alemán » polaco

Traducciones de „zerweichen“ en el diccionario alemán » polaco

(Ir a polaco » alemán)

Mostrar un resumen de todos los resultados

erwe̱i̱chen: verbo transitivo
zerfle̱i̱schen: I. verbo transitivo II. verbo reflexivo
hẹrzerweichend: adjetivo y adverbio
ạb|weichen: verbo intransitivo
a̱u̱f|weichen: I. verbo transitivo II. verbo intransitivo
a̱u̱s|weichen: verbo intransitivo
e̱i̱n|weichen: verbo transitivo
entwe̱i̱chen: verbo intransitivo
zerkọchen: I. verbo intransitivo II. verbo transitivo
zerbrẹchen: I. verbo transitivo II. verbo intransitivo
zerbro̱chen: verbo intransitivo o transitivo
zerfụrchen: verbo transitivo
zersto̱chen: verbo transitivo
zerstẹchen: verbo transitivo
zurụ̈ck|weichen: verbo intransitivo
dụrch|weichen: verbo intransitivo
zerquẹtschen: verbo transitivo
verwe̱i̱chlichen: I. verbo intransitivo II. verbo transitivo
Ste̱i̱nerweichen: sustantivo

Los resultados a continuación se escriben de forma parecida: erweichen , zerfleischen , herzerweichend , zerstechen , zerstochen , zerfurchen , zerbrochen , zerbrechen , zerkochen , entweichen , einweichen , ausweichen , aufweichen , abweichen , zurückweichen , zerquetschen , durchweichen , Steinerweichen y/e verweichlichen

erwe̱i̱chen* [ɛɐ̯ˈvaɪçən] V. trans.

1. erweichen (weich machen):

erweichen Wachs

zmiękczać [form. perf. zmiękczyć]

erweichen Wachs

rozmiękczać [form. perf. rozmiękczyć]

2. erweichen fig (umstimmen):

erweichen Person

wzruszać [form. perf. wzruszyć]

sich erweichen lassen

dać się uprosić

er ließ sich nicht erweichen

nie dał się ubłagać

3. erweichen:

erweichen (weich werden) (Asphalt)

mięknąć [form. perf. z‑]

I . zerfle̱i̱schen* V. trans.

zerfleischen Körperteile:

zerfleischen

rozszarpywać [form. perf. rozszarpać]

II . zerfle̱i̱schen* V. v. refl. elev.

sich zerfleischen (sich selbst quälen)

sich gegenseitig verbal zerfleischen

dręczyć się nawzajem słownie

hẹrzerweichend ADJ.

herzerweichend

ạb|weichen V. intr. irr +sein

1. abweichen (nicht befolgen):

von etw abweichen

odbiegać od czegoś

2. abweichen (sich unterscheiden):

von etw abweichen (Auffassung)

odróżniać się od czegoś

voneinander abweichen

odróżniać się od siebie

abweichend (verschieden) Meinung

3. abweichen (abkommen):

vom Kurs abweichen

zbaczać [form. perf. zboczyć] z kursu

vom Thema abweichen

odbiegać [form. perf. odbiec] od tematu

I . a̱u̱f|weichen V. trans.

1. aufweichen a. fig:

rozmiękczać [form. perf. rozmiękczyć ]a. fig

die Opposition versucht, das Regime aufzuweichen fig

opozycja f próbuje rozmiękczyć reżim fig

II . a̱u̱f|weichen V. intr. +sein

aufweichen (morastig werden) (Boden, Erde)

aufweichen (morastig werden) (Boden, Erde)

a̱u̱s|weichen V. intr. irr +sein

1. ausweichen (ein Hindernis umgehen):

[nach links/rechts] ausweichen

omijać [form. perf. ominąć] [z lewej/prawej strony]

der Autofahrer konnte dem Radler nur schwer ausweichen

kierowca m ledwo zdołał ominąć rowerzystę

(aus dem Weg gehen) jdm/einer Sache ausweichen

ustępować [form. perf. ustąpić] przed kimś/czymś

2. ausweichen fig (zu entgehen versuchen):

jdm/einer Sache ausweichen

unikać kogoś/czegoś

ausweichende Antworten geben

dawać wymijające odpowiedzi

3. ausweichen (als Alternative wählen):

auf etw acus. ausweichen

przerzucać [form. perf. przerzucić] się na coś

auf einen anderen Termin ausweichen

zmienić termin

auf neue Verkehrsmittel ausweichen

przerzucić się na nowe środki komunikacji

e̱i̱n|weichen V. trans.

etw einweichen Zwieback

umaczać [form. perf. umoczyć] [w czymś]

etw einweichen Linsen, Wäsche

namaczać [form. perf. namoczyć] coś

entwe̱i̱chen* V. intr. irr +sein

1. entweichen (austreten):

[aus etw] entweichen (Gas, Luft)

uchodzić [form. perf. ujść] [z czegoś]

2. entweichen (fliehen):

[aus etw] entweichen (Person)

wymykać [form. perf. wymknąć] się [skądś]

I . zerkọchen* V. intr. +sein (Fleisch, Gemüse)

rozgotowywać [form. perf. rozgotować] się

II . zerkọchen* V. trans.

