Traducciones de „offenkundigen“ en el diccionario neerlandés » alemán

(Ir a alemán » neerlandés)

vol·ken·kun·dig [vɔlkə(n)kʏndəx] ADJ.

volkenkundig

völkerkundlich

on·kun·dig <onkundige, onkundiger, onkundigst> [ɔŋkʏndəx] ADJ.

1. onkundig (iets niet kennend):

onkundig

nicht wissend

onkundig

nicht kennend

iem van iets onkundig laten [o. houden ]

jdn über etw acus. in Unkenntnis lassen

de regering was onkundig van die feiten

die Regierung war über diese Fakten nicht unterrichtet

2. onkundig (onwetend):

onkundig

unwissend

af·kon·di·gen <kondigde af, h. afgekondigd> [ɑfkɔndəɣə(n)] V. trans.

afkondigen (bekendmaken: verordening, amnestie, bevel)

erlassen

afkondigen (bekendmaken: noodtoestand, uitzonderingstoestand, staat van beleg, boycot)

verhängen

afkondigen (bekendmaken: staking)

ausrufen

afkondigen (bekendmaken: bruidspaar)

aufbieten

een boycot tegen een land afkondigen

den Boykott über ein Land verhängen

een voorgenomen huwelijk afkondigen

das Aufgebot (für die Heirat) bestellen

de staat van beleg in een gebied afkondigen

den Ausnahmezustand über ein Gebiet verhängen

iets in 't openbaar afkondigen

etw öffentlich bekannt geben

aan·kon·di·gen¹ <kondigde aan, h. aangekondigd> [aŋkɔndəɣə(n)] V. trans.

1. aankondigen (officieel bekendmaken):

aankondigen

bekannt geben

een huwelijk aankondigen

eine Vermählung bekannt geben

2. aankondigen (te kennen geven):

aankondigen

hindeuten auf +acus.

het loodsmannetje kondigt de aanwezigheid van haaien aan

der Lotsenfisch deutet auf die Nähe von Haien (hin)

3. aankondigen (inluiden, meedelen):

aankondigen

ankündigen

een trein aankondigen

einen Zug ansagen

het vertrek van de zwaluwen kondigt de winter aan

der Abflug der Schwalben kündigt den Winter an

4. aankondigen (kaartspel):

aankondigen

ansagen

over·han·di·gen <overhandigde, h. overhandigd> [ovərhɑndəɣə(n)] V. trans.

overhandigen

übergeben

overhandigen (ter hand stellen)

aushändigen

overhandigen (uitreiken)

überreichen

iem een brief overhandigen

jdm einen Brief übergeben [o. aushändigen] [o. überreichen]

ver·kon·di·gen <verkondigde, h. verkondigd> [vərkɔndəɣə(n)] V. trans.

verkondigen

verkünden

verkondigen (plechtig vooral)

verkündigen

des·kun·di·ge <deskundige|n> [dɛskʏndəɣə] SUST. m en f

deskundige

Sachverständige(r) f(m)

deskundige

Sachkundige(r) f(m)

deskundige (die een advies uitbrengt)

Gutachter m

deskundige (expert)

Experte m

een financieel deskundige

ein Finanzexperte

schei·kun·di·ge <scheikundige|n> [sxɛikʏndəɣə] SUST. m

scheikundige

Chemiker m

weer·kun·di·ge <weerkundige|n> [werkʏndəɣə] SUST. m

weerkundige

Meteorologe m

ster·ren·kun·di·ge <sterrenkundige|n> [stɛrə(n)kʏndəɣə] SUST. m

sterrenkundige

Astronom m

of·fen·sief¹ <offen|sieven> [ɔfɛnsif] SUST. nt

offensief

Offensive f

offensief

Angriff m

tot het offensief overgaan

zur Offensive [o. zum Angriff] übergehen

ein·di·gen¹ <eindigde, h. geëindigd> [ɛindəɣə(n)] V. trans.

1. eindigen (ten einde brengen):

eindigen

beenden

hij eindigde zijn leven in eenzaamheid

er beschloss sein Leben in Einsamkeit

2. eindigen (besluiten, afronden):

eindigen

(be)schließen

eindigen

beenden

hij eindigde zijn brief met een wens

er (be)schloss seinen Brief mit einem Wunsch

be·ëin·di·gen <beëindigde, h. beëindigd> [bəɛindəɣə(n)] V. trans.

1. beëindigen (een einde maken aan):

beëindigen

beenden

beëindigen

beendigen

beëindigen

ein Ende machen [o. setzen]

2. beëindigen (geschillen):

beëindigen

schlichten

be·zon·di·gen <bezondigde zich, h. zich bezondigd> [bəzɔndəɣə(n)] V. wk ww

bezondigen zich bezondigen:

bezondigen

sich versündigen

zich bezondigen aan dronkenschap

sich der Trunkenheit schuldig machen

vol·ein·di·gen <voleindigde, h. voleindigd> [vɔlɛɪndəɣə(n)] V. trans.

voleindigen

vollbringen

wis·kun·di·ge <wiskundige|n> [wɪskʏndəɣə] SUST. m

wiskundige

Mathematiker m

bouw·kun·di·ge <bouwkundige|n> [bɑukʏndəɣə] SUST. m

bouwkundige

Baufachmann m

bouwkundige (bouwtechnicus)

Baumeister m

bouwkundige (bouwtechnicus)

Bautechniker m

bouwkundige (ingenieur)

Bauingenieur m

plant·kun·di·ge <plantkundige|n> [plɑntkʏndəɣə] SUST. m

plantkundige

Botaniker m