Traducciones de „zäher“ en el diccionario polaco » alemán

(Ir a alemán » polaco)

macher <gen. ‑a, pl. ‑erzy> [maxer] SUST. m coloq.

1. macher (specjalista):

macher

Fachmann(-frau) m (f)

macher od elektryki

Elektrofachmann m

2. macher (oszust):

macher

Schwindler(in) m (f)

macher

Betrüger(in) m (f)

zacier <gen. ‑u, pl. ‑y> [zatɕer] SUST. m GASTR.

zacier

Maische f

zacier ziemniaczany

Kartoffelmaische f

moher <gen. ‑u, pl. ‑y> [moxer] SUST. m

1. moher sin pl. (wełna):

moher

Mohär m

moher

Mohair m

2. moher (ubranie):

moher

Kleidungsstück nt aus Mohär

majcher <gen. ‑chra, pl. ‑chry> [majxer] SUST. m coloq. (nóż)

majcher

Messer nt

majcher

Klinge f

ugodził go majchrem w brzuch

er stach ihn mit der Klinge in den Bauch

I . zażerać <‑ra; imperf. ‑aj> [zaʒeratɕ] V. trans. coloq.

zażerać

unmäßig fressen

łapczywie zażerał bigos

gierig verschlang er das Bigos

II . zażerać <‑ra; imperf. ‑aj> [zaʒeratɕ] V. v. refl. coloq.

zażerać

sich acus. vollstopfen [o. vollfressen] coloq.

zażerać

den Magen vollschlagen coloq.

zażerać się pierogami

sich mit Piroggen vollstopfen coloq.

kocher <gen. ‑a, pl. ‑y> [koxer] SUST. m

1. kocher (kuchenka):

kocher

Kocher m

2. kocher MED.:

kocher

Kocherklemme f

kocher

Kochersche Arterienklemme f

wicher <gen. ‑chru, pl. ‑chry> [vixer] SUST. m elev.

1. wicher (wiatr):

wicher

Sturm m

poryw wichru

Sturmbö f

wpaść [lub wlecieć] gdzieś jak wicher

irgendwo hereinstürmen

zerwać się jak wicher

wie von der Tarantel gestochen aufspringen coloq.

2. wicher fig. (uczucie):

wicher

Sturm m fig.

wicher namiętności

Sturm der Leidenschaften fig.

zahuczeć [zaxutʃetɕ]

zahuczeć form. perf. od huczeć

Véase también: huczeć

I . huczeć <‑czy; imperf. hucz> [xutʃetɕ] V. intr.

1. huczeć < form. perf. za‑>:

huczeć (rozbrzmiewać niskimi dźwiękami) (wodospad, fale)

rauschen

2. huczeć (strofować kogoś):

huczeć na kogoś

jdn anschreien [o. anbrüllen]

huczał od rana na współpracowników

seit dem Morgen brüllte er seine Mitarbeiter an

II . huczeć <‑czy; imperf. hucz> [xutʃetɕ] V. intr., impers.

huczeć

dröhnen

huczało mu w głowie od oklasków

ihm dröhnte der Kopf m vor Beifall

miasto huczy od plotek

die Stadt f ist voller Gerüchte