Traducciones de „odmawiali“ en el diccionario polaco » alemán

I . odmawiać <‑ia; form. perf. odmówić> [odmavjatɕ] V. intr. (nie zgadzać się)

odmawiać

ablehnen

II . odmawiać <‑ia; form. perf. odmówić> [odmavjatɕ] V. trans.

1. odmawiać coloq. (rezygnować):

odmawiać wizytę, spotkanie

absagen

2. odmawiać REL.:

odmawiać modlitwę

ein Gebet sprechen

3. odmawiać (nie udzielać):

odmawiać komuś czegoś

jdm etw verweigern

odmawiać zrobienia czegoś

verweigern, etw zu tun

odmawiać zgody/posłuszeństwa

die Erlaubnis/den Gehorsam verweigern

4. odmawiać gen. form. imperf. (negować):

odmawiać komuś prawa do czegoś

jdm das Recht zu etw absprechen

odmawiać komuś talentu/rozumu

jdm Talent/Verstand absprechen

locuciones, giros idiomáticos:

nerwy/nogi odmawiają mi posłuszeństwa

meine Nerven mpl /meine Beine ntpl versagen mir den Dienst

odmawiać sobie czegoś

sich dat. etw versagen [o. nicht gönnen]

I . obmawiać <‑ia; imperf. ‑aj; form. perf. obmówić> [obmavjatɕ] V. trans. coloq.

1. obmawiać (oczerniać kogoś):

obmawiać

schlecht machen

obmawiać

lästern coloq.

Ela każdego potrafiła obmówić

Ella verstand es, jeden schlecht zu machen

2. obmawiać (przedyskutować):

obmawiać

besprechen

musimy obmówić ten problem

wir müssen dieses Problem besprechen

obmawiać szczegóły projektu

die Einzelheiten des Projekts besprechen

II . obmawiać <‑ia; imperf. ‑aj; form. perf. obmówić> [obmavjatɕ] V. v. refl. gen. form. imperf. coloq. (oczerniać się nawzajem)

obmawiać

sich acus. [o. einander] schlecht machen

obmawiać

über einander lästern coloq.

I . odmachać [odmaxatɕ] form. perf., odmachnąć [odmaxnoɲtɕ] form. perf., odmachiwać [odmaxivatɕ] <‑chuje; imperf. ‑chuj> V. intr. coloq. (machać ręką)

odmachać

zurückwinken

odmachiwać ludziom w przejeżdżającym pociągu

den Menschen in dem vorbeifahrenden Zug zurückwinken

II . odmachać [odmaxatɕ] form. perf., odmachnąć [odmaxnoɲtɕ] form. perf., odmachiwać [odmaxivatɕ] <‑chuje; imperf. ‑chuj> V. trans. coloq.

1. odmachać (zrobić coś byle jak):

odmachać

hinhauen pey. coloq.

szybko odmachał wszystkie zadania domowe

er haute schnell alle Hausaufgaben hin pey. coloq.

2. odmachać (przejść szybko):

odmachać

einen Weg schnell zurücklegen

w pięć minut odmachnąłem drogę z kościoła do domu

ich brauchte nur fünf Minuten von der Kirche nach Hause

III . odmachać [odmaxatɕ] form. perf., odmachnąć [odmaxnoɲtɕ] form. perf., odmachiwać [odmaxivatɕ] <‑chuje; imperf. ‑chuj> V. v. refl. coloq. (machać ręką w obronie)

odmachać

mit Handbewegungen abwehren [o. fortjagen]

odmachać

zurückschlagen

odmachiwał się od rozdrażnionych os

er wehrte die aufgebrachten Wespen mit Handbewegungen ab

zaatakowany bez zastanowienia odmachnął się

der Angegriffene m schlug ohne nachzudenken zurück

I . odmaczać <‑cza; imperf. ‑aj; form. perf. odmoczyć> [odmatʃatɕ] V. trans.

odmaczać

aufweichen

odmaczać

einweichen

odmoczyć przyschniętą patelnię

eine verkrustete Pfanne einweichen

odmoczyć odciski

Hühneraugen aufweichen

II . odmaczać <‑cza; imperf. ‑aj; form. perf. odmoczyć> [odmatʃatɕ] V. v. refl.

odmaczać

aufgeweicht [o. eingeweicht] werden

garnek z zaschniętymi resztkami jedzenia musi się odmoczyć

der Topf m mit den angetrockneten Essensresten muss eingeweicht werden

odmarzać <‑za> [odmarzatɕ] V., odmarznąć [odmarznoɲtɕ] V. intr. form. perf.

1. odmarzać:

odmarzać (rozmrażać się) (mięso, masło)

auftauen

2. odmarzać:

odmarzać (stawać się drożnym) (rzeka)

abtauen

domawiać <‑wia; form. perf. domówić> [domavjatɕ] V. trans. coloq.

1. domawiać (powiedzieć do końca):

domawiać

ausreden

2. domawiać (uzgodnić):

domawiać

festlegen

domawiać

bestimmen

nie zdążył domówić wszystkiego

er konnte nicht alles festlegen

I . namawiać <‑ia; form. perf. namówić> [namavjatɕ] V. trans.

namawiać kogoś do czegoś

jdn zu etw überreden

II . namawiać <‑ia; form. perf. namówić> [namavjatɕ] V. v. refl.

