Traducciones de „wykończanie“ en el diccionario polaco » alemán

wykończenie <gen. ‑ia, pl. ‑ia> [vɨkoj̃tʃeɲe] SUST. nt

1. wykończenie (forma: domu):

wykończenie

Innenausstattung f

staranne wykończenie

Sorge f um Details

staranne wykończenie

Detailverliebtheit f

2. wykończenie (ozdobny brzeg):

wykończenie

Schmuckrand m

wykonanie <gen. ‑ia, pl. ‑ia> [vɨkonaɲe] SUST. nt

1. wykonanie (czynność):

wykonanie

Ausführung f

niemożliwy do wykonania

unausführbar

2. wykonanie (jakość):

wykonanie

Ausführung f

doskonałe wykonanie

perfekte Ausführung

3. wykonanie (odtworzenie: utworu, piosenki):

wykonanie

Vortrag m

wykonanie

Ausführung f

wykonawczyni [vɨkonaftʃɨɲi] SUST. f

wykonawczyni → wykonawca

Véase también: wykonawca

wykonawca <gen. ‑cy, pl. ‑cy> [vɨkonaftsa] SUST. m decl. jak f w lp elev.

1. wykonawca:

wykonawca (realizator: robót, projektu, zlecenia)

Ausführende(r) mf

wykonawca (realizator: robót, projektu, zlecenia)

Auftragnehmer(in) m (f)

wykonawca (testamentu, wyroku)

Vollstrecker(in) m (f)

2. wykonawca (odtwórca: roli, utworu):

wykonawca

Darsteller(in) m (f)

wykonawca

Ausführende(r) mf

wykończony [vɨkoj̃tʃonɨ] ADJ.

1. wykończony (wykonany):

wykończony dom

fertig gestellt

wykończony przedmiot

ausgearbeitet

2. wykończony coloq. (zmęczony):

wykończony człowiek

erledigt coloq.

wykończony człowiek

fertig coloq.

być wykończonym

k o sein coloq.

być wykończonym

wie erschlagen sein coloq.

wykolejenie <gen. ‑ia, pl. ‑ia> [vɨkolejeɲe] SUST. nt elev. (odstępstwo od normy)

wykolejenie

Abweichung f

wykolejenie

Entgleisung f

wykolejenie językowe

sprachliche Abweichung [o. Normverletzung f ]

wykorzeniać <‑ia> [vɨkoʒeɲatɕ], wykorzenić [vɨkoʒeɲitɕ] V. trans. form. perf.

1. wykorzeniać elev. (wyrwać):

wykorzeniać chwasty

mit der Wurzel ausreißen

wykorzeniać roślinę

mit der Wurzel ausgraben

2. wykorzeniać fig. (tępić):

wykorzeniać dziwactwa, wady

ausrotten

wykończeniowy [vɨkoj̃tʃeɲovɨ] ADJ.

wykończeniowy

Fertigungs-

roboty wykończeniowe

Fertigungsarbeiten fpl

wykolejeniec <gen. ‑eńca, pl. ‑eńcy> [vɨkolejeɲets] SUST. m coloq.

wykolejeniec

heruntergekommener Mensch m coloq.

wykolejeniec

verkrachte Existenz f coloq.

wykolejeniec

[menschliches] Wrack nt fig.

niewykonanie <gen. ‑ia, sin pl. > SUST. nt

niewykonanie

Nichterfüllung f

przy niewykonaniu umowy DER.

bei Nichterfüllung des Vertrags

prawykonanie <gen. ‑ia, pl. ‑ia> [pravɨkonaɲe] SUST. nt elev.

prawykonanie

Uraufführung f

prawykonanie utworu muzycznego

Uraufführung eines musikalischen Werkes

wykończyć [vɨkoj̃tʃɨtɕ]

wykończyć form. perf. od wykańczać

Véase también: wykańczać

I . wykańczać <‑cza; form. perf. wykończyć> [vɨkaj̃tʃatɕ] V. trans.

