polaco » alemán

polaco)

Mostrar un resumen de todos los resultados

rozkruszać: I. verbo transitivo II. verbo reflexivo
rozjątrzać: I. verbo transitivo II. verbo reflexivo
rozproszyć
rozjazdy: sustantivo
rozjemczy: adjetivo y adverbio
dosuszać: I. verbo transitivo II. verbo reflexivo
obruszać: I. verbo transitivo II. verbo reflexivo
obsuszać: I. verbo transitivo II. verbo reflexivo
ogłuszyć
poruszyć
wzruszyć

Los resultados a continuación se escriben de forma parecida: rozkruszyć , rozproszyć , rozjątrzyć , wzruszyć , poruszyć , ogłuszyć , obsuszyć , obruszyć , dosuszyć , rozjemczy y/e rozjazdy

I . rozkruszać <‑sza> [roskruʃatɕ], rozkruszyć [roskruʃɨtɕ] form. perf. V. trans.

rozkruszać

zerbröckeln

rozkruszać

zerbröseln

II . rozkruszać <‑sza> [roskruʃatɕ], rozkruszyć [roskruʃɨtɕ] form. perf. V. v. refl.

rozkruszać

zerbröckeln

I . rozjątrzać <‑rza> [rozjontʃatɕ], rozjątrzyć [rozjontʃɨtɕ] form. perf. V. trans. elev.

rozjątrzać

erbittern

rozjątrzać

erzürnen

rozjątrzać spór

aufleben lassen

rozjątrzać spór

aufrühren elev.

rozjątrzać stare rany fig.

alte Wunden wieder aufreißen

rozjątrzać stare rany fig.

an alten Wunden rühren

II . rozjątrzać <‑rza> [rozjontʃatɕ], rozjątrzyć [rozjontʃɨtɕ] form. perf. V. v. refl. elev. (rana)

rozjątrzać

eitern

rozjątrzać

schwären elev.

rozproszyć [rosproʃɨtɕ]

rozproszyć form. perf. od rozpraszać

Véase también: rozpraszać

I . rozpraszać <‑sza; form. perf. rozproszyć> [rospraʃatɕ] V. trans.

II . rozpraszać <‑sza; form. perf. rozproszyć> [rospraʃatɕ] V. v. refl.

1. rozpraszać:

rozpraszać (rozchodzić się) (tłum)

sich acus. zerstreuen

rozpraszać (rozchodzić się) (tłum)

auseinander gehen

2. rozpraszać:

rozpraszać (być rozwiewanym) (chmury)

sich acus. verziehen

3. rozpraszać (dekoncentrować się):

rozpraszać

sich acus. verzetteln

4. rozpraszać QUÍM.:

rozpraszać

sich acus. auflösen

rozjazdy [rozjazdɨ] SUST.

rozjazdy pl. < gen. pl. ‑dów> (podróże):

rozjazdy

[häufige] Reisen fpl

rozjazdy

Reiserei f pey. coloq.

być w rozjazdyach

ständig unterwegs [o. auf Achse coloq. ] sein

rozjemczy [rozjemtʃɨ] ADJ.

1. rozjemczy DER.:

rozjemczy

Schieds-

sąd rozjemczy

Schiedsgericht nt

2. rozjemczy elev.:

rozjemczy

Schlichtungs-

misja rozjemcza

Schlichtungsmission f

I . dosuszać <‑sza> [dosuʃatɕ], dosuszyć [dosuʃɨtɕ] form. perf. V. trans. (usuwać resztki wilgoci)

II . dosuszać <‑sza> [dosuʃatɕ], dosuszyć [dosuʃɨtɕ] form. perf. V. v. refl.

1. dosuszać (zostać dosuszonym):

dosuszać

trocken werden

pranie szybko się dosuszyło

die Wäsche f trocknete schnell

2. dosuszać (dosuszać siebie):

dosuszać

sich acus. abtrocknen

dosuszyć się ręcznikiem

sich mit dem Handtuch abtrocknen

I . obruszać <‑sza; imperf. ‑aj> [obruʃatɕ], obruszyć [obruʃɨtɕ] form. perf. V. trans.

1. obruszać (powodować obsunięcie się czegoś):

obruszać

ins [o. zum] Rutschen bringen

obruszać śnieg na skarpie

den Schnee am Hang ins [o. zum] Rutschen bringen

2. obruszać (obluzowywać):

obruszać

lösen

obruszać

lockern

obruszać śrubę w ścianie

eine Schraube in der Wand lockern

obruszony ząb

ein loser [o. lockerer] Zahn m

II . obruszać <‑sza; imperf. ‑aj> [obruʃatɕ], obruszyć [obruʃɨtɕ] form. perf. V. v. refl.

