neerlandés » alemán

Traducciones de „umgefallen“ en el diccionario neerlandés » alemán

(Ir a alemán » neerlandés)

Mostrar un resumen de todos los resultados

ge·val·len: verbo
mee·val·len: verbo
om·val·len: verbo
be·val·len: verbo
uit·val·len: verbo
toe·val·len: verbo
weg·val·len: verbo
base·bal·len: verbo
in·val·len: verbo
af·val·len: verbo
op·val·len: verbo
schal·len: verbo
aan·val·len: verbo
bij·val·len: verbo
ver·gal·len: verbo
ver·val·len: adjetivo y adverbio
ont·val·len: verbo
korf·bal·len: verbo
open·val·len: verbo
ver·knal·len: verbo

Los resultados a continuación se escriben de forma parecida: meevallen , gevallen , baseballen , wegvallen , toevallen , uitvallen , bevallen , omvallen , overvallen , neervallen , kristallen , honkballen , doodvallen , voetballen , versmallen , verknallen , openvallen , korfballen , ontvallen , vervallen , vergallen , bijvallen , aanvallen , schallen , opvallen , afvallen y/e invallen

ge·val·len V.

gevallen volt. deelw. van vallen¹, vallen²

Véase también: vallen , vallen

val·len² <viel, i. gevallen> [vɑlə(n)] V. v. impers. ww

1. vallen (ontstaan):

geben

er vielen doden

er vallen klappen

es setzt Prügel

er valt een schot

es fällt ein Schuss

er viel een stilte

es entstand eine Stille

toen zijn er enkele woorden gevallen

dann hat es eine Auseinandersetzung gegeben

2. vallen (op een bepaalde manier zijn):

geben

sein

daarover valt te praten

darüber lässt sich reden

er viel niet aan te tornen

daran war nicht zu rütteln

wat valt er te vertellen?

was gibt es zu erzählen?

er valt veel voor te zeggen

das hat viel für sich

er valt nog weinig van te zeggen

man weiß noch nichts Genaues

val·len¹ <viel, i. gevallen> [vɑlə(n)] V. intr.

1. vallen (neervallen):

het doek valt

der Vorhang fällt

het doek valt fig.

≈ das Spiel ist aus

komen te vallen

een opmerking laten vallen

eine Bemerkung fallen lassen

2. vallen (omvallen):

aan stukken vallen

auseinanderfallen

een gat in zijn knie vallen

sich dat. das Knie aufschlagen

zich laten vallen

sich hinfallen lassen

naar beneden vallen

naar beneden vallen

op z'n bek vallen fig.

auf die Schnauze fallen

met vallen en opstaan fig.

≈ mit vielen Rückschlägen

over een woord vallen fig.

sich über ein Wort ärgern

van de trap af vallen

die Treppe herunterfallen

van zijn stoel vallen van verbazing fig.

vor Staunen fast vom Stuhl fallen

3. vallen (terechtkomen):

een blik laten vallen op

einen Blick auf etw acus. fallen lassen

de keuze/de verdenking viel op haar

die Wahl/der Verdacht fiel auf sie

de klemtoon valt op de eerste lettergreep

der Akzent liegt auf der ersten Silbe

4. vallen (plaatshebben op):

Kerstmis valt op een woensdag

Weihnachten fällt auf einen Mittwoch

5. vallen (los neerhangen):

in plooien vallen

in Falten fallen

6. vallen (zich voordoen):

de avond valt

der Abend bricht herein

7. vallen (in een situatie zijn):

in een bepaalde categorie vallen

unter eine bestimmte Kategorie fallen

8. vallen (sneuvelen):

vallen ook fig.

