Traducciones de „elterlichen“ en el diccionario neerlandés » alemán

(Ir a alemán » neerlandés)

ver·lich·ten <verlichtte, h. verlicht> [vərlɪxtə(n)] V. trans.

1. verlichten:

verlichten (van licht voorzien: van boven)

beleuchten

verlichten (van licht voorzien: van binnen uit)

erleuchten

verlichten (van licht voorzien: van binnen uit)

erhellen

een gebouw met schijnwerpers verlichten

ein Gebäude mit Scheinwerfern anstrahlen

2. verlichten (minder zwaar maken):

verlichten

erleichtern

verlichten ook fig.

lindern

dat verlicht de pijn

das lindert den Schmerz

iem het werk verlichten

jdm die Arbeit erleichtern

3. verlichten (inzicht brengen):

verlichten

erleuchten

weer·lich·ten <weerlichtte, h. geweerlicht> [werlɪxtə(n)] V. v. impers. ww

weerlichten

wetterleuchten

scha·ter·la·chen <schaterlachte, h. geschaterlacht> [sxatərlɑxə(n)] V. intr.

schaterlachen

schallend lachen

schaterlachen

aus vollem Halse lachen

in een schaterlachen uitbarsten

in schallendes Gelächter ausbrechen

ach·ter·licht <achterlicht|en> [ɑxtərlɪxt] SUST. nt

achterlicht

Rücklicht nt

achterlicht (van (vracht)auto, trein, colonne e.d.)

Schlusslicht nt

toe·jui·chen <juichte toe, h. toegejuicht> [tujœyxə(n)] V. trans.

1. toejuichen (juichend toeroepen):

toejuichen

zujubeln

2. toejuichen (goedkeuren):

toejuichen

begrüßen

ver·licht <verlichte, verlichter, verlichtst> [vərlɪxt] ADJ.

1. verlicht (van een last bevrijd):

verlicht

erleichtert

met verlicht gemoed

leichten Herzens

2. verlicht (door licht beschenen):

verlicht

beleuchtet

de straat is slecht verlicht

die Straße ist schlecht beleuchtet

3. verlicht (waarin lichten schijnen):

verlicht

erleuchtet

de stad was verlicht

die Stadt war erleuchtet

4. verlicht (het juiste inzicht hebbend):

verlicht

aufgeklärt

verlicht

erleuchtet

verlichte despoten

aufgeklärte Despoten pl.

verlicht door de Heilige Geest

vom Heiligen Geist erleuchtet

een verlichte geest

ein aufgeklärter Geist

weer·licht [werlɪxt] SUST. nt of m geen pl. (bliksem)

weerlicht

Wetterleuchten nt

ge·la·chen V.

gelachen volt. deelw. van lachen¹, lachen²

Véase también: lachen , lachen

la·chen² <lachte, h. gelachen> [lɑxə(n)] V. trans. (door lachen in een toestand komen)

lachen

lachen

het is om je rot te lachen

es ist zum Schießen [o. Schreien]

zich tranen lachen

Tränen lachen

zich een ongeluk lachen

sich dat. einen Ast lachen

zich krom/slap/zich halfdood lachen

sich kranklachen/schieflachen/totlachen

wie het laatst lacht, lacht het best provb.

wer zuletzt lacht, lacht am besten

la·chen¹ <lachte, h. gelachen> [lɑxə(n)] V. intr.

1. lachen:

lachen (als uiting van vrolijkheid, opgewektheid)

lachen

lachen (ingetogen, fijntjes)

lächeln

iem aan het lachen maken

jdn zum Lachen bringen

fijntjes lachen

schmunzeln

fijntjes lachen

verschmitzt lächeln

in lachen uitbarsten

laut loslachen

in zijn vuistje lachen

sich dat. (eins) ins Fäustchen lachen

zijn lachen inhouden

sich dat. das Lachen verbeißen [o. verkneifen]

laat mij niet lachen!

dass ich nicht lache!

om [o. over ] iets lachen

über etw acus. lachen

schaterend lachen

schallend [o. laut] lachen

schudden van het lachen

sich vor Lachen wälzen

dubbel liggen van het lachen

sich biegen [o. krümmen] vor Lachen

2. lachen (bespotten, schertsen; leedvermaak hebben):

lachen

lachen

lachen

lächeln

ik lach er niet om

mir ist nicht zum Lachen

er is [o. valt ] niets te lachen

es gibt nichts zu lachen

toe·la·chen <lachte toe, h. toegelachen> [tulɑxə(n)] V. trans.

1. toelachen (lachend aankijken):

toelachen

zulachen +dat.

toelachen

anlachen +acus.

2. toelachen form. (gunstig gestemd zijn):

toelachen

gewogen sein +dat.

uit·la·chen¹ <lachte uit, i. uitgelachen> [œytlɑxə(n)] V. intr. (ten einde lachen)

uitlachen

auslachen

ze raakte maar niet uitgelachen

sie kam aus dem Lachen gar nicht mehr raus coloq.