neerlandés » alemán

wil·de <wilde|n> [wɪldə] SUST. m en f

1. wilde (primitief volk):

Wilde(r) f(m)

2. wilde (wildebras):

wal·men <walmde, h. gewalmd> [wɑlmə(n)] V. intr.

wal·gen <walgde, h. gewalgd> [wɑlɣə(n)] V. intr.

wal·sen1 <walste, h. gewalst> [wɑlsə(n)] V. intr.

1. walsen (dansen):

2. walsen (met ‘over’; het onderspit delven):

weel·de [weldə] SUST. f geen pl.

gil·de <gilde|n, gilde|s> [ɣɪldə] SUST. nt of m of f

hul·de [hʏldə] SUST. f geen pl.

walm <walm|en> [wɑlm] SUST. m

wals1 <wals|en> [wɑls] SUST. f (dans)

wa·den <waadde, h./i. gewaad> [wadə(n)] V. intr.

wan·or·de [wɑnɔrdə] SUST. f geen pl.

wal·vis <walvis|sen> [wɑlvɪs] SUST. m

wal·rus <walrus|sen> [wɑlrʏs] SUST. m

wald·korn <waldkorn|s> SUST. m

Waal·se <Waalse|n> SUST. f

Waalse forma femenina de Waal

Véase también: Waal

Waal <Walen> [wal] SUST. m

Wad·den [wɑdə(n)] SUST. pl.


Página en Deutsch | English | Español | Italiano | Polski