neerlandés » alemán

recht·spre·ken <sprak recht, h. rechtgesproken> [rɛxtsprekə(n)] V. intr.

rechts·per·soon <rechtsper|sonen> [rɛxtspɛrson] SUST. m

rechts·po·si·tie [rɛxtspozi(t)si] SUST. f geen pl.

rechts·bui·ten <rechtsbuiten|s> [rɛxtsbœytə(n)] SUST. m DEP.

rechts·kos·ten [rɛx(t)skɔstə(n)] SUST. pl.

recht·spraak [rɛxtsprak] SUST. f geen pl.

2. rechtspraak (rechtspleging):

3. rechtspraak (jurisprudentie):

rechts·or·de [rɛxtsɔrdə] SUST. f geen pl.

recht·staan <stond recht, i. rechtgestaan> [rɛxtstan] V. intr. bel.

rechts·we·ge [rɛxtsweɣə]

rechts·ach·ter <rechtsachter|s> [rɛxtsɑxtər] SUST. m DEP.

rechts·han·dig [rɛxtshɑndəx] ADJ.

recht·streeks1 <rechtstreekse, rechtstreekser, meest rechtstreeks> [rɛxtstreks] ADJ.

recht·scha·pen <rechtschapen, rechtschapener, meest rechtschapen> [rɛxtsxapə(n)] ADJ.

rechts·ge·bied [rɛxtsxəbit] SUST. nt geen pl.

1. rechtsgebied (bevoegdheid tot rechtspreken):

3. rechtsgebied (al wat de rechtspraak betreft):

rechts·zit·ting <rechtszitting|en> [rɛxtsɪtɪŋ] SUST. f


Página en Deutsch | English | Español | Italiano | Polski