Traducciones de „upomnieni“ en el diccionario polaco » alemán

upomnienie <gen. ‑ia, pl. ‑ia> [upomɲeɲe] SUST. nt

1. upomnienie (uwaga):

upomnienie

Ermahnung f

upomnienie

Verweis m

udzielać komuś upomnienia

jdm einen Verweis erteilen

otrzymać upomnienie

einen Verweis bekommen [o. erhalten]

2. upomnienie ADMIN. (pismo):

upomnienie

Mahnschreiben nt

upomnienie

Mahnung f

upomnieć [upomɲetɕ]

upomnieć form. perf. od upominać

Véase también: upominać

I . upominać <‑na; form. perf. upomnieć> [upominatɕ] V. trans. (zwracać uwagę)

upominać

ermahnen

upominać

zurechtweisen

II . upominać <‑na; form. perf. upomnieć> [upominatɕ] V. v. refl.

1. upominać (dopominać się):

upominać się o coś

etw fordern [o. anmahnen]

2. upominać elev. (wstawiać się):

upominać się o kogoś [lub za kimś]

sich acus. für jdn einsetzen

upominać się o kogoś [lub za kimś]

für jdn eintreten

napomnienie <gen. ‑ia, pl. ‑ia> [napomɲeɲe] SUST. nt

1. napomnienie elev. (upomnienie):

napomnienie

Ermahnung f

poprawił się dopiero po moim napomnieniu

er hat sich erst nach meiner Ermahnung gebessert

2. napomnienie (monit):

napomnienie

Mahnung f

przysłano jej napomnienie z biblioteki

sie bekam eine Mahnung von der Bibliothek

wspomnienie <gen. ‑ia, pl. ‑ia> [fspomɲeɲe] SUST. nt

1. wspomnienie (wspominanie: dzieciństwa):

wspomnienie

Erinnerung f

2. wspomnienie (napomknięcie):

wspomnienie

Erwähnung f

na samo wspomnienie o tym

schon beim bloßen Gedanken daran

na samo wspomnienie o tym

schon bei der bloßen Erwähnung davon

3. wspomnienie LIT.:

wspomnienie

Memoiren pl.

wspomnienie

[Lebens]erinnerungen fpl

zapomnienie <gen. ‑ia, sin pl. > [zapomɲeɲe] SUST. nt

1. zapomnienie (niepamięć):

zapomnienie

Vergessen nt

pójść [lub odejść] w zapomnienie

in Vergessenheit geraten

wydobyć kogoś z zapomnienia

jdn dem Vergessen entreißen [o. vor dem Vergessen bewahren]

2. zapomnienie (roztargnienie):

zapomnienie

Vergesslichkeit f

upodobnienie <gen. ‑ia, pl. ‑ia> [upodobɲeɲe] SUST. nt

1. upodobnienie (stanie się podobnym):

upodobnienie córki do matki

die Angleichung f der Tochter an die Mutter

2. upodobnienie LING.:

upodobnienie

Assimilation f

upodobnienie pod względem dźwięczności

Stimmassimilation f

upodobnienie pod względem dźwięczności

Assimilation in Bezug auf die Stimmhaftigkeit

upoważnienie <gen. ‑ia, pl. ‑ia> [upovaʒɲeɲe] SUST. nt DER.

upoważnienie

Ermächtigung f

upoważnienie

Vollmacht f

upoważnienie

Prokura f

upoważnienie do czegoś

Ermächtigung zu etw

upoważnienie do zrobienia czegoś

Ermächtigung, etw zu tun

robić coś z czyjegoś upoważnienia

etw mit jds Vollmacht [o. in jds Auftrag] tun

przypomnienie <gen. ‑ia, pl. ‑ia> [pʃɨpomɲeɲe] V. nt

przypomnienie o czymś

die Erinnerung f an etw acus.

przypomnienie o zapłaceniu rachunku

Mahnung f

wspomnieniowy [fspomɲeɲovɨ] ADJ.

wspomnieniowy

Erinnerungs-

wspomnieniowy charakter powieści

der Erinnerungscharakter m des Romans

uposażenie <gen. ‑ia, pl. ‑ia> [uposaʒeɲe] SUST. nt ADMIN.

uposażenie

Gehalt nt

uposażenie

Bezüge pl.

uposażenie pracownika

Mitarbeitergehalt nt

zaplemnienie <gen. ‑ia, pl. ‑ia> [zaplemɲeɲe] SUST. nt BIOL.

zaplemnienie

Befruchtung f

zaplemnienie

Bestäubung f

I . upominać <‑na; form. perf. upomnieć> [upominatɕ] V. trans. (zwracać uwagę)

upominać

ermahnen

upominać

zurechtweisen

II . upominać <‑na; form. perf. upomnieć> [upominatɕ] V. v. refl.

