Traducciones de „einsame“ en el diccionario neerlandés » alemán

(Ir a alemán » neerlandés)

eind·exa·men <eindexamen|s> [ɛintɛksamə(n)] SUST. nt

eindexamen

Abschlussprüfung f

eindexamen (vwo)

Abitur nt

eindexamen doen

die Abschlussprüfung machen

ein·de <einde|n, einde|s> [ɛində] SUST. nt

1. einde (plaats):

einde

Ende nt

er komt geen einde aan

es nimmt kein Ende

het einde van de weg/van de tafel

das Ende des Weges/des Tisches

dan is het einde zoek

dann gibt es kein Halten mehr

2. einde (moment):

einde

Ende nt

einde

Schluss m

aan het einde van zijn Latijn zijn fig.

mit seinem Latein am Ende sein

tot het bittere einde doorgaan

bis zum bitteren Ende gehen

tegen het einde van de winter

gegen Ende des Winters

tegen [o. bij ] het einde van het jaar

zum Jahresende

iets ten einde brengen

etw zu Ende bringen

een termijn/een contract loopt ten einde

eine Frist/ein Vertrag läuft ab

tot het einde toe

bis zum Schluss

van het begin tot het einde leugens

von Anfang bis Ende erlogen

ten einde raad zijn

weder aus noch ein wissen

eind goed, al goed provb.

Ende gut, alles gut

aan alles komt een einde provb.

alles hat einmal ein Ende

3. einde (resultaat):

einde

Ende nt

einde

Abschluss m

einde

Ergebnis nt

het einde van de besprekingen was, dat …

das Ergebnis der Besprechungen war, dass …

iets tot een goed einde brengen

etw zu einem guten Abschluss bringen

het einde van het liedje

das Ende vom Lied

het einde! coloq.

spitze!

eind·je <eindje|s> [ɛincə] SUST. nt

1. eindje (stukje, restantje):

eindje

Stückchen nt

eindje

(kleine(r)) Rest m

2. eindje (korte afstand):

eindje

Katzensprung m

eindje

(kurze(s)) Stück nt

eindje

kleine Strecke f

een eindje omlopen

ein Stück spazieren gehen

een eindje omlopen

einen kleinen Spaziergang machen

3. eindje (uiteinde):

eindje

Ende nt

de eindjes niet/met moeite aan elkaar kunnen [o. knopen] fig.

mit seinem Geld nicht/kaum auskommen

4. eindje (dood):

eindje

Lebensende nt

eindje

Tod m

af·na·me [ɑfnamə] SUST. f geen pl.

afname

Abnahme f

op·na·me <opname|n, opname|s> [ɔpnamə] SUST. f

1. opname:

opname (in een ziekenhuis)

Aufnahme f

opname (het doen opnemen)

Einweisung f

2. opname:

opname foto., CINE

Aufnahme f

na·me [namə]

bij name noemen

namentlich nennen

met name

namentlich

met name

besonders

ten name van de eigenaar

auf den Namen des Eigentümers