrze w życiu

sich acus. im Leben gut einrichten

spławiać <‑ia> [spwavjatɕ], spławić [spwavitɕ] V. trans. form. perf.

1. spławiać (przewozić):

spławiać drzewo

flößen

2. spławiać coloq. (pozbyć się):

spławiać człowieka

loswerden

spławiać człowieka

abwimmeln coloq.

udławić [udwavitɕ]

udławić form. perf. od dławić

Véase también: dławić

I . dławić <‑wi; imperf. dław> [dwavitɕ] V. trans.

1. dławić (dusić):

dławić

ersticken

dławić

würgen

dławić

drücken

2. dławić < form. perf. z‑> elev. (tłumić):

dławić protesty, płacz

unterdrücken

dławić powstanie

ersticken fig.

dławić powstanie

niederschlagen

II . dławić <‑wi; imperf. dław form. perf. u‑> [dwavitɕ] V. v. refl.

dławić się czymś

an etw dat. würgen

udławić się czymś

an etw dat. ersticken

udławić się czymś

sich acus. an etw dat. verschlucken

locuciones, giros idiomáticos:

udław się! coloq.

erstick dran!