Traducciones de „obrucić“ en el diccionario polaco » alemán

obrócić [obrutɕitɕ]

obrócić form. perf. od obracać

Véase también: obracać

I . obracać <‑ca; form. perf. obrócić> [obratsatɕ] V. trans.

1. obracać (przekręcać):

obracać klucz, śrubę

drehen

2. obracać (zwracać):

obracać wzrok

wenden

3. obracać (przesuwać):

obracać szafę

umdrehen

4. obracać (unicestwiać):

obracać

zertrümmern

obracać coś w gruzy

etw in Schutt und Asche legen fig.

obrócić coś na nice

etw völlig umkrempeln [o. auf den Kopf stellen]

obrócić coś wniwecz

etw zunichte machen

5. obracać FIN.:

obracać kapitałem/pieniędzmi

Kapital/Geld umsetzen

locuciones, giros idiomáticos:

obracać coś w żart

etw als Scherz hinstellen

II . obracać <‑ca; form. perf. obrócić> [obratsatɕ] V. intr. coloq. (iść tam i z powrotem)

obracać

hin und zurück laufen [o. gehen]

III . obracać <‑ca; form. perf. obrócić> [obratsatɕ] V. v. refl.

1. obracać:

obracać (okręcać się) (koło)

sich acus. drehen

obracać (okręcać się) (koło)

kreisen

obracać (okręcać się) (koło)

rotieren

2. obracać (zwracać się):

obracać

sich acus. umdrehen

obrócić się do kogoś przodem

sich acus. zu jdm umdrehen

obrócić się do kogoś tyłem

sich acus. von jdm abwenden

obracać się przeciwko komuś

sich acus. gegen jdn wenden

3. obracać coloq. (przebywać):

obracać

sich acus. aufhalten

obracać

verkehren

obracać się w jakimś towarzystwie

in bestimmten Kreisen verkehren

obrusik <gen. ‑a, pl. ‑i> [obruɕik] SUST. m coloq. (mały obrus)

obrusik

[kleine] Tischdecke f

obrobić [obrobitɕ]

obrobić form. perf. od obrabiać

Véase también: obrabiać

obrabiać <‑ia; form. perf. obrobić> [obrabjatɕ] V. trans.

1. obrabiać (kształtować):

obrabiać

bearbeiten

obrabiać drewno

Holz berarbeiten

2. obrabiać (wykańczać):

obrabiać materiał

umsäumen

3. obrabiać coloq. (obmawiać):

obrabiać

schlecht reden

obrabiać komuś tyłek

über jdn [ab]lästern coloq.

4. obrabiać solo perf. coloq. (okraść):

obrabiać

beklauen coloq.

obrabiać

erleichtern hum. coloq.

obrobić sklep

ein Geschäft beklauen

obrus <gen. ‑a [lub ‑u], pl. ‑y> [obrus] SUST. m

obrus

Tischtuch nt

obrus

Tischdecke f

nakryć stół obrusem

eine Tischdecke auflegen

błękitny obrus

[hell]blaues Tischtuch

haftowany obrus

gestricktes Tischtuch

haftowany obrus

Strickdecke f

I . obronić <‑ni> [obroɲitɕ] V. trans. form. perf.

1. obronić:

obronić

verteidigen

obronić miasto

eine Stadt verteidigen

teza została obroniona

die These f wurde verteidigt [o. verfochten] elev.

2. obronić coloq.:

obronić pracę magisterską

eine Magisterarbeit verteidigen

3. obronić DEP.:

obronić

verteidigen

obronić bramkę

das Tor verteidigen

II . obronić <‑ni> [obroɲitɕ] V. v. refl. form. perf.

1. obronić:

obronić się przed napaścią

sich acus. gegen einen Überfall verteidigen [o. zur Wehr setzen]

2. obronić coloq.:

obronić się na jesieni

im Herbst seinen Doktor [o. Magister] machen coloq.

obrazić [obraʑitɕ]

obrazić form. perf. od obrażać

Véase también: obrażać

I . obrażać <‑ża; form. perf. obrazić> [obraʒatɕ] V. trans.

1. obrażać (znieważać):

obrażać kogoś czymś

jdn mit etw beleidigen [o. kränken]

2. obrażać (naruszać zasady):

obrażać coś

etw missachten

obrażać coś

gegen etw verstoßen

obrażać czyjeś uczucia religijne

jds religiöse Gefühle verletzen

II . obrażać <‑ża; form. perf. obrazić> [obraʒatɕ] V. v. refl. (być urażonym)

obrażać

beleidigt [o. gekränkt] sein

obrażać się na kogoś o coś

jdm etw übel nehmen

obrębiać <‑ia> [obrembjatɕ], obrębić [obrembitɕ] V. trans. form. perf.

obrębiać

[ein]säumen

obrębiać koszulę

das Hemd säumen

nosić obrębioną czapkę

eine Mütze mit Saum tragen

obrugać <‑ga; imperf. ‑aj> [obrugatɕ] trans. form. perf. coloq.

obrugać

ausschimpfen

obrugać

anfahren coloq.

obrugać

heruntermachen coloq.

obrugać

zur Schnecke machen coloq.

został obrugany przez nauczycielkę

er wurde von der Lehrerin zur Schnecke gemacht

I . obłocić <‑ci; imperf. ‑oć> [obwotɕitɕ] V. trans. form. perf. coloq. (pobrudzić błotem)

obłocić

verdrecken

obłocić

verschmutzen

obłocić

dreckig [o. schmutzig] machen

obłocić karoserię samochodu

die Karosserie des Autos dreckig machen

mam obłoconą całą sukienkę

mein Kleid nt ist ganz verdreckt!

II . obłocić <‑ci; imperf. ‑oć> [obwotɕitɕ] V. v. refl. form. perf. coloq.

obłocić

sich acus. dreckig [o. schmutzig] machen

obłocić

dreckig [o. schmutzig] werden

pies bardzo się obłocił na spacerze

der Hund m hat sich beim Spaziergang sehr dreckig gemacht

obręcz <gen. ‑y, pl. ‑e> [obrentʃ] SUST. f

1. obręcz AUTO. (koła):

obręcz

Reifen m

obręcz

[Rad]felge f

2. obręcz (pierścień):

obręcz beczki

[Fass]band nt

3. obręcz (bransoleta):

obręcz

Armband nt

4. obręcz DEP.:

obręcz

Reifen m

skakać przez obręcz

durch einen Reifen springen