Traducciones de „rincer“ en el diccionario alemán » polaco

Trịnker(in) <‑s, ‑; ‑, ‑nen> SUST. m(f)

Trinker(in)

pijak(pijaczka) m (f)

Rịnger(in) <‑s, ‑; ‑, ‑nen> SUST. m(f) DEP.

Ringer(in)

zapaśnik m

rịnnen <rinnt, rann, geronnen> [ˈrɪnən] V. intr. +sein

1. rinnen:

rinnen (fließen, rieseln) (Blut)

cieknąć

rinnen (fließen, rieseln) (Blut)

ciec

rinnen (Bach)

płynąć

rinnen (Tränen, Schweiß)

spływać [form. perf. spłynąć]

Sand durch die Finger rinnen lassen

przesypywać piasek przez palce

2. rinnen (herausfließen, -rieseln):

rinnen

wyciekać [form. perf. wyciec]

Blut rann ihm aus der Wunde

z rany ciekła mu krew f

3. rinnen fig (verfließen):

die Zeit rinnt [dahin]

czas m ucieka

I . rịngen <ringt, rang, gerungen> [ˈrɪŋən] V. intr.

1. ringen (kämpfen):

[mit jdm] ringen

walczyć [z kimś]

ums Überleben ringen

walczyć o przetrwanie

mit dem Tod ringen fig

walczyć ze śmiercią fig

2. ringen fig (zu bezwingen versuchen):

mit einem Problem ringen

zmagać się z problemem

mit seinem Schicksal ringen

borykać się z przeciwnościami losu

ich habe lange mit mir ringen müssen

długo musiałem walczyć ze sobą fig

3. ringen (schnappen):

nach Atem [o. Luft] ringen

łapać oddech [lub powietrze] fig

4. ringen (sich bemühen):

um Fassung ringen

starać się opanować

nach Worten [o. um Worte] ringen

nie móc znaleźć słów

II . rịngen <ringt, rang, gerungen> [ˈrɪŋən] V. trans. elev.

1. ringen (die Handflächen aneinander reiben):

die Hände ringen

załamywać ręce

2. ringen (aus der Hand reißen):

jdm etw aus der Hand/den Händen ringen

wyrywać [form. perf. wyrwać] komuś coś z ręki/rąk

I . rịngeln [ˈrɪŋəln] V. trans.

ringeln Schwanz:

ringeln

podwijać [form. perf. podwinąć]

die Schlange ringelte ihren Körper um den Baum

wąż m owinął się wokół drzewa

II . rịngeln [ˈrɪŋəln] V. v. refl. (Haare)

ringeln

kręcić się

ringeln

zwijać się w loczki

Locken ringeln sich um das Köpfchen des kleinen Mädchens

na główce dziewczynki kręcą się loczki mpl

Ri̱e̱cher <‑s, ‑> [ˈriːçɐ] SUST. m coloq.

Riecher

nos m

Riecher

węch m

locuciones, giros idiomáticos:

einen guten [o. den richtigen] Riecher [für etw] haben

mieć nosa [do czegoś] coloq.

Rịnde <‑, ‑n> [ˈrɪndə] SUST. f

1. Rinde (Baumrinde):

Rinde

kora f

2. Rinde (Brotrinde):

Rinde

skórka f

3. Rinde (Käserinde):

Rinde

wosk m

rịngs [rɪŋs] ADV.

rings um jdn/etw

dookoła kogoś/czegoś

die Gäste sitzen rings um den Tisch

goście mpl siedzą dookoła stołu

er ging rings ums Haus

obszedł dom dookoła

er sah sich rings im Kreis um

obejrzał [lub rozejrzał] się dookoła

rings an den Wänden hingen Hunderte Gemälde und Zeichnungen

dookoła na ścianach wisiały setki obrazów i rysunków

Rịnne <‑, ‑n> [ˈrɪnə] SUST. f

1. Rinne (Vertiefung):

Rinne

rowek m

2. Rinne:

Rinne (Dachrinne)

rynna f

Rinne (Abflussrinne)

odpływ m

Rịngel <‑s, ‑> [ˈrɪŋəl] SUST. m

1. Ringel (der Haare):

Ringel

loczek m

2. Ringel (kleiner Ring):

Ringel

kół[ecz]ko nt

Rịngen <‑s, sin pl. > [ˈrɪŋən] SUST. nt

1. Ringen DEP. (Disziplin):

Ringen

zapasy pl.