het kabinet is gevallen

das Kabinett ist gestürzt worden

9. vallen (in een toestand komen):

in slechte handen vallen

in schlechte Hände geraten

hij viel van de ene verbazing in de andere

er kam aus dem Staunen nicht heraus

uit de toon vallen

aus dem Rahmen fallen

10. vallen:

zijn idee valt goed (gewaardeerd worden)

seine Idee wird begrüßt

in de smaak vallen

locuciones, giros idiomáticos:

zij valt op mannen (zich aangetrokken voelen tot)

sie ist verrückt nach Männern

bij het vallen van de nacht

bei Einbruch der Nacht

iem in de rede vallen

jdm ins Wort fallen

hij liet de aanklacht vallen

er zog die Anklage zurück

iem om de hals vallen

jdm um den Hals fallen

het werk valt me zwaar

die Arbeit fällt mir schwer

mee·val·len <viel mee, i. meegevallen> [mevɑlə(n)] V. intr.

1. meevallen (minder erg zijn):

halb so schlimm sein

de pijn viel mee

die Schmerzen waren halb so schlimm

het valt niet mee

es ist nicht einfach [o. leicht]

dat zal wel meevallen

es wird schon gehen

2. meevallen (de verwachting overtreffen):

die Erwartungen übertreffen

hij valt bij nader inzien mee

genauer betrachtet ist er gar nicht so übel

om·val·len <viel om, i. omgevallen> [ɔmvɑlə(n)] V. intr.

omvallen van het lachen fig.

sich biegen [o. krümmen] vor Lachen

be·val·len <beviel, i. bevallen> [bəvɑlə(n)] V. intr.

1. bevallen:

bevallen (baren: zonder voorzetselvoorwerp)

bevallen (baren: met voorzetselvoorwerp)

gebären +acus.

zij is gisteren bevallen

sie hat gestern entbunden

zij is van een dochter bevallen

sie hat eine Tochter geboren

2. bevallen (aanstaan):

gefallen +dat.

hoe is het u bevallen?

wie hat es Ihnen gefallen?

uit·val·len <viel uit, i. uitgevallen> [œytfɑlə(n)] V. intr.

1. uitvallen:

uitvallen (losbarsten in woorden)

losplatzen coloq.

uitvallen (tekeergaan)

loswettern coloq.

uitvallen (beledigend)

ausfällig [o. ausfallend] werden

tegen iem uitvallen

jdn anfahren [o. anfauchen] coloq.

2. uitvallen (losgaande vallen):

zijn haren zijn al aan 't uitvallen

seine Haare fallen bereits aus

3. uitvallen DEP.:

uitvallen (wegvallen)

uitvallen (wedstrijd staken)

4. uitvallen (het genoemde resultaat hebben):

die tekening is goed uitgevallen

die Zeichnung ist gut geworden

in mijn voordeel uitvallen

zu meinen Gunsten ausfallen

5. uitvallen (de genoemde aard hebben):

toe·val·len <viel toe, i. toegevallen> [tuvɑlə(n)] V. intr.

toevallen (bij loterij e.d.)

de hoofdprijs valt lotnummer 30 toe

der Hauptgewinn entfällt auf die Losnummer 30

weg·val·len <viel weg, i. weggevallen> [wɛxfɑlə(n)] V. intr.

1. wegvallen (van zijn plaats raken):

2. wegvallen (niet meer beschikbaar zijn):

de watertoevoer is weggevallen

die Wasserzufuhr ist unterbrochen

3. wegvallen (niet meer doorkomen):

het geluid valt telkens weg

der Ton fällt dauernd aus

4. wegvallen (komen te vervallen):

dit agendapunt valt weg

dieser Punkt der Tagesordnung entfällt

base·bal·len <baseballde, h. gebaseballd> [bezbɔːlə(n)] V. intr.

Baseball spielen

in·val·len <viel in, i. ingevallen> [ɪnvɑlə(n)] V. intr.

1. invallen (naar binnen, in iets vallen):

2. invallen (binnenvallen):

einfallen in +acus.

