Traducciones de „Oblast“ en el diccionario polaco » alemán

(Ir a alemán » polaco)

oblat <gen. ‑a, pl. ‑aci> [oblat] SUST. m REL.

1. oblat pl. (zakon):

oblat

Oblatenmissionare mpl

2. oblat (zakonnik):

oblat

Oblate m

3. oblat HIST.:

oblat

Oblate m

oblać [oblatɕ]

oblać form. perf. od oblewać

Véase también: oblewać

I . oblewać <‑wa; form. perf. oblać> [oblevatɕ] V. trans.

1. oblewać (polewać):

oblewać kogoś/coś czymś

jdn/etw mit etw übergießen

oblał kogoś zimny pot

jdm brach der kalte Schweiß aus

oblewać kogoś/coś łzami

jdn/etw beweinen

oblać kogoś zimną wodą

jdn mit kaltem Wasser übergießen

2. oblewać (pokrywać):

oblewać ciasto czekoladą

den Kuchen mit Schokoladenguss überziehen [o. bestreichen]

3. oblewać ENS.:

oblewać egzamin

verhauen coloq.

oblewać egzamin

verbocken coloq.

4. oblewać coloq. (świętować):

oblewać mieszkanie, awans

begießen coloq.

oblewać mieszkanie, awans

feiern

5. oblewać:

oblewać (otaczać) (morze, jezioro)

umspülen

oblewać (otaczać) (morze, jezioro)

umgeben

II . oblewać <‑wa; form. perf. oblać> [oblevatɕ] V. v. refl.

1. oblewać (wylewać coś na siebie):

oblewać

sich acus. mit etwas begießen

oblać się gorącą zupą

heiße Suppe über sich acus. schütten

oblać się rumieńcem

[bis über beide Ohren] rot werden

oblać się rumieńcem

stark erröten

2. oblewać (moczyć się wzajemnie):

oblewać

sich acus. [o. einander] nass machen

w upały dzieci oblewały się wodą

an heißen Tagen bespritzten sich die Kinder ntpl mit Wasser

oblot <gen. ‑u, pl. ‑y> [oblot] SUST. m

1. oblot AERO. (okrążenie czegoś):

oblot

Umkreisen nt [im Flug]

oblot

Umrunden nt

oblot

eine Runde drehen

samolot dokonał oblotu miasta

das Flugzeug nt drehte eine Runde über der Stadt

2. oblot AERO. (próbny lot):

oblot

Probeflug m

3. oblot (swobodne latanie):

oblot

Freiflug m

oblacja <gen. ‑ji, pl. ‑je> [oblatsja] SUST. f elev.

1. oblacja (złożenie ofiary):

oblacja

Darbringung f elev. [o. Darreichung f elev. ] eines Opfers

2. oblacja (ofiara):

oblacja

Opfer nt

oblacja

Opfergabe f

oblader <gen. ‑dra, pl. ‑dry> [oblader] SUST. m gen. pl (rodzaj deski)

oblader

Schwarte f

oblader

Schwartling m

oblatać [oblatatɕ]

oblatać form. perf. od oblatywać

Véase también: oblatywać , oblatywać

I . oblatywać² <‑tuje; form. perf. oblecieć> [oblatɨvatɕ] V. trans.

1. oblatywać (czuć):

strach mnie obleciał

ich bekam es mit der Angst zu tun

2. oblatywać (obiegać):

oblatywać coś

um etw herumlaufen [o. herumrennen]

pies obleciał budę dookoła

der Hund m rannte um die Hundehütte herum

3. oblatywać coloq. (docierać to tu, to tam):

oblatywać

abklappern coloq.

II . oblatywać² <‑tuje; form. perf. oblecieć> [oblatɨvatɕ] V. intr.

oblatywać (opadać) (tynk, liście)

abfallen

oblatywać¹ <‑tuje; form. perf. oblatać> [oblatɨvatɕ] V. trans. AERO.

oblatywać samolot

ein Flugzeug einfliegen [o. Test fliegen]

obława <gen. ‑wy, pl. ‑wy> [obwava] SUST. f

1. obława (polowanie):

obława

Treibjagd f

obława na dziki

Wildschwein[treib]jagd f

2. obława (akcja policyjna):

obława

Razzia f

obława na bandytę

Jagd f nach einem Verbrecher

oblec² [oblets]

oblec form. perf. od oblekać

Véase también: oblekać

I . oblekać <‑ka; form. perf. oblec> [oblekatɕ] V. trans.

1. oblekać coloq. (powlec):

oblekać

beziehen

oblekać poduszkę

das Kopfkissen beziehen

lubię świeżo obleczoną pościel

ich mag frisch bezogene Bettwäsche

2. oblekać (ubrać coś):

oblekać

anziehen

oblekać czyste ubranie

saubere Kleider anziehen

II . oblekać <‑ka; form. perf. oblec> [oblekatɕ] V. v. refl. przest (ubrać się)

oblekać

anlegen

oblekać się w szaty duchowne

geistliche Gewänder anlegen

jej twarz oblokła się smutkiem fig.

ihr Gesicht nt nahm einen traurigen Ausruck an

oblig <gen. ‑u, pl. ‑i> [oblik] SUST. m

1. oblig:

oblig EKON, FIN.

Schuldschein m f

2. oblig przest (zobowiązanie):

oblig

Verbindlichkeit f elev.

oblig

Pflicht f

obleźć [obleɕtɕ]

obleźć form. perf. od obłazić

Véase también: obłazić

I . obłazić <‑zi; imperf. obłaź form. perf. obleźć> [obwaʑitɕ] V. trans.

1. obłazić (o robakach):

obłazić

herumkriechen

obłazić

wimmeln

kota oblazły pchły

die Katze f wimmelte vor Flöhen

2. obłazić (odpaść, wytrzeć się):

obłazić

abgehen

obłazić

sich acus. lösen

farba oblazła z samochodu

die Farbe f ging vom Auto ab

II . obłazić <‑zi; imperf. obłaź> [obwaʑitɕ] V. intr. coloq. (obchodzić kogoś lub coś)

obłazić

abklappern coloq.

obleźli całe miasto szukając butów

auf der Suche nach Schuhen klapperten sie die ganze Stadt ab coloq.

obligo [obligo] SUST. nt inv.

obligo FIN., COM.

Obligo nt

obligo kredytowe

Kreditobligo nt