Traducciones de „argenté“ en el diccionario alemán » polaco

ạ̈rgste(r, s) ADJ.

ärgste superl von arg

Véase también: arg

I . ạrg <ärger, ärgste> [ark] ADJ. REG

1. arg (schlimm):

arg

straszny

arg

zły

arg Schicksal

marny

arg Schicksal

okrutny

unser ärgster Feind

nasz największy wróg m

das Ärgste befürchten

spodziewać się najgorszego

etw noch ärger machen

pogorszyć coś

im Argen liegen elev. (Welt)

znajdować się w nieładzie elev.

2. arg attr a. elev. (groß):

arg

wielki

arg Enttäuschung

gorzki elev.

arg Freude

straszny coloq.

in arge Verlegenheit kommen

popadać [form. perf. popaść] w ogromne zakłopotanie

II . ạrg <ärger, am ärgsten> [ark] ADV. REG (sehr)

arg

bardzo

arg

strasznie coloq.

jdm arg mitspielen

potraktować kogoś po macoszemu

es hat mir nicht so arg gefallen

nie było tak źle

die Krankheit hat ihn arg mitgenommen

choroba f strasznie go wyczerpała

ist sie arg böse?

czy jest strasznie zła? coloq.

es ist arg warm

jest bardzo ciepło

sich arg freuen

ogromnie się cieszyć [form. perf. u‑]

Entente <‑, ‑n> [ã​ˈtãːt(ə), pl: ã​ˈtãːtən] SUST. f HIST.

Entente

ententa f

Rẹnte <‑, ‑n> [ˈrɛntə] SUST. f

1. Rente (Altersruhegeld):

Rente

emerytura f

in [o. auf] Rente gehen coloq.

pójść [lub przejść] na emeryturę

lohnbezogene Rente

emerytura w wysokośći zależnej od wynagrodzenia

2. Rente (Geld wegen Arbeitsunfähigkeit):

Rente

renta f

Rente auf Lebenszeit

renta dożywotnia

3. Rente WIRTSCH:

Rente

renta f

Détente <‑, sin pl. > [de​ˈtãːt] SUST. f POL.

Détente

odprężenie nt w polityce międzynarodowej [lub w stosunkach między ugrupowaniami politycznymi]

Polẹnte <‑, sin pl. > [po​ˈlɛntə] SUST. f coloq.

Polente

gliny mpl coloq.

kạrgen [ˈkargən] V. intr. elev.

kargen

skąpić

er kargt nicht mit Lob und Anerkennung

on nie skąpi pochwał i uznania

Ẹrnte <‑, ‑n> [ˈɛrntə] SUST. f

1. Ernte (Ertrag):

Ernte

zbiór m

2. Ernte sin pl.:

Ernte (Getreideernte)

żniwa pl.

Ernte (Obst-/Kartoffelernte)

zbiory pl.

rạnnte [ˈrantə] V.

rannte imperf. von rennen

Véase también: rennen

I . rẹnnen <rennt, rannte, gerannt> [ˈrɛnən] V. intr. +sein

1. rennen (schnell laufen):

rennen

pędzić [form. perf. po‑]

rennen

gnać [form. perf. po‑]

gerannt kommen

przybiegać [form. perf. przybiec] pędem

um die Wette rennen

ścigać się

2. rennen (stoßen):

gegen etw rennen

wpadać [form. perf. wpaść] na coś

er rannte mit dem Kopf gegen die Tür

uderzył z rozpędu głową w drzwi

3. rennen pey. coloq. (hingehen):

er rennt wegen jeder Kleinigkeit zu seinem Vater

z każdym drobiazgiem leci do ojca coloq.

II . rẹnnen <rennt, rannte, gerannt> [ˈrɛnən] V. trans. +haben o sein

1. rennen DEP.:

hundert Meter rennen

startować [form. perf. wy‑] w biegu na sto metrów

2. rennen (stoßen):

jdn zu Boden rennen

przewrócić kogoś w pędzie

3. rennen coloq. (rammen):

jdm ein Messer in den Bauch rennen

wpakować komuś nóż w brzuch coloq.