1. obruszać (obluźniać się):

obruszać

sich acus. lockern [o. lösen]

gwóźdź, na którym wisiał obraz, obruszył się

der Nagel, an dem das Bild hing, hatte sich gelöst

2. obruszać elev. (oburzać się):

obruszać

sich acus. empören elev.

obruszył się na niesprawiedliwą krytykę

er empörte sich acus. über die ungerechte Kritik [o. ob der ungerechten Kritik elev. ]

I . obsuszać <‑sza; imperf. ‑aj> [opsuʃatɕ], obsuszyć [opsuʃɨtɕ] form. perf. V. trans. coloq.

obsuszać

trocknen lassen

mięso trzeba obsuszyć przed wędzeniem

Fleisch nt muss man vor dem Räuchern trocknen lassen

II . obsuszać <‑sza; imperf. ‑aj> [opsuʃatɕ], obsuszyć [opsuʃɨtɕ] form. perf. V. v. refl. coloq.

1. obsuszać (osuszać się):

obsuszać

trocken werden

obsuszać

die Kleider trocknen lassen

weszliśmy do gospody, żeby się obsuszyć

wir gingen in das Wirtshaus, um unsere Kleider trocknen zu lassen

2. obsuszać (zostać obsuszonym):

obsuszać

getrocknet werden

czy szynka się wystarczająco obsuszyła?

wurde der Schinken m ausreichend getrocknet?

ogłuszyć [ogwuʃɨtɕ]

ogłuszyć form. perf. od ogłuszać

Véase también: ogłuszać

I . ogłuszać <‑sza; form. perf. ogłuszyć> [ogwuʃatɕ] V. trans. coloq.

1. ogłuszać:

ogłuszać (upośledzać słuch) (hałas)

taub machen

2. ogłuszać (pozbawiać przytomności):

ogłuszać

betäuben

II . ogłuszać <‑sza; form. perf. ogłuszyć> [ogwuʃatɕ] V. v. refl. coloq.

1. ogłuszać (upośledzić sobie słuch):

ogłuszać

taub werden

2. ogłuszać (pozbawić się przytomności):

ogłuszać

sich acus. betäuben

poruszyć [poruʃɨtɕ]

poruszyć form. perf. od poruszać

Véase también: poruszać

I . poruszać <‑sza; form. perf. poruszyć> [poruʃatɕ] V. trans.

1. poruszać (wprawiać w ruch):

poruszać wargami

die Lippen bewegen

poruszyć niebo i ziemię [lub piekło]

Himmel und Erde [o. Hölle] in Bewegung setzen

poruszyć kogoś do żywego

jdn tief kränken

2. poruszać elev. (zaznaczać):

poruszać kwestię, sprawę

berühren

poruszać kwestię, sprawę

ansprechen

3. poruszać solo imperf. (napędzać):

poruszać maszynę

antreiben

4. poruszać (wzburzać):

poruszać

ergreifen

poruszać

bewegen

5. poruszać (wzruszać):

poruszać człowieka

rühren

6. poruszać (ożywiać):

poruszać wyobraźnię, rozmowę

anregen

[do głębi] poruszony czymś

von etw [zutiefst] erschüttert

II . poruszać <‑sza; form. perf. poruszyć> [poruʃatɕ] V. v. refl.

1. poruszać solo imperf. (przenosić się z miejsca na miejsce):

poruszać

sich acus. bewegen

2. poruszać solo imperf. (ruszać się w celu rozgrzewki):

poruszać

sich acus. Bewegung verschaffen

3. poruszać (zmieniać położenie):

nie poruszać się

sich acus. nicht bewegen [o. rühren]

locuciones, giros idiomáticos:

łatwo [lub swobodnie] się w czymś poruszać

sich acus. in etw dat. gut auskennen

łatwo [lub swobodnie] się w czymś poruszać

in etw dat. beschlagen sein

poruszać się na granicy prawa [lub legalności]

sich acus. an der Grenze der Legalität bewegen

wzruszyć [vzruʃɨtɕ]

wzruszyć form. perf. od wzruszać

Véase también: wzruszać

I . wzruszać <‑sza; form. perf. wzruszyć> [vzruʃatɕ] V. trans.

1. wzruszać (wywoływać poruszenie):

wzruszać człowieka

rühren

wzruszać człowieka

bewegen

to go nie wzrusza

das lässt ihn kalt [o. unberührt]

wzruszać ramionami

die [o. mit den] Achseln zucken

2. wzruszać (spulchniać):

wzruszać ziemię

[auf]lockern

II . wzruszać <‑sza; form. perf. wzruszyć> [vzruʃatɕ] V. v. refl.

wzruszać (przejać się):

wzruszać

gerührt [o. ergriffen] werden

wzruszyć się do łez

zu Tränen gerührt sein

locuciones, giros idiomáticos:

kamień by się wzruszył

es ist zum Steinerweichen

¿Quieres añadir alguna palabra, frase o traducción?

Proponnos una nueva entrada.