(in) een land invallen

in ein Land einfallen

3. invallen:

invallen ((plotseling) beginnen: nacht, duisternis, winter)

invallen ((plotseling) beginnen: nacht, duisternis, winter)

invallen ((plotseling) beginnen: schemering)

invallen ((plotseling) beginnen: dooi, vorst)

bij invallende duisternis

bei einbrechender Dunkelheit

4. invallen +acus.:

invallen (vervangen: in ambt of functie)

vertreten +acus.

invallen (vervangen: onverwacht)

einspringen für

voor een collega invallen

für einen Kollegen einspringen

voor een collega invallen

einen Kollegen vertreten

5. invallen (te binnen schieten):

zijn naam wil mij maar niet invallen

sein Name will mir einfach nicht einfallen

6. invallen muz.:

invallen (inzetten)

7. invallen (instorten, inzakken):

ingevallen wangen

eingefallene Wangen pl.

af·val·len <viel af, i. afgevallen> [ɑfɑlə(n)] V. intr.

1. afvallen (naar beneden vallen):

de bladeren vallen af

die Blätter fallen ab

het boek viel van zijn knieën af

das Buch fiel von seinen Knien herunter

2. afvallen (niet meer meetellen):

bij een wedstrijd afvallen

bei einem Wettkampf ausscheiden

3. afvallen (ontrouw worden):

de vriendinnen vielen haar af

die Freundinnen ließen sie im Stich

van het geloof afvallen

vom Glauben abfallen

4. afvallen (afslanken):

ik ben één kilo afgevallen

ich habe ein Kilo abgenommen

5. afvallen (overschieten):

er zal voor jou ook nog wel iets afvallen

es wird für dich sicher auch noch etw abfallen

6. afvallen scheepv.:

(van de wind) afvallen

nach Lee abgehen

op·val·len <viel op, i. opgevallen> [ɔpfɑlə(n)] V. intr.

ins Auge fallen

het is mij opgevallen

es ist mir aufgefallen

schal·len <schalde, h. geschald> [sxɑlə(n)] V. intr.

schallen muz.

aan·val·len¹ <viel aan, h. aangevallen> [anvɑlə(n)] V. trans.

aanvallen (een aanval doen op) ook fig.

aanvallen (plotseling)

bij·val·len <viel bij, i. bijgevallen> [bɛivɑlə(n)] V. trans.

beistimmen +dat.

beipflichten +dat.

ver·gal·len <vergalde, h. vergald> [vərɣɑlə(n)] V. trans.

iem het leven vergallen

jdm das Leben vergällen

ver·val·len¹ [vərvɑlə(n)] ADJ.

1. vervallen (niet onderhouden):

een vervallen huis

ein verfallenes Haus

2. vervallen (armoedig, afgetakeld):

heruntergekommen

een vervallen indruk

ein verkommener Eindruck

3. vervallen (afgeschaft):

een vervallen recht

ein erloschenes Recht

4. vervallen (verstreken):

een vervallen wissel

ein verfallener Wechsel

ont·val·len <ontviel, i. ontvallen> [ɔntfɑlə(n)] V. intr.

1. ontvallen (sterven):

(durch den Tod) entrissen [o. genommen] werden

zijn vrouw is hem vroeg ontvallen

seine Frau ist ihm früh (durch den Tod) genommen worden

2. ontvallen (per ongeluk geuit worden):

herausrutschen coloq.

de man liet zich een vloek ontvallen

dem Mann entfuhr ein Fluch

korf·bal·len [kɔrəvbɑlə(n)] V. alleen inf.

Korbball spielen

open·val·len <viel open, i. opengevallen> [opə(n)vɑlə(n)] V. intr.

1. openvallen (zich openen):

zijn mond viel open van verbazing

vor Staunen klappte ihm der Kinnladen herunter

2. openvallen (vacant raken):

ver·knal·len <verknalde, h. verknald> [vərknɑlə(n)] V. trans.

1. verknallen (bederven):

ik heb alles verknald!

ich habe alles vermasselt!

2. verknallen (aan vuurwerk verschieten):

Consultar el diccionario

neerlandés

Página en Deutsch | English | Español | Italiano | Polski