Traducciones de „nastepic“ en el diccionario polaco » alemán

nastąpić [nastompitɕ]

nastąpić form. perf. od następować

Véase también: następować

następować <‑puje; form. perf. nastąpić> [nastempovatɕ] V. intr.

1. następować (stąpać):

następować na coś

auf etw acus. treten

2. następować (pojawiać się kolejno):

następować

aufeinander folgen

ciąg dalszy nastąpi

Fortsetzung folgt

3. następować:

następować (dochodzić do skutku) (śmierć, zderzenie, zmiana)

erfolgen

następować (dochodzić do skutku) (śmierć, zderzenie, zmiana)

eintreten

powiedział, co następuje...

er sagte Folgendes ...

następnie [nastempɲe] ADV.

następnie

darauf[hin]

następnie

danach

następnie

dann

następnie

anschließend

najpierw..., a następnie...

zuerst ..., und dann ...

następnik <gen. ‑a, pl. ‑i> [nastempɲik] SUST. m

1. następnik LING.:

następnik

Folgesatz m

następnik

Nachsatz m

2. następnik:

następnik FILOS., MAT.

Hinterglied nt

następnik implikacji

Hinterglied einer Implikation

3. następnik MÚS.:

następnik

Nachsatz m

następny [nastempnɨ] ADJ.

następny

[nach]folgende(r, s)

następny

nächste(r, s)

następny

weitere(r, s)

następnego dnia

am nächsten [o. folgenden] Tag

następny proszę!

der Nächste m bitte!

następnym razem

nächstes Mal

następnym razem

beim nächsten Mal

następca (-czyni) <gen. ‑cy, pl. ‑cy> [nastemptsa] SUST. m (f) decl. jak f w lp

następca (-czyni)

Nachfolger(in) m (f)

następca tronu

Thronfolger(in) m (f)

nastroić [nastroitɕ]

nastroić form. perf. od nastrajać, stroić

Véase también: stroić , nastrajać

I . stroić <‑oi; imperf. ‑rój> [stroitɕ] V. trans.

1. stroić elev. (ubierać):

stroić dziecko

[aus]putzen

stroić dziecko

herausputzen coloq.

2. stroić elev. (ozdabiać):

stroić choinkę

schmücken

3. stroić t. MÚS. (zmieniać częstotliwość):

stroić radio, instrument

[ab]stimmen

stroić radio, instrument

einstellen

locuciones, giros idiomáticos:

stroić miny

eine Fratze [o. Grimasse coloq. ] schneiden

II . stroić <‑oi; imperf. ‑rój> [stroitɕ] V. intr. elev. (być ozdobą)

stroić

schmücken

stroić

für Glanz sorgen

III . stroić <‑oi; imperf. ‑rój> [stroitɕ] V. v. refl. elev. (ubierać się)

stroić

sich acus. [aus]putzen

stroić

sich acus. herausputzen coloq.

I . nastrajać <‑ja; form. perf. nastroić> [nastrajatɕ] V. trans.

1. nastrajać (nadawać właściwy ton):

nastrajać głos, instrument

stimmen

2. nastrajać (usposabiać):

nastrajać

stimmen

nastrajać kogoś nieprzyjaźnie do kogoś

jdn gegen jdn feindlich stimmen

3. nastrajać (wprowadzać w pewien nastrój):

nastrajać

stimmen

nastrajać

in eine bestimmte Stimmung versetzen

nastrajać kogoś pogodnie

jdn fröhlich stimmen

nastrajać kogoś pogodnie

jdn in fröhliche Stimmung versetzen

II . nastrajać <‑ja; form. perf. nastroić> [nastrajatɕ] V. v. refl. (usposabiać się)

nastrajać

sich acus. einstimmen

nastrajać się przychylnie do czegoś (człowiek)

sich acus. gegenüber etw dat. freundlich einstimmen [o. einstellen]

I . nastawiać <‑ia; imperf. ‑aj> [nastavjatɕ], nastawić [nastavitɕ] form. perf. V. trans.

1. nastawiać (wysunąć):

nastawiać kołnierz

aufstellen

2. nastawiać (rozpocząć gotowanie):

nastawiać kawę, obiad

aufsetzen

3. nastawiać (wyregulować):

nastawiać budzik, radio, zegar

einstellen

nastawiać płytę

auflegen

nastawić ostrość aparatu fotograficznego

Bildschärfe der Fotokamera einstellen

nastawić odbiornik na stację

den Empfänger auf einen Sender einstellen

4. nastawiać (naprowadzić na właściwe miejsce):

nastawiać kość, ramię

einrenken

5. nastawiać (usposobić):

nastawić kogoś nieprzychylnie do kogoś

jdn gegen jdn negativ einstellen

6. nastawiać (przygotować):

nastawić coś pod kątem produkcji czegoś

etw auf Produktion von etw orientieren [o. ausrichten]

II . nastawiać <‑ia; imperf. ‑aj> [nastavjatɕ], nastawić [nastavitɕ] form. perf. V. v. refl.

nastawiać się na coś

sich acus. auf etw acus. einstellen [o. ausrichten]

nastrzyc <‑yże> [nastʃɨts] V. intr. form. perf. coloq.

nastrzyc

viel schneiden [o. scheren]

nastrzępić <‑pi> [nastʃempitɕ] V. intr. form. perf.

nastrzępić

ausfasern

nastrzępić

ausfransen

locuciones, giros idiomáticos:

nastrzępić sobie języka

sich den Mund fusselig reden

nastecznik <gen. ‑a, pl. ‑i> [nastetʃɲik] SUST. m gen. pl ZOOL.

nastecznik

Wegwespe f

nastawiacz <gen. ‑a, pl. ‑e> [nastavjatʃ] SUST. m

1. nastawiacz TÉC.:

nastawiacz

Einrichter m

2. nastawiacz FERRO.:

nastawiacz

Weichenwärter m

nastanie SUST.

Entrada creada por un usuario

nastanie nt geh

Anbruch m

nastanie nt geh

Eintritt m

nastanie nt geh

Einbruch m

nagłe nastanie zimy nt

Wintereinbruch m

z nastaniem nocy

bei Einbruch der Nacht