2. Ringen elev.:

Ringen

walka f

Ringen

zmagania pl.

nach jahrelangem Ringen konnte er den Prozess für sich entscheiden

po wieloletnich zmaganiach wygrał proces

Tracer <‑s, ‑> SUST. m MED.

Tracer

wskaźnik m promieniotwórczy

Rịtzer <‑s, ‑> SUST. m coloq.

Ritzer → Ritz

Véase también: Ritz

Rịtz <‑es, ‑e> [rɪts] SUST. m

1. Ritz (Kratzer):

Ritz

rysa f

2. Ritz → Ritze

Rịtter <‑s, ‑> [ˈrɪtɐ] SUST. m

1. Ritter HIST.:

Ritter

rycerz m

jdn zum Ritter schlagen

pasować kogoś na rycerza

2. Ritter GASTR.:

arme Ritter

grzanki z bułki moczonej w mleku, smażone na maśle

ri̱e̱b [riːp] V. trans., intr., v. refl.

rieb imperf. von reiben

Véase también: reiben

I . re̱i̱ben <reibt, rieb, gerieben> [ˈraɪbən] V. trans.

1. reiben (über etw hinfahren):

reiben

trzeć

das Besteck blank reiben

polerować [form. perf. wy‑] sztućce

trocken reiben

wycierać [form. perf. wytrzeć] do sucha

sich dat. die Augen reiben a. fig

przecierać [form. perf. przetrzeć] oczy a. fig

sich dat. die Hände reiben a. fig

zacierać [form. perf. zatrzeć] ręce a. fig

2. reiben (auftragen):

[sich dat.] die Salbe in die Haut reiben

wcierać [form. perf. wetrzeć] [sobie] maść w skórę

3. reiben (zerkleinern):

reiben Möhre, Käse

ścierać [form. perf. zetrzeć]

reiben Möhre, Käse

ucierać [form. perf. utrzeć]

4. reiben (verletzen):

sich die Haut wund reiben

o[be]trzeć sobie skórę

5. reiben (entfernen):

einen Fleck aus der Jacke reiben

ścierać [form. perf. zetrzeć] plamę z kurtki

er rieb sich dat. den Schlaf aus den Augen fig

przecierał oczy po przebudzeniu

II . re̱i̱ben <reibt, rieb, gerieben> [ˈraɪbən] V. intr.

1. reiben (über etw hinfahren):

reiben

trzeć

durch Reiben

[po]przez tarcie

mit einem Tuch über etw reiben

przecierać [form. perf. przetrzeć] coś chustką

2. reiben (scheuern):

reiben

obcierać [form. perf. obetrzeć]

die Schuhe reiben an Zehen

buty mpl obcierają palce

III . re̱i̱ben <reibt, rieb, gerieben> [ˈraɪbən] V. v. refl.

1. reiben (sich kratzen):

reiben

drapać [form. perf. po‑] się

sich wund reiben

podrapać się do krwi

2. reiben fig (sich streiten):

er reibt sich oft mit seinen Nachbarn

[on] ściera się często z[e swoimi] sąsiadami

er reibt sich oft mit seinen Nachbarn (sich auseinander setzen)

rozprawiać [form. perf. rozprawić] się

sie reiben sich ständig aneinander

[oni] stale spierają się ze sobą

sich an einem Problem reiben

natykać się na jakiś problem [form. perf. natknąć]