1. upominać (dopominać się):

upominać się o coś

etw fordern [o. anmahnen]

2. upominać elev. (wstawiać się):

upominać się o kogoś [lub za kimś]

sich acus. für jdn einsetzen

upominać się o kogoś [lub za kimś]

für jdn eintreten

upominek <gen. ‑nku, pl. ‑nki> [upominek] SUST. m elev.

upominek

Mitbringsel nt coloq.

upominek

Andenken nt

otrzymać coś w upominku od kogoś

etw als Andenken von jdm erhalten

napomnieć [napomɲetɕ]

napomnieć form. perf. od napominać

Véase también: napominać

napominać <‑na; form. perf. napomnieć> [napominatɕ] V. trans. elev.

napominać

ermahnen

wiele razy musiała ją napominać, żeby posprzątała

sie musste sie oft zum Aufräumen ermahnen

wspomnieć [fspomɲetɕ]

wspomnieć form. perf. od wspominać

Véase también: wspominać

I . wspominać <‑na; form. perf. wspomnieć> [fspominatɕ] V. trans.

1. wspominać (przypominać sobie):

wspominać kogoś/coś

sich acus. an jdn/etw erinnern

wspominać kogoś/coś

an jdn/etw zurückdenken

wspomnisz moje słowa coloq.

du wirst noch an meine Worte [o. mich] denken

wspomnisz moje słowa coloq.

du wirst dich noch daran erinnern, was ich dir gesagt habe

2. wspominać (napomykać):

wspominać

erwähnen

wspominać

nennen

II . wspominać <‑na; form. perf. wspomnieć> [fspominatɕ] V. intr. (napomykać)

wspominać o czymś

etw beiläufig [o. nebenbei] erwähnen

[wyżej] wspomniany

oben erwähnt [o. genannt]

nie wspominając o kosztach

abgesehen von den Kosten

wypominać <‑na> [vɨpominatɕ], wypomnieć [vɨpomɲetɕ] V. trans. form. perf. elev.

wypominać komuś coś

jdm etw vorhalten

wypominać komuś coś

jdm Vorwürfe wegen etw machen

zapomnieć [zapomɲetɕ]

zapomnieć form. perf. od zapominać

Véase también: zapominać

I . zapominać <‑na; form. perf. zapomnieć> [zapominatɕ] V. trans.

1. zapominać (nie pamiętać):

zapominać o czymś

etw vergessen

nigdy ci tego nie zapomnę!

das werde ich dir nie vergessen!

na śmierć zapomniałem

ich habe es völlig vergessen

zapomnieć o bożym świecie

die ganze Welt vergessen

zapomniał wół jak cielęciem był provb.

man bedenke, dass man auch einmal jung war

2. zapominać (zostawiać):

zapominać

liegen [o. stehen] lassen

II . zapominać <‑na; form. perf. zapomnieć> [zapominatɕ] V. intr.

1. zapominać (tracić umiejętność):

zapominać

verlernen

zapomnieć niemieckiego/pływania

sein Deutsch/das Schwimmen verlernen

2. zapominać (zaniedbywać):

zapominać

vernachlässigen

zapominać o rodzicach

die Eltern vernachlässigen

III . zapominać <‑na; form. perf. zapomnieć> [zapominatɕ] V. v. refl. coloq.

zapominać

sich acus. vergessen

zapomniał się w złości i uderzył go w twarz

er vergaß sich vor Wut und schlug ihm ins Gesicht

upodlenie <gen. ‑ia, sin pl. > [upodleɲe] SUST. nt elev.

upodlenie

Erniedrigung f

upodlenie

Entwürdigung f

upojenie <gen. ‑ia, pl. ‑ia> [upojeɲe] SUST. nt elev.

upojenie

Rausch m

upojenie

Trunkenheit f

upojenie alkoholowe MED.

Alkoholrausch m

upojenie zmysłów

Sinnesrausch m