Traducciones de „zaginie“ en el diccionario polaco » alemán

zaginąć <‑nie; imperf. ‑iń> [zaginoɲtɕ] V. intr. form. perf.

zaginąć

verschwinden

zaginąć

verloren gehen

słuch po niej zaginął

sie ist spurlos verschwunden

I . zaginać <‑na; form. perf. zagiąć> [zaginatɕ] V. trans.

1. zaginać (składać):

zaginać kartkę

[zusammen]falten

zaginać kartkę

knicken

2. zaginać (wykrzywiać):

zaginać drut

biegen

3. zaginać coloq. (udowadniać komuś niewiedzę):

zagiąć kogoś

jdn auf dem falschen Fuß erwischen coloq.

zagiąć kogoś

jdm Fangfragen stellen

II . zaginać <‑na; form. perf. zagiąć> [zaginatɕ] V. v. refl.

zaginać

sich acus. [ver]biegen

zagonić [zagoɲitɕ]

zagonić form. perf. od zaganiać

Véase también: zaganiać

zaganiać <‑ia> [zagaɲatɕ] V. trans. coloq.

1. zaganiać < form. perf. zagonić> (goniąc doprowadzić do śmierci):

zaganiać

zu Tode hetzen

psy zagoniły zająca na śmierć

die Hunde mpl haben den Hasen zu Tode gehetzt

2. zaganiać < form. perf. zagnać> <[lub zagonić]> (zapędzić kogoś lub coś):

zaganiać

treiben

zaganiać krowy do obory

die Kühe in den Stall hineintreiben

3. zaganiać < form. perf. zagnać> <[lub zagonić]>:

zaganiać

antreiben

zaganiać kogoś do pracy

jdn zur Arbeit antreiben

zacnie [zatsɲe] ADV. elev.

zacnie

ehrbar elev.

zacnie

achtbar elev.

zaranie <gen. ‑ia, pl. ‑ia> [zaraɲe] SUST. nt

1. zaranie elev.:

zaranie

Beginn m

od zarania dziejów

seit Anbeginn der Zeit elev.

od zarania dziejów

seit undenklichen Zeiten

2. zaranie przest:

zaranie

Morgengrauen nt

zaranie

[Tages]anbruch m

wyszedł w pole o zaraniu

er ging vor Tau und Tag aufs Feld elev.

w zaraniu życia

im Frühling des Lebens

zadanie <gen. ‑ia, pl. ‑ia> [zadaɲe] SUST. nt

zadanie

Aufgabe f

zadanie domowe

Hausaufgabe f

zadanie z matematyki/fizyki

Mathematik-/Physikaufgabe

zadanie wspólne [krajów związkowych]

Gemeinschaftsaufgabe [der Länder] f

zadanie priorytetowe

Prioritätsaufgabe f

locuciones, giros idiomáticos:

stanąć na wysokości zadania

einer Sache dat. gewachsen sein

stanąć na wysokości zadania

etw meistern

zagięty [zagjentɨ] ADJ.

zagięty

gebogen

zagięty

geknickt

zagiąć [zagjoɲtɕ]

zagiąć form. perf. od zaginać

Véase también: zaginać

I . zaginać <‑na; form. perf. zagiąć> [zaginatɕ] V. trans.

1. zaginać (składać):

zaginać kartkę

[zusammen]falten

zaginać kartkę

knicken

2. zaginać (wykrzywiać):

zaginać drut

biegen

3. zaginać coloq. (udowadniać komuś niewiedzę):

zagiąć kogoś

jdn auf dem falschen Fuß erwischen coloq.

zagiąć kogoś

jdm Fangfragen stellen

II . zaginać <‑na; form. perf. zagiąć> [zaginatɕ] V. v. refl.

zaginać

sich acus. [ver]biegen

zagon <gen. ‑u, pl. ‑y> [zagon] SUST. m

1. zagon AGR.:

zagon

Beet nt

zagon

Acker m

2. zagon HIST.:

zagon

Stoßtrupp m

zagon

Truppe f

zagaić [zagaitɕ] form. perf., zagajać [zagajatɕ] <‑ja> V. trans., intr.

1. zagaić (rozpocząć obrady):

zagaić

einleiten

zagaić posiedzenie

die Sitzung eröffnen

2. zagaić coloq. (rozpocząć rozmowę):

zagaić

ein Gespräch beginnen

zagaić kogoś

jdn anquatschen coloq.

zagnać [zagnatɕ]

zagnać form. perf. od zaganiać

Véase también: zaganiać

zaganiać <‑ia> [zagaɲatɕ] V. trans. coloq.

1. zaganiać < form. perf. zagonić> (goniąc doprowadzić do śmierci):

zaganiać

zu Tode hetzen

psy zagoniły zająca na śmierć

die Hunde mpl haben den Hasen zu Tode gehetzt

2. zaganiać < form. perf. zagnać> <[lub zagonić]> (zapędzić kogoś lub coś):

zaganiać

treiben

zaganiać krowy do obory

die Kühe in den Stall hineintreiben

3. zaganiać < form. perf. zagnać> <[lub zagonić]>:

zaganiać

antreiben

zaganiać kogoś do pracy

jdn zur Arbeit antreiben

zagoić [zagoitɕ]

zagoić form. perf. od goić

Véase también: goić

I . goić <goi; imperf. gój; form. perf. za‑> [goitɕ] V. trans.

goić oparzenia, rany:

goić

heilen

locuciones, giros idiomáticos:

czas goi rany provb.

die Zeit f heilt alle Wunden provb.

II . goić <goi; imperf. gój; form. perf. za‑> [goitɕ] V. v. refl.

goić

[ab]heilen

I . zagubić <‑bi; imperf. ‑ub> [zagubitɕ] V. trans. form. perf.

zagubić

verlieren

zagubić

verirren

II . zagubić <‑bi; imperf. ‑ub> [zagubitɕ] V. v. refl.

zagubić

sich acus. verlieren

zagubić

sich acus. verirren

zagonek <gen. ‑nka, pl. ‑nki> [zagonek] SUST. m coloq.

zagonek

kleines Ackerbeet nt

zagórze <gen. ‑rza, pl. ‑rza> [zaguʒe] SUST. nt

1. zagórze coloq. (obszar za górami):

zagórze

Hintergebirge nt

2. zagórze GEO.:

zagórze

Hinterland nt