rozgotowywać [form. perf. rozgotować]

I . zerbrẹchen* V. trans. irr

tłuc [form. perf. s‑]

rozbijać [form. perf. rozbić]

locuciones, giros idiomáticos:

sich den Kopf [über etw] zerbrechen

łamać sobię głowę [nad czymś] fig

II . zerbrẹchen* V. intr. irr +sein

1. zerbrechen:

zerbrechen (in Stücke zerfallen) (Vase)

2. zerbrechen fig:

zerbrechen (auseinander gehen) (Ehe)

rozsypywać [form. perf. rozsypać] się fig coloq.

ihre Ehe ist an Kleinigkeiten zerbrochen

ich małżeństwo nt rozpadło się przez drobnostki coloq.

er ist an der Trennung seelisch zerbrochen elev.

przez to rozstanie [lub tę separację] rozsypał się psychicznie fig

zerbro̱chen V. trans., intr.

zerbrochen pp von zerbrechen

Véase también: zerbrechen

I . zerbrẹchen* V. trans. irr

tłuc [form. perf. s‑]

rozbijać [form. perf. rozbić]

locuciones, giros idiomáticos:

sich den Kopf [über etw] zerbrechen

łamać sobię głowę [nad czymś] fig

II . zerbrẹchen* V. intr. irr +sein

1. zerbrechen:

zerbrechen (in Stücke zerfallen) (Vase)

2. zerbrechen fig:

zerbrechen (auseinander gehen) (Ehe)

rozsypywać [form. perf. rozsypać] się fig coloq.

ihre Ehe ist an Kleinigkeiten zerbrochen

ich małżeństwo nt rozpadło się przez drobnostki coloq.

er ist an der Trennung seelisch zerbrochen elev.

przez to rozstanie [lub tę separację] rozsypał się psychicznie fig

zerfụrchen* V. trans.

1. zerfurchen (durch Fahrspuren):

den Boden/Weg zerfurchen

den Boden/Weg zerfurchen

Geländereifen hatten die Erde zerfurcht

opony fpl terenowe przeorały ziemię

2. zerfurchen (durch Falten):

pofałdowany zmarszczkami

die alte Frau hatte ein zerfurchtes Gesicht

stara kobieta f miała twarz pooraną zmarszczkami

zersto̱chen V. trans.

zerstochen pp von zerstechen

Véase también: zerstechen

zerstẹchen* V. trans. irr

1. zerstechen (zerstören):

zerstechen Leder, Polster

przekłuwać [form. perf. przekłuć]

zerstechen Leder, Polster

zerstechen Reifen

przebijać [form. perf. przebić]

2. zerstechen (mehrfach stechen):

jdn/ein Tier zerstechen (Stechmücke, Wespe)

pokąsać kogoś/zwierzę

er ist ganz von den Mücken zerstochen

[on] jest cały pogryziony przez komary

zerstẹchen* V. trans. irr

1. zerstechen (zerstören):

zerstechen Leder, Polster

przekłuwać [form. perf. przekłuć]

zerstechen Leder, Polster

zerstechen Reifen

przebijać [form. perf. przebić]

2. zerstechen (mehrfach stechen):

jdn/ein Tier zerstechen (Stechmücke, Wespe)

pokąsać kogoś/zwierzę

er ist ganz von den Mücken zerstochen

[on] jest cały pogryziony przez komary

zurụ̈ck|weichen V. intr. irr +sein

1. zurückweichen:

zurückweichen (Menschenmenge)

cofać [form. perf. cofnąć] się

zurückweichen (Hochwasser)

ustępować [form. perf. ustąpić]

2. zurückweichen:

zurückweichen (vor Schwierigkeiten)

cofać [form. perf. cofnąć] się

zurückweichen (vor einer Aufgabe)

nie podejmować [form. perf. podjąć] się

[vor etw dat.] zurückweichen

ustępować [form. perf. ustąpić] [przed czymś]

dụrch|weichen² V. intr. +sein (weich werden)

durchweichen

rozmakać [form. perf. rozmoknąć]

durchweichen

przemakać [form. perf. przemoknąć]

zerquẹtschen* V. trans.

zerquetschen

rozgniatać [form. perf. rozgnieść]

hundert Euro und ein paar Zerquetschte fig coloq.

sto euro z kawałkiem coloq.

I . verwe̱i̱chlichen* [fɛɐ̯ˈvaɪçlɪçən] V. intr. +sein

verweichlichen

verweichlicht

zniewieściały

er verweichlicht zusehends

on znacznie zniewieściał

II . verwe̱i̱chlichen* [fɛɐ̯ˈvaɪçlɪçən] V. trans.

1. verweichlichen (schwächen):

verweichlichen

osłabiać [form. perf. osłabić]

2. verweichlichen (verwöhnen):

jdn verweichlichen

rozpieszczać [form. perf. rozpieścić] kogoś

Ste̱i̱nerweichen SUST. nt

zum Steinerweichen schreien

przeraźliwie krzyczeć

zum Steinerweichen weinen

rozpaczliwie płakać

¿Quieres añadir alguna palabra, frase o traducción?

Proponnos una nueva entrada.

Consultar el diccionario

alemán

Página en Deutsch | Български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski