Traducciones de „knäueln“ en el diccionario neerlandés » alemán

(Ir a alemán » neerlandés)

knau·wen <knauwde, h. geknauwd> [knɑuwə(n)] V. intr. (sterk kauwen)

knauwen

herumbeißen

kna·gen <knaagde, h. geknaagd> [knaɣə(n)] V. intr.

1. knagen (bijten):

knagen

nagen

2. knagen (onaangename gewaarwording):

knagen

nagen

knagen

bohren

een knagend geweten

ein nagendes Gewissen

knagende kiespijn

bohrende Zahnschmerzen pl.

knauw <knauw|en> [knɑu] SUST. m

1. knauw (harde beet):

knauw

Biss m

2. knauw fig. (knak):

knauw

Knacks m

zijn gezondheid heeft een lelijke knauw gekregen

seine Gesundheit ist ganz schön angeknackst

knak·ken² <knakte, h./i. geknakt> [knɑkə(n)] V. intr.

1. knakken (een knak krijgen):

knakken

(um)knicken

zijn gezondheid is geknakt

seine Gesundheit ist angeknackst

2. knakken (het geluid ‘knak’ laten horen):

knakken

knack(s)en

knal·len <knalde, h./i. geknald> [knɑlə(n)] V. intr.

1. knallen:

knallen (een knal geven)

knallen

knallen (uit elkaar knallen)

zerknallen

knallende donderslagen

krachende Donnerschläge

2. knallen (met een knal raken):

knallen

knallen

hij is op een boom geknald

er ist gegen einen Baum geknallt

knap·pen <knapte, h./i. geknapt> [knɑpə(n)] V. intr.

1. knappen:

knappen (korte plofjes laten horen)

knacken

knappen (zachtjes)

knistern

het vuur knapt

das Feuer knistert

2. knappen:

knappen (breken: draad, touw)

(zer)reißen

knappen (breken: glas, aardewerk e.d.)

(zer)springen

knar·sen <knarste, h. geknarst> [knɑrsə(n)] V. intr.

knarsen (scharnier, slot e.d.)

knarren

knarsen (sneeuw, grind, tanden)

knirschen

knarsen (werktuigen, remmen, wiel)

quietschen

knal¹ <knal|len> [knɑl] SUST. m

knal (geluid)

Knall m

knal (slag)

Schlag m

een knal op het doel geven DEP.

den Ball ins Tor knallen

iem een knal verkopen

jdm eine knallen [o. ballern]

knel¹ [knɛl] SUST. f geen pl.

1. knel:

mijn vinger zit in de knel (knelling, klem)

ich habe mir den Finger eingeklemmt

2. knel (benauwdheid, nood):

knel

Klemme f

knel

Patsche f coloq.

in de knel zitten

in der Klemme sitzen [o. stecken]

in de knel zitten

in der Patsche sitzen

in de knel komen [o. raken]

in die Klemme geraten

knie·len <knielde, h./i. geknield> [knilə(n)] V. intr.

knielen (op de knieën vallen, zitten)

knien

knielen (op de knieën gaan zitten)

sich hinknien

knielen (op de knieën gaan zitten)

in die Knie gehen

de priester zit geknield voor het altaar

der Priester kniet vor dem Altar