Consultar el diccionario

polaco

Traducciones de „rozjuszyć“ en el diccionario polaco » alemán (Ir a alemán » polaco)

I . rozkruszać <‑sza> [roskruʃatɕ], rozkruszyć [roskruʃɨtɕ] form. perf. V. trans.

II . rozkruszać <‑sza> [roskruʃatɕ], rozkruszyć [roskruʃɨtɕ] form. perf. V. v. refl.

I . rozjątrzać <‑rza> [rozjontʃatɕ], rozjątrzyć [rozjontʃɨtɕ] form. perf. V. trans. elev.

II . rozjątrzać <‑rza> [rozjontʃatɕ], rozjątrzyć [rozjontʃɨtɕ] form. perf. V. v. refl. elev. (rana)

rozproszyć [rosproʃɨtɕ]

rozproszyć form. perf. od rozpraszać

Véase también: rozpraszać

I . rozpraszać <‑sza; form. perf. rozproszyć> [rospraʃatɕ] V. trans.

1. rozpraszać (dekoncentrować):

2. rozpraszać (rozganiać):

3. rozpraszać (rozwiewać):

II . rozpraszać <‑sza; form. perf. rozproszyć> [rospraʃatɕ] V. v. refl.

1. rozpraszać:

2. rozpraszać:

3. rozpraszać (dekoncentrować się):

4. rozpraszać QUÍM.:

rozjazdy [rozjazdɨ] SUST.

rozjazdy pl. < gen. pl. ‑dów> (podróże):

rozjemczy [rozjemtʃɨ] ADJ.

1. rozjemczy DER.:

2. rozjemczy elev.:

I . dosuszać <‑sza> [dosuʃatɕ], dosuszyć [dosuʃɨtɕ] form. perf. V. trans. (usuwać resztki wilgoci)

II . dosuszać <‑sza> [dosuʃatɕ], dosuszyć [dosuʃɨtɕ] form. perf. V. v. refl.

1. dosuszać (zostać dosuszonym):

2. dosuszać (dosuszać siebie):

I . obruszać <‑sza; imperf. ‑aj> [obruʃatɕ], obruszyć [obruʃɨtɕ] form. perf. V. trans.

1. obruszać (powodować obsunięcie się czegoś):

2. obruszać (obluzowywać):

II . obruszać <‑sza; imperf. ‑aj> [obruʃatɕ], obruszyć [obruʃɨtɕ] form. perf. V. v. refl.

1. obruszać (obluźniać się):

2. obruszać elev. (oburzać się):

I . obsuszać <‑sza; imperf. ‑aj> [opsuʃatɕ], obsuszyć [opsuʃɨtɕ] form. perf. V. trans. coloq.

II . obsuszać <‑sza; imperf. ‑aj> [opsuʃatɕ], obsuszyć [opsuʃɨtɕ] form. perf. V. v. refl. coloq.

1. obsuszać (osuszać się):

2. obsuszać (zostać obsuszonym):

ogłuszyć [ogwuʃɨtɕ]

ogłuszyć form. perf. od ogłuszać

Véase también: ogłuszać

I . ogłuszać <‑sza; form. perf. ogłuszyć> [ogwuʃatɕ] V. trans. coloq.

1. ogłuszać:

2. ogłuszać (pozbawiać przytomności):

II . ogłuszać <‑sza; form. perf. ogłuszyć> [ogwuʃatɕ] V. v. refl. coloq.

1. ogłuszać (upośledzić sobie słuch):

2. ogłuszać (pozbawić się przytomności):

poruszyć [poruʃɨtɕ]

poruszyć form. perf. od poruszać

Véase también: poruszać

I . poruszać <‑sza; form. perf. poruszyć> [poruʃatɕ] V. trans.

1. poruszać (wprawiać w ruch):

2. poruszać elev. (zaznaczać):

3. poruszać solo imperf. (napędzać):

4. poruszać (wzburzać):

5. poruszać (wzruszać):

6. poruszać (ożywiać):

II . poruszać <‑sza; form. perf. poruszyć> [poruʃatɕ] V. v. refl.

1. poruszać solo imperf. (przenosić się z miejsca na miejsce):

2. poruszać solo imperf. (ruszać się w celu rozgrzewki):

3. poruszać (zmieniać położenie):

locuciones, giros idiomáticos:

wzruszyć [vzruʃɨtɕ]

wzruszyć form. perf. od wzruszać

Véase también: wzruszać

I . wzruszać <‑sza; form. perf. wzruszyć> [vzruʃatɕ] V. trans.

1. wzruszać (wywoływać poruszenie):

2. wzruszać (spulchniać):

II . wzruszać <‑sza; form. perf. wzruszyć> [vzruʃatɕ] V. v. refl.

wzruszać (przejać się):

locuciones, giros idiomáticos:

Consultar el diccionario

Enlaces de acceso para más información

Envíanos tu opinión

Entrenador de vocabulario

Synonyms

Mi historial de búsqueda