Traducciones de „aanwending“ en el diccionario alemán » neerlandés

(Ir a neerlandés » alemán)

ˈan·wen·den V. trans.

1. anwenden (gebrauchen):

anwenden

gebruiken

anwenden

besteden

2. anwenden (übertragen):

anwenden

toepassen

ein Gesetz/einen Paragrafen auf einen Fall anwenden

een wet/paragraaf op een geval toepassen

ˈAn·wen·dung SUST. f

1. Anwendung (Gebrauch):

Anwendung

gebruik(making)

Anwendung finden elev.

gebruikt [o. toegepast] worden

in [o. zur ] Anwendung kommen elev.

aangewend [o. gebruikt] [o. toegepast] worden

etw in [o. zur ] Anwendung bringen elev.

iets aanwenden [o. gebruiken] [o. in toepassing brengen]

unter Anwendung von Gewalt

met gebruikmaking van geweld

zur Anwendung gelangen elev.

aangewend [o. gebruikt] [o. toegepast] worden

2. Anwendung (Übertragung):

Anwendung

toepassing

3. Anwendung MED. (therapeutische Maßnahme):

Anwendung

therapeutische maatregel

ˈin·wen·dig [ˈɪnvɛndɪç] ADJ.

inwendig

inwendig

inwendig

van binnen

inwendig

innerlijk

der inwendige Mensch

de inwendige mens

eine inwendige Tasche

een binnenzak

jdn/etw in- und auswendig kennen coloq.

iem/iets van binnen en van buiten kennen

ˈauf·wen·dig ADJ.

aufwendig

duur

aufwendig

kostbaar

aufwendig

luxueus

aufwendig

omslachtig

aufwendig leben

op grote voet leven

aufwendig leben

een luxueus [o. weelderig] leven(tje) leiden

die aufwendige Werbung

de grootscheepse reclame

ˈaus·wen·dig ADV.

auswendig

van buiten

auswendig

uit het hoofd

jdn/etw in- und auswendig kennen coloq.

iem/iets van binnen en van buiten kennen

etw schon auswendig können [o. wissen ] coloq. pey.

iets allang weten

ˈan·wend·bar [ˈanvɛntbaːɐ̯] ADJ.

1. anwendbar:

anwendbar

aanwendbaar

anwendbar

bruikbaar

2. anwendbar:

anwendbar

toepasselijk

die Theorie ist auf die Praxis anwendbar

de theorie is toepasselijk op de praktijk

ˈein·wen·den V. trans.

einwenden

tegenwerpen

einwenden

inbrengen tegen

da gegen lässt sich nichts einwenden

daar valt niets tegen in te brengen

ˈnot·wen·dig [ˈnoːtvɛndɪç, noːtˈvɛndɪç] ADJ.

1. notwendig:

notwendig

(volstrekt) noodzakelijk

notwendig

vereist

notwendig

onontbeerlijk

das Notwendigste

het allernoodzakelijkste

2. notwendig:

notwendig

noodzakelijk

notwendig

onvermijdelijk

ˈZwi·schen·ding SUST. nt

Zwischending

tussending nt

Zwischending

middending

Zwischending

tussenvorm

ˈMit·tel·ding SUST. nt meist sing. coloq.

Mittelding

tussending

ˈan·we·send [ˈanvɛːzn̩t] ADJ.

anwesend

aanwezig

nicht ganz anwesend sein coloq. hum.

(met zijn gedachten) afwezig zijn