Traducciones de „Huckel“ en el diccionario polaco » alemán

I . huczeć <‑czy; imperf. hucz> [xutʃetɕ] V. intr.

1. huczeć < form. perf. za‑>:

huczeć (rozbrzmiewać niskimi dźwiękami) (wodospad, fale)

rauschen

2. huczeć (strofować kogoś):

huczeć na kogoś

jdn anschreien [o. anbrüllen]

huczał od rana na współpracowników

seit dem Morgen brüllte er seine Mitarbeiter an

II . huczeć <‑czy; imperf. hucz> [xutʃetɕ] V. intr., impers.

huczeć

dröhnen

huczało mu w głowie od oklasków

ihm dröhnte der Kopf m vor Beifall

miasto huczy od plotek

die Stadt f ist voller Gerüchte

hucuł <gen. ‑a, pl. ‑y> [xutsuw] SUST. m (koń pociągowy)

hucuł

Huzulenpferd nt

hucpa <gen. ‑py, pl. ‑py> [xutspa] SUST. f coloq.

hucpa

Chuzpe f

polityczna hucpa

politische Chuzpe

huczny [xutʃnɨ] ADJ.

huczny oklaski

tosend

huczny oklaski

dröhnend

huczny zabawa, wesele

rauschend

huk <gen. ‑u, pl. ‑i> [xuk] SUST. m

1. huk (łoskot):

huk armat, dział, eksplozji

Dröhnen nt

huk fal, wodospadu

Getöse nt

huk fal, wodospadu

Brausen nt

huk pioruna

Donner m

z hukiem

mit [lautem] Krach

2. huk sin pl. coloq. (zamieszanie):

huk

Trubel m

huk

Wirbel m

hubka <gen. ‑ki, pl. ‑ki> [xupka] SUST. f HIST.

hubka

Zunderschwamm m

wykrzesać ogień hubką

Feuer mit einem Zunderschwamm entzünden

I . hukać <huka> [xukatɕ], huknąć [xuknoɲtɕ] form. perf. V. intr.

1. hukać (strofować):

huknąć na kogoś

jdn anbrüllen [o. anfahren] coloq.

2. hukać gen. form. perf. (uderzyć mocno):

hukać

schlagen

hukać

hauen

huknąć pięścią w stół

mit der Faust auf den Tisch schlagen [o. hauen]

3. hukać gen. form. imperf.:

hukać (wydawać dźwięk) (sowa)

rufen

II . hukać <huka> [xukatɕ], huknąć [xuknoɲtɕ] form. perf. V. v. refl. solo perf. coloq. (uderzyć)

hukać

knallen coloq.

huknąć się w głowę

sich dat. den Kopf stoßen

huknąć się w głowę

sich acus. am Kopf stoßen

hulk <gen. ‑u, pl. ‑i> [xulk] SUST. m NÁUT.

hulk

Hulk f lub m

hulk

Holk f lub m

husky [xaski] m inv.

husky

Husky m

mieć hodowlę husky

eine Huskyzucht haben