1. wykańczać (doprowadzać do końca):

wykańczać zadanie

beenden

wykańczać zadanie

zu Ende führen

2. wykańczać (zużywać do końca):

wykańczać zapasy

aufbrauchen

wykańczać zapasy

verbrauchen

3. wykańczać coloq. (zabijać):

wykańczać

fertig machen coloq.

wykańczać

erledigen coloq.

4. wykańczać coloq. (męczyć):

wykańczać kogoś czymś

jdn mit etw fertig machen coloq.

wykańczać kogoś nerwowo

jdn psychisch fertig machen coloq.

II . wykańczać <‑cza; form. perf. wykończyć> [vɨkaj̃tʃatɕ] V. v. refl.

1. wykańczać coloq. (wyczerpywać się):

wykańczać się czymś

sich acus. mit etw abplagen [o. herumschlagen coloq. ]

wykańczać się nerwowo

sich acus. psychisch kaputtmachen coloq. [o. zugrunde richten fig. ]

2. wykańczać:

wykańczać (zostawać zużytym) (zapasy)

ausgehen

wykańczać (zostawać zużytym) (zapasy)

aufgebraucht werden

wykonawca <gen. ‑cy, pl. ‑cy> [vɨkonaftsa] SUST. m decl. jak f w lp elev.

1. wykonawca:

wykonawca (realizator: robót, projektu, zlecenia)

Ausführende(r) mf

wykonawca (realizator: robót, projektu, zlecenia)

Auftragnehmer(in) m (f)

wykonawca (testamentu, wyroku)

Vollstrecker(in) m (f)

2. wykonawca (odtwórca: roli, utworu):

wykonawca

Darsteller(in) m (f)

wykonawca

Ausführende(r) mf

wykonalny [vɨkonalnɨ] ADJ.

1. wykonalny elev. (możliwy do wykonania):

wykonalny zadanie

ausführbar

wykonalny zadanie

machbar

2. wykonalny DER.:

wykonalny

vollstreckbar

wykonywać <‑nuje; form. perf. wykonać> [vɨkonɨvatɕ] V. trans.

1. wykonywać (urzeczywistniać):

wykonywać obowiązki, plan

ausführen

wykonywać obowiązki, plan

erfüllen

wykonywać polecenie

ausfüllen

wykonywać operację, eksperyment

durchführen

wykonywać robotę, ćwiczenie

ausführen

wykonywać robotę, ćwiczenie

erledigen

wykonywany zawód

ausgeübter Beruf m

wykonać wyrok

ein Urteil vollstrecken

2. wykonywać (produkować):

wykonywać odlew, otwór, obrót

ausführen

wykonywać odlew, otwór, obrót

fertig stellen

wykonany z czegoś

aus etw hergestellt

3. wykonywać (odtwarzać):

wykonywać koncert, taniec, utwór

aufführen

I . wykoślawiać <‑ia; imperf. ‑aj> [vɨkoɕlavjatɕ], wykoślawić [vɨkoɕlavitɕ] form. perf. V. trans. coloq.

1. wykoślawiać (wykrzywić):

wykoślawiać

[ver]biegen

wykoślawiać

[ver]krümmen

wykoślawiać nogi

die Beine einknicken

2. wykoślawiać fig. (zniekształcić):

wykoślawiać

verfälschen

wykoślawiać obraz rodziny

das Bild der Eltern verfälschen

wykoślawiać komuś charakter

jds Charakter verderben fig.

II . wykoślawiać <‑ia; imperf. ‑aj> [vɨkoɕlavjatɕ], wykoślawić [vɨkoɕlavitɕ] form. perf. V. v. refl. coloq.

1. wykoślawiać (wykrzywić się):

wykoślawiać

schief getreten werden

buty mu się wykoślawiły

seine Schuhe mpl sind ganz ausgelatscht

2. wykoślawiać (zdeformować się):

sumienie mu się wykoślawiło

sein Gewissen nt ist total verbogen fig.