1. namawiać (nakłaniać się wzajemnie):

namawiać

einander zureden

2. namawiać coloq. (zmawiać się):

namawiać

etw abmachen [o. ausmachen] [o. absprechen]

namawiać

sich acus. absprechen

I . pomawiać <‑ia; form. perf. pomówić> [pomavjatɕ] V. trans. elev.

pomawiać kogoś o coś

jdn einer S. gen. beschuldigen

pomówić kogoś o to, że...

jdm nachsagen, dass ...

pomówić kogoś o to, że...

jdm unterstellen, dass ...

II . pomawiać <‑ia; form. perf. pomówić> [pomavjatɕ] V. v. refl. elev.

pomawiać

sich [o. einander] beschuldigen

I . wymawiać <‑ia; form. perf. wymówić> [vɨmavjatɕ] V. trans.

1. wymawiać (wypowiadać):

wymawiać dźwięk, głoskę

aussprechen

wymawiać nazwę, wyraz

[aus]sprechen

wymawiać zaklęcie

eine Zauberformel aussprechen

nie móc słowa wymówić

kein Wort aussprechen können

tego nie da się wymówić

das lässt sich nicht aussprechen

wymówić coś z naciskiem

etw mit Nachdruck aussprechen

wymówić coś w złą godzinę

etw zur falschen Zeit sagen

2. wymawiać (wypominać):

wymawiać komuś coś

jdm etw vorhalten

3. wymawiać (rozwiązywać):

wymawiać komuś umowę pracy/najmu

jdm den Arbeits-/Mietvertrag kündigen

II . wymawiać <‑ia; form. perf. wymówić> [vɨmavjatɕ] V. v. refl. (wzbraniać się)

wymawiać się czymś

sich acus. mit etw herausreden coloq.

wymawiać się od czegoś

sich acus. vor etw drücken

wymawiać się od czegoś

Ausflüchte machen

I . zamawiać <‑ia; form. perf. zamówić> [zamavjatɕ] V. trans.

1. zamawiać (zlecać przygotowanie, dostarczenie):

zamawiać

in Auftrag geben

zamawiać

bestellen

zamawiać meble, ubranie, towar

bestellen

zamówić stolik w restauracji

einen Tisch im Restaurant vorbestellen

2. zamawiać (umawiać się):

zamawiać

ausmachen

zamawiać

vereinbaren

zamawiać wizytę

einen [Besuchs]termin ausmachen

II . zamawiać <‑ia; form. perf. zamówić> [zamavjatɕ] V. v. refl. (zapowiedzieć się)

zamawiać

sich acus. ankündigen

odmakać <‑ka; imperf. ‑kaj; form. perf. odmoknąć> [odmakatɕ] V. intr. coloq.

odmakać

weich werden

odmakać

aufweichen

poumawiać [poumavjatɕ]

poumawiać form. perf. od umawiać

Véase también: umawiać

I . umawiać <‑ia; form. perf. umówić> [umavjatɕ] V. trans.

1. umawiać (organizować spotkanie):

umawiać kogoś z kimś

jdn mit jdm verabreden

umawiać kogoś z kimś

für jdn ein Treffen mit jdm ausmachen

sekretarka umówiła kandydata na rozmowę w sprawie pracy

die Sekretärin f vereinbarte mit dem Kandidaten einen Termin für ein Bewerbungsgespräch

2. umawiać (ustalać):

umówić coś z kimś

etw mit jdm ausmachen

czekam na umówiony telefon

ich erwarte ein angekündigtes Telefongespräch

II . umawiać <‑ia; form. perf. umówić> [umavjatɕ] V. v. refl.

1. umawiać (zaplanować spotkanie z kimś):

umawiać się z kimś na spotkanie

sich acus. mit jdm [zu einem Treffen] verabreden

2. umawiać (porozumieć się):

umawiać się z kimś co do ceny [lub o cenę]

sich dat. mit jdm über den Preis einig werden

umawiać się z kimś co do ceny [lub o cenę]

mit jdm einen Preis verabreden

rozmawiać <‑ia> [rozmavjatɕ] V. intr.

rozmawiać z kimś o czymś

mit jdm über etw acus. sprechen [o. reden coloq. ]

rozmawiać z kimś o czymś

sich acus. mit jdm über etw acus. unterhalten

rozmawiać przez telefon

telefonieren

nie rozmawiamy ze sobą

wir sprechen [o. reden coloq. ] nicht miteinander

rozmawiać o wszystkim i o niczym

über Gott und die Welt reden

locuciones, giros idiomáticos:

rozmawiać z kimś jak gęś z prosięciem

zwei verschiedene Sprachen sprechen

udamawiać [udamavjatɕ]

udamawiać → udomawiać

Véase también: udomawiać

udomawiać <‑ia; imperf. ‑aj> [udomavjatɕ], udomowiać [udomovjatɕ], udomowić [udomovitɕ] V. trans. form. perf. elev.

udomawiać

domestizieren

udomawiać

zähmen

udomawiać psa

einen Hund zähmen

udomawiać <‑ia; imperf. ‑aj> [udomavjatɕ], udomowiać [udomovjatɕ], udomowić [udomovitɕ] V. trans. form. perf. elev.

udomawiać

domestizieren

udomawiać

zähmen

udomawiać psa

einen Hund zähmen