Traducciones de „Crucii“ en el diccionario polaco » alemán

(Ir a alemán » polaco)

drucik <gen. ‑a, pl. ‑i> [drutɕik] SUST. m

drucik dim. od drut

drucik

Drähtchen nt

Véase también: drut , drut

drut² <gen. ‑u [lub ‑a], pl. ‑y> [drut] SUST. m gen. pl (do robótek)

drut

Stricknadel f

robić na drutach

stricken

drut¹ <gen. ‑u, pl. ‑y> [drut] SUST. m

1. drut (cienki pręt metalowy):

drut

Draht m

drut kolczasty

Stacheldraht m

drut miedziany

Kupferdraht m

pogoda jak drut coloq.

Bilderbuchwetter nt coloq.

prosty jak drut (niewykrzywiony)

schnurgerade coloq.

prosty jak drut (łatwy)

kinderleicht

to jest proste jak drut

das ist ein Kinderspiel nt

2. drut (telegraf):

drut

Telegrafendraht m

drut

Telegrafenleitung f

ciągnąć druty

Telegrafenleitungen ziehen

cucić <cuci; imperf. cuć> [tsutɕitɕ] V. trans.

cucić

wiederbeleben

cucić

wieder zu sich dat. bringen

czucie <gen. ‑ia, pl. ‑ia> [tʃutɕe] SUST. nt

czucie

Gefühl nt

czucie

Empfindung f

druciak <gen. ‑a, pl. ‑i> [drutɕak] SUST. m coloq.

druciak

Topfreiniger m [aus Stahlwolle]

cruise <gen. cruise’a, pl. cruise’y> [krus] SUST. m

1. cruise MILIT. (pocisk):

cruise

Cruise-Missile nt

2. cruise (podróż):

cruise

Kreuzfahrt f

crack¹ <gen. ‑u, sin pl. > [krak] SUST. m (krystalizowana kokaina)

crack

Crack nt

zażywać crack

Crack nehmen

bucik <gen. ‑a, pl. ‑i> [butɕik] SUST. m

1. bucik (mały but):

bucik

Stiefelchen nt

bucik

Schühchen nt

dziecięce buciki

Kinderstiefel mpl

2. bucik (but o krótkiej cholewie):

bucik

Stiefelette f

sznurowany bucik

Schnürschuh m

filcowy bucik

Filzschuh m

nucić <‑ci; form. perf. za‑> [nutɕitɕ] V. trans.

nucić

summen

nucić

trällern

nucić melodię

eine Melodie summen

żucie <gen. ‑ia, sin pl. > [ʒutɕe] SUST. nt

żucie

Kauen nt

guma do żucia

Kaugummi m lub nt

kłucie <gen. ‑ia, sin pl. > [kwutɕe] SUST. nt

kłucie

Stechen nt

czuć kłucie w boku

Seitenstechen haben

I . ocucać <‑ca; imperf. ‑aj> [otsutsatɕ], ocucić [otsutɕitɕ] form. perf. V. trans.

ocucać

zu sich dat. bringen

ocucić kogoś zimną wodą

jdn mit kaltem Wasser zu sich bringen

II . ocucać <‑ca; imperf. ‑aj> [otsutsatɕ], ocucić [otsutɕitɕ] form. perf. V. v. refl.

ocucać

zu sich dat. kommen

minęło kilka minut zanim się ocucił

es vergingen einige Minuten, ehe er zu sich kam

okucie <gen. ‑ia, pl. ‑ia> [okutɕe] SUST. nt

1. okucie (dekoracyjne):

okucie

Zierbeschlag m

srebrne okucia

Silberbeschläge mpl

2. okucie TÉC.:

okucie

Beschlag m

rzucić [ʒutɕitɕ]

rzucić form. perf. od rzucać

Véase también: rzucać

I . rzucać <‑ca; form. perf. rzucić> [ʒutsatɕ] V. trans.

1. rzucać (miotać, ciskać):

rzucać piłkę, kamień, kostkę

werfen

rzucić kotwicę

Anker werfen

rzucić kotwicę

vor Anker gehen

rzuć broń! MILIT.

Waffe fallen lassen!

rzucać monetą

mit der Münze werfen

to nie rzuca mnie na kolana coloq.

das reißt mich nicht vom Hocker coloq.

2. rzucać (kierować):

rzucać spojrzenie

werfen

rzucać spojrzenie

lenken

rzucić okiem na coś

auf etw acus. einen Blick werfen

rzucić czar/urok na kogoś

jdn behexen

rzucić podejrzenie na kogoś

auf jdn einen Verdacht werfen [o. fallen lassen]

3. rzucać (porzucać):

rzucać rodzinę, dom, chłopaka

verlassen

rzucać palenie, wódkę, pracę

aufgeben

4. rzucać (mówić):

rzucać uwagę, słówko

in den Raum werfen

rzucać uwagę, słówko

fallen lassen

rzucać pytanie

aufwerfen

rzucać oskarżenia pod czyimś adresem

jdm Vorwürfe an den Kopf werfen

II . rzucać <‑ca; form. perf. rzucić> [ʒutsatɕ] V. intr.

rzucać (trząść) (autobus, samochód)

durchgerüttelt werden

III . rzucać <‑ca; form. perf. rzucić> [ʒutsatɕ] V. v. refl.

1. rzucać (miotać się):

rzucać

sich acus. hin und her werfen

2. rzucać (skakać: z mostu, pod pociąg):

rzucać

sich acus. werfen

rzucać

sich acus. stürzen

rzucać się na łóżko

sich acus. aufs Bett werfen

nie rzuca się w oczy

das fällt [o. springt] nicht ins Auge

nie rzuca się w oczy

das fällt nicht auf

3. rzucać coloq. (oburzać się):

nie rzucaj się!

reg dich ab! coloq.

4. rzucać (ściskać kogoś):

rzucać się komuś na szyję

jdm um den Hals fallen

5. rzucać (napadać):

rzucić się na kogoś z nożem

sich acus. mit einem Messer auf jdn werfen [o. stürzen]

rzucić się na kogoś z nożem

jdn mit einem Messer angreifen

6. rzucać (odskakiwać):

rzucać się do ucieczki

die Flucht ergreifen

rzucik <gen. ‑a, pl. ‑i> [ʒutɕik] SUST. m coloq. (drobny wzór)

rzucik

Kleinmuster nt

sweter z pięknym rzucikiem

Pullover m mit einem schönen Kleinmuster