polaco » alemán

Traducciones de „zarzucili“ en el diccionario polaco » alemán (Ir a alemán » polaco)

Mostrar un resumen de todos los resultados

zarzucić
zarzucać: I. verbo transitivo II. verbo intransitivo
zarzuela: sustantivo
narzucać: I. verbo transitivo II. verbo reflexivo
zarzucajka: sustantivo
zarzec się

Los resultados a continuación se escriben de forma parecida: zarzucić , narzucić , zarzuela , zarzucać , zarzec się y/e zarzucajka

zarzucić [zaʒutɕitɕ]

zarzucić form. perf. od zarzucać

Véase también: zarzucać

I . zarzucać <‑ca; imperf. ‑aj; form. perf. zarzucić> [zaʒutsatɕ] V. trans.

1. zarzucać (rzucając, osadzać):

zarzucić worek na ramię

den Sack über die Schulter werfen

2. zarzucać (ubierać się w coś):

zarzucać płaszcz na ramiona

den Mantel über die Schultern werfen

3. zarzucać (wypełniać czymś):

zarzucać coś papierami/kwiatami

etw mit Papier/Blumen bedecken

4. zarzucać (porzucać):

zarzucać palenie

5. zarzucać (oskarżać):

zarzucać komuś coś

jdm etw vorwerfen [o. zum Vorwurf machen]

nic mu nie można zarzucić

man kann ihm keinen Vorwurf machen [o. nichts vorwerfen]

6. zarzucać (rzucać coś na odległość):

zarzucić wędkę

die Angel auswerfen

7. zarzucać (rzucając, umieszczać gdzieś):

zarzucić komuś ręce na szyję

jdm um den Hals fallen

II . zarzucać <‑ca; imperf. ‑aj; form. perf. zarzucić> [zaʒutsatɕ] V. intr.

zarzucać (ześlizgnąć się) (pojazd)

zarzucać (ześlizgnąć się) (pojazd)

ins Schleudern geraten

I . zarzucać <‑ca; imperf. ‑aj; form. perf. zarzucić> [zaʒutsatɕ] V. trans.

1. zarzucać (rzucając, osadzać):

zarzucić worek na ramię

den Sack über die Schulter werfen

2. zarzucać (ubierać się w coś):

zarzucać płaszcz na ramiona

den Mantel über die Schultern werfen

3. zarzucać (wypełniać czymś):

zarzucać coś papierami/kwiatami

etw mit Papier/Blumen bedecken

4. zarzucać (porzucać):

zarzucać palenie

5. zarzucać (oskarżać):

zarzucać komuś coś

jdm etw vorwerfen [o. zum Vorwurf machen]

nic mu nie można zarzucić

man kann ihm keinen Vorwurf machen [o. nichts vorwerfen]

6. zarzucać (rzucać coś na odległość):

zarzucić wędkę

die Angel auswerfen

7. zarzucać (rzucając, umieszczać gdzieś):

zarzucić komuś ręce na szyję

jdm um den Hals fallen

II . zarzucać <‑ca; imperf. ‑aj; form. perf. zarzucić> [zaʒutsatɕ] V. intr.

zarzucać (ześlizgnąć się) (pojazd)

zarzucać (ześlizgnąć się) (pojazd)

ins Schleudern geraten

zarzuela <gen. ‑li, pl. ‑le> [zarzuela] SUST. f

zarzuela MÚS., TEAT.

I . narzucać <‑ca; imperf. ‑aj> [naʒutsatɕ], narzucić [naʒutɕitɕ] form. perf. V. trans.

1. narzucać (nałożyć):

narzucać płaszcz, sweter

narzucać płaszcz, sweter

narzucić coś na kogoś/coś

etw über etw acus. werfen

narzucić coś na kogoś/coś

etw mit etw bedecken

2. narzucać (wymusić):

narzucać tempo, wolę, warunki

narzucać tempo, wolę, warunki

3. narzucać form. perf. od rzucać

narzucać czegoś

etw [hinein]werfen

II . narzucać <‑ca; imperf. ‑aj> [naʒutsatɕ], narzucić [naʒutɕitɕ] form. perf. V. v. refl.

narzucać się komuś z czymś

sich acus. jdm mit etw aufdrängen

Véase también: rzucać

I . rzucać <‑ca; form. perf. rzucić> [ʒutsatɕ] V. trans.

1. rzucać (miotać, ciskać):

rzucać piłkę, kamień, kostkę

rzucić kotwicę

rzucić kotwicę

vor Anker gehen

rzuć broń! MILIT.

Waffe fallen lassen!

rzucać monetą

mit der Münze werfen

to nie rzuca mnie na kolana coloq.

das reißt mich nicht vom Hocker coloq.

2. rzucać (kierować):

rzucać spojrzenie

rzucać spojrzenie

rzucić okiem na coś

auf etw acus. einen Blick werfen

rzucić czar/urok na kogoś

rzucić podejrzenie na kogoś

auf jdn einen Verdacht werfen [o. fallen lassen]

3. rzucać (porzucać):

rzucać rodzinę, dom, chłopaka

rzucać palenie, wódkę, pracę

4. rzucać (mówić):

rzucać uwagę, słówko

in den Raum werfen

rzucać uwagę, słówko

rzucać pytanie

rzucać oskarżenia pod czyimś adresem

jdm Vorwürfe an den Kopf werfen

II . rzucać <‑ca; form. perf. rzucić> [ʒutsatɕ] V. intr.

rzucać (trząść) (autobus, samochód)

durchgerüttelt werden

III . rzucać <‑ca; form. perf. rzucić> [ʒutsatɕ] V. v. refl.

1. rzucać (miotać się):

sich acus. hin und her werfen

2. rzucać (skakać: z mostu, pod pociąg):

sich acus. werfen

sich acus. stürzen

rzucać się na łóżko

sich acus. aufs Bett werfen

nie rzuca się w oczy

das fällt [o. springt] nicht ins Auge

nie rzuca się w oczy

das fällt nicht auf

3. rzucać coloq. (oburzać się):

nie rzucaj się!

reg dich ab! coloq.

4. rzucać (ściskać kogoś):

rzucać się komuś na szyję

jdm um den Hals fallen

5. rzucać (napadać):

rzucić się na kogoś z nożem

sich acus. mit einem Messer auf jdn werfen [o. stürzen]

rzucić się na kogoś z nożem

jdn mit einem Messer angreifen

6. rzucać (odskakiwać):

rzucać się do ucieczki

die Flucht ergreifen

zarzucajka <gen. ‑ki, pl. ‑ki> [zaʒutsajka] SUST. f GASTR.

Kartoffelsuppe mit Sauerkraut

zarzec się [zaʒets ɕe]

zarzec się form. perf. od zarzekać się

Véase también: zarzekać się

zarzekać się <‑ka się; form. perf. zarzec się> [zaʒekatɕ ɕe] V. v. refl. gen. form. imperf.

zarzekać się

zarzekać się

zarzekam się, że...

ich schwöre, dass ...

zarzekać się czegoś

einer Sache dat. abschwören [o. entsagen]

¿Quieres añadir alguna palabra, frase o traducción?

Proponnos una nueva entrada.

Consultar el diccionario

polaco

Página en Deutsch | Български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski